نهمین سالگردِ درگذشت "پسر خوب بسکتبال"

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما؛ بعضی روزهای تقویم در ورزش، یاد مردم می مانند؛ مثل هشتم آذر و حماسه فوتبالی ها در ملبورن که حدود دو دهه از آن می گذرد، اما هنوز فیلم آن مسابقه در سالگردش مرور می شود؛ مثل هفتم دی و سالگرد در گذشت آیدین بسکتبالی ها که حدود یک دهه از آن می گذرد، اما خاطراتش هر سال مرور می شود.

یک سال دیگر دقیقا به دهمین سالگرد سفر آیدین به شمال می رسیم که پایان نداشت. صبح جمعه ای که با خبری ناراحت کننده شروع شد و از همان سال هزاران کلمه در نبودش نوشته شد. 

البته امسال علاوه بر خودش،‌جای پیراهن یادبود آیدین هم در سالن آزادی خالی بود. پیراهنی که سال ها در این سالن نصب شده و امسال بدون سر و صدا برداشته شد،‌برخلاف سال های قبل برنامه ای هم به یادبود او برگزار نشد. هر چند هر که بسکتبال را می شناخت، بازیکن خاص صباباتری را به یاد دارد.

پنجشنبه آخری که آیدین با تیم صباباتری در قزوین بازی داشت و از قضا مجید صالحی، سرمربی پردیس قزوین بود. صالحی 9 سال بعد همراه تیم شهرداری کاشان در سالن آزادی بین خبرنگاران از آیدین گفت:"‌در آن مسابقه خوب بازی کرد، ‌البته آیدین همیشه خوب بازی می کرد." 

آنهایی که بازی های آیدین را دیده بودند،‌ بعضی ویژگی های ظاهری او را به خوبی در ذهن دارند،‌ جوراب های راه راه بلند که یک بار صمد برادر کوچکتر آیدین هم درباره متفاوت بودن آن صحبت کرده بود و هدبندی که در بسیاری عکس ها دیده می شود. علاوه بر این، بازی او که به تیم ملی برای صعود به المپیک پکن کمک کرد. 

چیزهایی که آیدین را خاص می کرد و صالحی هم به همین خاص بودن اشاره می کند:" خدا رحمتش کند. آیدین نیکخواه بهرامی از آن بازیکنان بسیار خاص بود که هر 20 سال یک بار بازیکنی نظیرش می آید.  آیدین به تیم ملی و به تیم های باشگاهی خود کمک کرد و نقش بسیار زیادی در قهرمانی صباباتری داشت. خسرانش همین حالا در تیم ملی ایران حس می شود. "

او ادامه می دهد:‌" به نظرم ایران پسر خوبش را از دست داد. جای آیدین خالی است و واقعا دلم برایش تنگ شده است. "

رایکو ترومن سرمربی آن دوره تیم ملی هم که از درگذشت او بسیار متاثر شده بود،‌ می گفت:‌ "خانواده نیکخواه بهرامی پسر و برادری را از دست داد، ولی ایران یک مرد و یک ورزشکار بزرگ را از دست داد. من آیدین را دوست داشتم و همیشه احترام خاصی برایش قائل بودم. آیدین به عنوان یک بازیکن و به عنوان یک فرد فوق العاده بود و شخصیت بالایی داشت. آیدین در خارج از بسکتبال با قلبی بزرگ زندگی می کرد و در میدان مسابقه در پست های سه و چهار همتا نداشت. "

هر چند معمولا همه از خوبی درگذشتگان می گویند؛ ‌اما ویژگی های خوب اخلاقی آیدین برای بسکتبالی ها برجسته تر است و صمد نیکخواه هم در پیام سال قبل خود به همین موضوع اشاره می کرد:" فکر می کنم اکثر بسکتبالیست های ما خاطرات خیلی خوبی از آیدین داشتند چون واقعا اخلاقش حداقل از خود من که خیلی بهتر و بازی اش عالی بود. اگر حالا بود می توانست در بسکتبال و ورزش ما خیلی موفق باشد."

صمد ادامه می دهد:"‌فکر می کنم یکی از دارایی های زندگی ام را از دست دادم و با از دست دادنش فقیر شدم. هر کسی من را می بیند و اسم نیکخواه بهرامی را می شنود،‌ یاد و خاطره آیدین برایش زنده می شود. امیدوارم خاطرات خوبی در ذهنشان بیاید."

علاوه بر صمد، بسکتبال هم یکی از دارایی های خود را از دست داد و همین موضوع هفتم دی را به یکی از روزهای تقویم تبدیل کرد که در خاطر بسکتبالی ها می ماند.