نشنال اینترست: چگونه آمریکا درباره زرادخانه تسلیحات هسته ای اسرائیل لاپوشانی کرده است
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما پایگاه اینترنتی نشنال اینترست در گزارشی به قلم رابرت بکهاوسن تحت عنوان « چگونه آمریکا درباره زرادخانه تسلیحات هسته ای اسرائیل لاپوشانی می کند؟ » نوشت :
برنامه تسلیحات هسته ای اسرائیل یکی از بزرگترین پنهان کاری های نظامی در جهان به شمار می رود. امروزه ما درباره میزان ترس و وحشت محافل داخلی پنتاگون در اواخر دهه 1960 و هنگامی که اسرائیل در حال فعال سازی نیروی بازدارنده هسته ای خود بود ، اطلاعات چندانی نداریم.
همه چیزهایی که می دانیم به اسناد جدیدی مربوط می شود که به دست آرشیو ملی امنیتی در دانشگاه جرج واشنگتن رسیده است. در سال 2006 محققان افشا کردند که دولت نیکسون بر سر نوع برخورد آمریکا با برنامه هسته ای اسرائیل دچار سردرگمی و دستپاچگی شده بود ولی تازه ترین دور از اسناد منتشر شده جزییات تازه ای را درباره این مباحثات و هشدارهای شدیداللحن مقامات پنتاگون درباره خطرات تسلیحات هسته ای اسرائیل برملا کرده است. یکی از شدیدترین هشدارها از سوی دیوید پاکارد معاون وقت وزیر دفاع آمریکا مطرح شده بود. پاکارد در چهارده ژوییه سال 1969 با ارسال نامه ای به ملوین لایرد - وزیر دفاع وقت آمریکا موضوع را برای گفتگو با رئیس جمهور در میان گذارد. محتوای این یادداشت بازتابی از اجماع کلی میان مقامات پنتاگون و هنری کیسینجر وزیر خارجه وقت بر سر این موضوع بود که برنامه تسلیحات هسته ای اسرائیل موجب بر هم خوردن ثبات منطقه می شود.
پاکارد نوشت :« گزینه های تصمیم گیری پیش روی رئیس جمهور این است که باید به اسرائیل تکیه کرد یا نباید تکیه کرد. البته به اعتقاد من اگر به آنها تکیه و اعتماد نکنیم در واقع موجب درگیر شدن ما با اسرائیل و بدبینی می شود که ممکن است امنیت ما را به خطر بیندازد. »
اما اسرائیل همچنان به شدت اسرار تسلیحات هسته ای خود را - که تصور می رود تعداد آنها به صدها کلاهک برسد- مخفی نگه می دارد. در اواخر دهه 1960 ماهیت پنهانی و مخفیانه برنامه هسته ای اسرائیل به اندازه ای بود که موجب عدم اطمینان واشنگتن درباره اندازه و میزان تسلیحاتی بود که تل آویو تولید کرده است و این که آیا دیگر کشورهای منطقه خاورمیانه درباره این برنامه اطلاعاتی دارند یا خیر.
مقامات در این نامه توصیه کردند توافقنامه ای با اسرائیل حاصل شود که در آن از اسرائیل بخواهیم از استقرار موشکهای بالستیک کهبسیار پر هزینه هستند خودداری کند . در این یادداشت همچنین توصیه شده بود آمریکا به عنوان گزینه ای برای واداشتن اسرائیل به قبول این خواسته ، تحویل جنگنده های فانتوم اف - چهار را به نیروی هوایی اسرائیل به تعویق بیندازد. اما آمریکا با یک معمای دیگر نیز روبرو بود. پنتاگون نگران آن بود که اسرائیلی ها از آموزش کافی برای حفظ نگهداری این جنگنده ها برخوردار نیستند. آن بدین معنا بود که در صورت وقوع جنگ ، آمریکا باید برای به پرواز در آمدن این جنگنده ها تکنسین ها خود را به اسرائیل اعزام می کرد که این بدترین کار ممکن در آن بحبوحه از تنش های سیاسی در منطقه به شمار می رفت. ولی از سوی دیگر اگر آمریکا تحویل این جنگنده های را خیلی به عقب می انداخت ، ممکن بود مطبوعات و رسانه های متوجه این موضوع بشوند و درباره دلیلی این کار پرسشهایی را مطرح کنند که پاسخ دادن به آنها کار ساده ای نبود.
در یادداشت دیگر پل وارنکه - معاون دستیار وزیر دفاع آمریکا در امور امنیت بین المللی برنامه تسلیحاتی اسرائیل را خطرناک ترین پدیده در دوره ای توصیف کرده بود که به خودی خود و حتی بدون تسلیحات هسته ای به اندازه کافی خطرناک به شمار می رفت. در نهایت نیکسون قرارداد فروش جنگنده های اف چهار را به اسرائیل لغو نکرد و اسرائیل نیز بی محابا به کار خود ادامه داد و زرادخانه هسته ای اعلام نشده خود را که امروزه وجود دارد ، ایجاد کرد. در گزارش آرشیو امنیت ملی آمریکا تاکید شده است دلیل واقعی که چرا نیکسون به توصیه های مشاورانش در پنتاگون توجهی نکرد هنوز مشخص نشده است. تازه اگر اسنادی در باب توضیح علت این کار نیز وجود داشته باشد ، دولت آمریکا هرگز آنها را منتشر نخواهد کرد.
شاید علت آن اعمال نفوذ وزارت خارجه آمریکا بوده که مقامات آن بیم آن داشتند اطلاع افکار عمومی از تسلیحات هسته ای اسرائیل موجب بر هم خوردن مذاکرات صلح خاورمیانه شود.
همچنین در خصوص نحوه واکنش اتحاد شوروی سابق به این قضیه نگرانی هایی وجود داشته است. وزارت خارجه بیم آن داشت که اگر این راز سر به مهر به صورت کامل افشا و برملا می شد ، دولتهای عربی از شوروی بخواهند که مواد هسته ای را در اختیار آنها قرار دهد و البته این چیزی بود که مسکو تمایل چندانی به این کار نداشت ولی ممکن بود شوروی به هر نحو مجبور به این کار شود. اتحاد شوروی حفظ روابط حسنه با متحدان خاورمیانه ای خود را در صدر دستور کار مسکو قرار داده بود. شاید یک گزینه قابل ترجیح این بود که در افکار عمومی اینطور وانمود شود که برنامه تسلیحاتی اسرائیل اصلا وجود خارجی ندارد. ظاهرا این رویکردی بود که آمریکا در آن زمان در پیش گرفت. در یادداشت وزارت خارجه آمریکا در آن زمان آمده بود : «اسرائیل در عزم خود برای دستیابی به سلاح هسته ای راسخ است و این چیزی بود که در مذاکرات ما با اسحاق رابین سفیر اسرائیل در آمریکا هم به صورت روشن و هم تلویحی به دو دلیل مشخص بود : نخست برای بازداشتن اعراب از حمله به اسرائل و دوم اگر این قدرت بازدارنده با شکست روبرو می شد و اسرائیل قرار بود نابود شود ، اعراب هم در یک قیامت هسته ای نابود شوند. »
ولی در یادداشت وزارت خارجه آمریکا یک نکتیه مهم دیگر نیز مورد تاکید قرار گرفته بود مبنی بر اینکه جلوگیری از بازخوردهای منفی این رویکرد در میان دشمنان اسرائیل نیز غیر ممکن خواهد بود. قطع نظر از تحریک رقبای اسرائیل به بسمت توسعه و بهره مندی از تسلیحات هسته ای و ایجاد زرادخانه های منحصر به خود ، بعدها برنامه هسته ای به درجات و سطوح مختلف در کشورهایی مانند سوریه ، ایران و عراق دنبال خواهد شد.- رویه ای که در نهایت موجب چرخش از جنگ افزارهای متعارف به سمت تسلیحات و جنگ افزارهای غیر متعارف خواهد بود که در دراز مدت نیز اسرائیل قادر به مهار آن نخواهد بود.