انتشار مقاله موهن علیه امام(ره) مشعل انقلاب را شعله ور کرد + فیلم

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز فارس ، مردم شیراز در سال 1356 نیز بعد از انتشار مقاله توهین آمیز به امام خمینی (ره) و واکنش مردم شهرهایی مثل قم ، تهران و تبریز به این واقعه که به شهادت تعداد زیادی از معترضان انجامید، اعتراض خود را به رژیم شاه اعلام کردند.

آیت الله دستغیب پس از اطلاع از انتشار مقاله توهین آمیز روزنامه اطلاعات به امضای احمدی رشیدی مطلق – که بعد از انقلاب مشخص شد اسم نویسنده جعلی و متن به دستور شاه نوشته شده- نویسنده مقاله را احمق رشیدی مطلق و مقاله را سراسر کذب و افترا به مرجع تقلید شیعه و گناه بزرگ نامید.

بعد از انتشار این مقاله ، اعتراضات مردمی به حکومت شاه در قالب برگزاری راهپیمایی های مردمی آغاز شد.

شدت اعتراض ها در شهر شیراز و سایر شهرستان های استان فارس به گونه ای بود که نام شیراز و دو شهرستان جهرم و کازرون در لیست تهران و 11 شهر دیگر کشور قرار گرفت که در آنها حکومت نظامی اعلام شد.

19 مرداد 1357 در پنجمین روز از ماه مبارک رمضان، مردم شیراز در مسجد نو تجمع کردند.

بعد از اقامه نماز و شنیدن سخنان آیت الله پیشوا، از مسجد خارج شده و با سر دادن شعارهای انقلابی خشم خود را از رژیم اعلام  کردند.

نیروهای شاه به مردم روزه دار حمله می کنند.

در حمله ماموران، کتابخانه مسجد به آتش کشیده می شود، بخشی از قرآن ها در آتش می سوزد و سه نفر شهید و تعداد زیادی مجروح می شوند .

مسجد نو شیراز بعد از این حادثه مسجد شهدا نامیده می شود.

  امام خمینی(ره) در پی این حادثه اعلامیه ای صادر و در بخشی از آن می فرمایند: اینجانب به اسلام و اولیای اسلام و عموم مسلمین به خصوص مومنین شیراز و جوانان متدین تسلیت می گویم و خود را در غم آنان شریک می دانم.

واقعه مسجد حبیب شیراز، یکی دیگر از حوادثی است که موجب خشم مردم شیراز می شود.

عید غدیر 1357، به دعوت آیت الله ملک حسینی ، مراسمی در مسجد حبیب برگزار می شود که یکی از روحانیون شیراز به نام رضوانی در آن سخنرانی و مطالبی را در انتقاد به رژیم پهلوی بیان کرد.

در بیرون مسجد که مردم در حال شنیدن سخنان سخنران بودند، سرهنگ "عطاءالله قاسمی" شروع به فحاشی به برگزارکنندکان مجلس می کند که یکی از طلاب به او تذکر می دهد این مراسم به مناسبت روز امامت حضرت علی (ع) که بزرگترین عید مسلمانان است، گرفته شده است".

در این هنگام این سرهنگ توهینی به امیرالمومنین (ع) کرد و طلاب به او حمله کردند و یکی از طلاب با چتر، محکم به بناگوش او زد. سرهنگ نیز با مشت به دندانهای شیخ زد و پس از آن عمال رژیم به مردم شلیک کردند که سه نفر شهید و عده ای مجروح شدند.

وقوع این اعمال سبب برافروخته تر شدن آتش خشم مردم و ادامه مبارزات آنها علیه رژیم طاغوت می شود.

26 دی 1357 با فرار شاه از ایران، نخستین گام پیروزی برداشته می شود.