منصوری گفت: بیکاری فارغ التحصیلان رشته فناوری اطلاعات بیشتر از سایر رشته هاست و علت آن هم تطبیق نداشتن آموزش های موجود در رشته های آی .تی در دانشگاه ها با مهارت ها و تخصص های مورد نیاز بازار است که متاسفانه باعث می شود این افراد در مشاغل دیگری به فعالیت بپردازند و یا بیشترین آمار بیکاری رشته های تحصیلی را به خود اختصاص دهند.
او افزود: با توجه به اینکه 1 میلیون و 200 هزار نفر به جمعیت فعال کشور افزوده شده اند و بخش قابل توجهی عقب ماندگی در بحث ایجاد اشتغال از سال های گذشته وجود دارد و تعداد زیادی در کسب و کار غیر رسمی فعالیت می کنند یا شغلی خارج از تخصص و تحصیل خود دارند.
معاون وزیر تعاون ، کار و رفاه اجتماعی با اشاره به نبود سیاست برای اشتغال در برنامه های قبلی توسعه گفت: متاسفانه در هیچ کدام از برنامه های توسعه قبلی سیاستی برای اشتغال وجود نداشته است و همچنین سیاست اشتباه افزایش سهمیه ورودی دانشگاه ها برای به تاخیر انداختن افزایش رقم بیکاری جوانان در کشور باعث به وجود آمدن نرخ بیکاری 27 درصدی جوانان تحصیل کرده شده است.
حسینی شاهرودی نماینده مجلس شواری اسلامی دیگر مهمان برنامه با بیان اینکه 18.5 درصد از بیکاران را فارغ التحصیلان دانشگاهی تشکیل می دهند گفت : برای اشتغال باید 30 درصد محتوا و 70 درصد زیرساختها هستند که باید مورد توجه قرار بگیرد.
او افزود: اگر زیرساخت سخت افزاری باشد مثل پهنای باند و غیره که بازار کسب و کالر را شامل می شود اما این زیر ساخت کافی نیست بلکه نگاه باید کلان تر و جهانی باشد، همه این زیرساخت ها باید باشد تا تنها یک شغل ایجاد شود، آیا این زیرساختها آماده شده تا 120 هزار شغل ایجاد شود؟ البته ظرفیت ها آمده است و نیروی کار در همین کشور هم می تواند کارهای الکترونیکی را انجام دهد و صادر کند، آیا بانک ها قدرتی برای حمایت صنایع کودک و بخش خصوصی داشته باشد؟ جواب همه اینها منفی است، زیرا اجزای بازار با هم متطبق نیستند و بانک ها تعریفی برای حمایت از بنگاه های کوچک ندارند.
شاهرودی ادامه داد: برای اینکه ما چه مقدار بیکار در کشور داریم نیازی به مراجعه به آمار و ارقام نداریم، برای ما کف خیابان مهم است، حجم بیکاران روستا ها مهم است، ما جامعه را در نظر می گیریم، سوال این است که چه کسی پاسخگوی بیکاری در ایران است؟ ستاد اقتصاد مقاومتی چه جایگاهی دارد و البته تصمیماتی در حوزه اشتغال می گیرد؟ آیا دستگاه ها با هم مرتبط هستند؟ اگر به بیکاری توجه نشود تبدیل به بحران اجتماعی در کشور می شود. دستگاه ها با هم هماهنگ نیستند و البته اراده ای هم برای آن وجود ندارد.
او گفت : رشد اقتصادی ما مناسب بوده اما اشتغال زا نبوده است، ما باید سیاست و قوانین درست داشته باشیم، کار باید مهندسی شود، ساختار ایجاد شود و نیروی انسانی تربیت کنیم و به دنبال آن زیرساخت ها ایجاد و اصلاح شود، مقایرتهای قوانی نیز باید رفع شود، ما باید سیاست گزاری کلان در کشور داشته باشیم.
سلاح ورزی نایب رییس اتاق بازرگانی در سوی دیگر این گفتگو با تایید بخشی از گفته های منصوری ادامه داد : زیرساخت کافی در حوزه آی تی و آی سی تی در کشور وجود ندارد ضمن اینکه ما در گذشته نیز بسیاری طرح ها که با پسوندهای ملی و عموی در حوزه فناوری اطلاعات تعریف شدند، بسیاری از این طرح ها با شکست مواجه شدند بنابراین اینکه ما بتوانیم به این رقم دست پیدا کنیم بسیار سخت است.
او افزود: این شبیه این است که بگوییم در حوزه گردشگری خیلی ظرفیت داریم، کشوری تاریخی با جاذبه های فرهنگی و گردشگری زیاد هستیم ولی سهم خود را بدست نیاورده ایم که اگر این سهم را به دست آوریم زمینه ایجاد شغل های زیادی می شود.
سلاح ورزی ادامه داد : در نیمه دوم سال 85 تا اوایل سال 90 جمعیت فعال تقریبا ثابتی داشتیم اما از آن طرف به علت تعهدات دهه 60 جمعیت غیرفعال ما با توجه به افزایش توسعه اموزش عالی و تمایل جوانان به آموزش عالی و تحصیلات دانشگاهی به نوعی یک فشار عجیبی در اقتصاد ایران و بخش اعظم نیروی کار بوجود آورد .
او افزود: در گذشته هیچ استراتژی و فکری درباره اشتغال نشده است. تحقق این مقدار شغل واقعا سخت است به این علت که در شورای عالی اشتغال نیز دو مسئله مورد بحث قرارگرفت، یکی کارورزی بود، یکی هم مهارت های شغلی در محیط واقعی کار بود. این ها به این علت مورد بحث قرار گرفت چون همه به درستی متوجه شدند که معزل اصلی نبود مهارت هاست.
او گفت : فارغ التحصیلان دانشگاهی ما که جویای کارند خیلی مهارت محور نیستند تا بتوانند به صورت صحیح در بازارهای جهانی حضور پیدا کنند.
سلاح ورزی ادامه داد : وظیفه اصلی ما تنظیم روابط است. در سنوات گذشته راهبرد مشخصی برای اشتغال زایی نداشتیم و هماهنگی منسجمی بین دستگاه ها نیز وجود نداشته است. وی افزود: در گذشته فکر و راهبردی برای حل مشکل وجود نداشته است. وی گفت: یکی از شاخص های مهم رقابت پذیری بین المللی است که ما بین 138 کشور در سال 2016 رتبه صد و سی وهشتم را داشته ایم که در سال 2017 به 134 رسیده ایم که در کارایی بازار کار جایگاه خوبی را نداشته ایم.