روزنامه نگار ارشد عرب: اگر در میان سران عرب مردی یافت شد، به من هم نشان دهید

عبدالباری عطوان در یادداشتی درباره اقدام دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، در امضای قانون جلوگیری از مهاجران و آوارگان برخی کشورهای اسلامی نوشت: طی چند روز گذشته در پای شبکه های رسمی یا نیمه رسمی [نیمه دولتی] تلویزیونی نشسته و منتظر موضع گیری قاطع عربی و اسلامی در کمک به برادرانی بودیم که به علت سیاست های نژادپرستانه آمریکا، در فرودگاه های این کشور بازداشت می شدند، سیاست هایی که دونالد ترامپ رئیس جمهور این کشور علیه اتباع هفت کشور اسلامی اجرا می کند. اما انتظار ما راه به جایی نبرد.

ین تحلیلگر و نویسنده برجسته عرب در ادامه افزود: انتظار داشتیم که «سازمان همکاری اسلامی» که از تجاوزگری به یمن حمایت کرد و از عادی سازی روابط با اسرائیل نیز استقبال می کند، اولین کسی باشد که واکنش نشان می دهد و خواستار برگزاری اجلاس سران کشورهای عضو این سازمان در مقر آن در جده باشد.

 همچنین، انتظار داشتیم که روسای ستاد کل ارتش های 41 کشور عضو «ائتلاف اسلامی» [به سرکردگی عربستان سعودی] تشکیل جلسه دهند و ابعاد این اهانت ها و خوارداشت‌ها به‌اتباع کشورهای عرب و اسلامی را بررسی کنند، اما به نظر می رسد که انتظار ما نتیجه ای نخواهد داشت و به ظاهر امر، این قوم از دوستان ترامپ یا حتی خود او، دستور گرفته اند که ساکت باشند و یا به جای دیگری توجه کنند.

حتی شیوخ [مقامات عرب در شبکه های اجتماعی] توییترنویس نیز در این مسئله غایب بودند، همان‌شیوخی که در شبکه های اجتماعی میلیون ها دنبال‌کننده دارند. شاید آن‌ها نیز گوشه عافیت گزیدند و از دایره خشم و غضب آمریکا به کنار نشستند تا مبادا نامشان وارد فهرست های سیاه آمریکا شود؛ زیرا آمریکا که سوریه، یمن یا عراق نیست که انتقاد از آن‌«واجب عینی» باشد!

تنها هفت کشور عراق، سوریه، یمن، سومالی، لیبی و ایران که ترامپ تصمیم گرفته است از ورود اتباع آن‌ها به کشورش جلوگیری کند، هدف خوی نژادپرستانه او قرار ندارند بلکه از بی ثباتی در این کشورها که اساسا آمریکا عامل آن است، به عنوان سرپوشی برای این خوی خود و تنفرش از همه مسلمانان به صرف نظر از مذهب با نژادشان، بهره برداری می کند.

بحث و گفتگو با دولت نژادپرستی چون دولت ترامپ درباره عقل و حقیقت و آوردن دلیل و استناد منطقی و اینکه به آن گفته شود که مهاجران هیچ اقدام تروریستی در آمریکا مرتکب نشده اند یا اینکه توجه آن را به قانون اساسی آمریکا و لائیک بودن نظام آن و وجود ارزش هایی چون عدالت و برابری در آن منعطف کردن، جملگی اتلاف وقت است و هیچ نتیجه ای نخواهد داشت و مانند این بحث و مجادله با فردی احمق و نادان است.

نه این هفت کشور و نه اتباع آنها هیچ تهدید تروریستی برای آمریکا نیستند بلکه کاملا بر عکس این کشورها همیشه قربانی تروریسم بوده اند و هستند. آنچه بامداد دیروز در شهر «البیضاء» یمن روی داد که در آن شصت شهروند یمنی در نتیجه حمله آمریکا شهید شدند، فقط یک نمونه در این خصوص است.

از سکوت همدستانه کشورهای عربی تعجب نمی کنیم و اگر بگوییم که برخی از سران عرب از چنین اقدامات ترامپ استقبال می کنند، چه بسا سخن به بیراهه نگفته ایم؛ زیرا آن‌ها نیز با اعمال مالیات و عوارض عرصه را بر مهاجران سخت می کنند تا آن‌ها این کشورها را ترک کنند.

زمانی که می بینیم افرادی چون «جاستین ترودو»، نخست وزیر جوان کانادا، به دفاع از مسلمانان بر می خیزد و اعلام می کند که به هر کسی که از ظلم و ستم فرار کرده باشد، پناه می دهد و در انعطاف کامل اعلام می کنند که «تنوع برای ما قدرت ایجاد می کند» یا اینکه می بینم آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، که این سیاست های نژادپرستانه علیه مهاجران را محکوم کرد، اعلام می کند که از حقوق کامل شهروندانی که دارای تابعیت دوگانه در آمریکا هستند دفاع خواهد کرد، احساس درد می کنم.

درد اینجاست که تاکنون هیچ رهبر عربی مانند رئیس جمهور مکزیک بر اساس اصول اخلاقی و شجاعانه تصمیم گیری نکرده است، کسی که سفر خود را به واشنگتن لغو کرد و ساخت دیوار نژادپرستی را رد و اعلام کرد که حتی یک دلار هم برای هزینه آن نخواهد پرداخت. او این اقدام را در احترام به خود و کرامت مردمش و حمایت از حقوق شهروندانش اتخاذ و تاکید کرد که با تمام ابزارهای قانونی از حقوق آن‌ها دفاع خواهد کرد.

شیون و زاری یا حتی اعلام همبستگی احترام نمی آورد و سبب نمی شود که ترامپ موضع نژادپرستانه اش را تغییر دهد، موضعی که سبب رسیدن او به کاخ سفید شد بلکه آنچه احترام می آورد و نژادپرستان را متوقف می کند، اقدام و عمل مردان است، اما کجاست چنین مردانی؟ اگر شما چنین مردانی سراغ دارید، به ما هم نشان دهید.