طیف شناسی معترضان به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا

          به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما ،از اولین ساعات روز چهارشنبه که به تدریج نشانه های پیروزی دونالد ترامپ مطرح می شد، تظاهرات به صورت پراکنده آغاز شد. با اعلام رسمی پیروزی نامزد جمهوری خواهان و شکست هیلاری کلینتون، نامزد دموکرات ها، طرفداران وی در ایالات مختلف به خیابان آمد. 

این تظاهرات ابتدا بیشتر در ایالت های غربی بروز کرد که قبل از اینکه رای آنها شمرده شود، نتایج انتخابات اعلام شده بود. این اعتراضات به سرعت گسترده شده و همه ایالت ها را دربر گرفت. سئوالی که این یادداشت در پی پاسخ به آن است، این است که آیا تظاهرات فعلی در آمریکا هیجانی و احساسی است یا ریشه در مسائل عمیق تر دارد. برای پاسخ به این مسئله ابتدا باید طیف های مختلف حاضر در این تظاهرات را شناخت. در این مقاله تهمینه بختیاری ، کارشناس مسایل آمریکا ، طیف های گروه های معترض به روی کارآمدن ترامپ را  بررسی کرده است.

براساس گزارش دیلی میل، شصت درصد کسانی که در تظاهرات پورتلند دستگیر شده اند، از ایالت های دیگر هستند و اصلا در انتخابات شرکت نکرده اند. هر چند این گزارش را می توان به نوعی تلاش رسانه های طرفدار ترامپ برای کم اعتبار کردن این تظاهرات دانست، اما یک نکته مهم به عمد و یا سهوا توسط رسانه ها نادیده گرفته شده است، این است که به هر حال این افراد آمریکایی هستند و قرار است تا چهار سال دیگر ترامپ رئیس جمهورشان باشد. یعنی مسلما معترضان خارجی نیستند. 

به طور کلی با نگاهی به طیف های مختلف شرکت کننده در تظاهرات و اعتراضات در سراسر آمریکا دو طیف کلی را می توان در نظر گرفت، افرادی که رای داده و به نتیجه رای معترضند و افرادی که رای نداده اند و به رئیس جمهور شدن ترامپ اعتراض دارند.  با بررسی شعارهای معترضان و پلاکارهایی که در دست معترضان است می توان گفت،‌دسته اول خود به چند دسته تقسیم می شود که می توان به گروه های لیبرالی،چپگرایان طرفدار ایده های برنی سندرز، دانشجویان، اساتید دانشگاه، مهاجران، اقلیت های ن‍ژادی نظیر سیاهپوستان، هیسپانیک ها و حتی آسیایی ها، اقلیت های قومی بویژه مسلمانان و گروه های ضدجنگ هستند.

از مهمترین شعارهای این دسته می توان به «ترامپ رئیس جمهور من نیست» اشاره کرد. دیگر شعارها عبارتند از«ترامپ، نه؛ کوکلاکس کلان نه، نژادپرستی نه». این طیف بیشتر تظاهرات مسالمت آمیز برگزار می کنند.کوکلاکس کلان (Ku Klux Klan) از مخوف ترین گروه های نژادپرست در آمریکا هستند که در اوایل ماه جاری رسما از نامزدی ترامپ حمایت کردند. گروه هایی با زبان اسپانیایی نیز فریاد می کشند که مهاجران هم می توانند آمریکا را بزرگ کنند. آنها به شدت نگران اخراج خویشان، دوستان و بستگان خود از آمریکا و به طور کلی تشدید سیاست های نژادپرستانه در آمریکا هستند. نویسندگان، خبرنگاران و روزنامه نگاران نیز در این طیف قرار می گیرند.یک دسته دیگر از معترضین، جنبش های ضدصهیونیست هستند که شعارهایشان قابل توجه است. 

نشریه الگماینر نوشت در میان شعارهای معترضین، این شعارها نیز شنیده می شود: «تنها راه حل انقلاب انتفاضه است» و «ترامپ، اوباما شما انتفاضه را حس خواهید کرد».

به این ترتیب به طور کلی مخالفان ترامپ در این دسته را می توان دارای پنج تقاضا و خواسته تقسیم کرد:‌

1- سرنگونی ترامپ: در بیشتر شعارها، این خواسته دیده می شود. از شایع ترین شعارها رد این تظاهرات«Dump Trump» است که به معنای ترامپ را ساقط کنید است. این شعار اولین بار از سوی دیگر طرفداران نامزدهای جمهوری خواهان علیه ترامپ استفاده شود و این بار مخالفان وی از دیگر گروه ها و جریانات از آن استفاده می کنند. همچنین شعار عشق بر نفرت پیروز می شود که در آن از واژه ترامپ به عنوان فعل استفاده شده است، شایع است. (love trumps hate). آنها متعهد شده اند که تا زمان برکنار و یا استعفای ترامپ و یا تغییر دیدگاه کالج الکترال به اعتراضات خود ادامه دهند. 

2- دومین خواسته معترضان که بیشتر از سوی مهاجران مطرح می شود، مخالفت با ساخت دیوار است. مهمترین شعار آنها این است«به جای ساختن دیوار، پل بساز»( build bridges, not walls) این خواسته اشاره به یکی از وعده های ترامپ است که گفته بود قصد دارد در مرزهای آمریکا با مکزیک دیوار بسازد. 

3- سومین خواسته معترضان، مخالفت با سیاست های نژادپرستانه ترامپ است. همچنین وعده های مربوط به ازدواج همجنس گرایان و سقط جنین نیز گروه های لیبرال را به شدت نگران کرده است. 

4- خواسته چهارم معترضان این است که ترامپ باید همه اظهارات تفرقه افکنانه و نفرت انگیز را که در طول همایش های انتخاباتی مطرح کرده است، محکوم کند. از نظر معترضان در صورتی که ترامپ این اقدام را انجام ندهد به گروه های راستگرا و تندرو اجازه می دهد که به مردم بیگناه به بهانه های مختلف حمله کرده و آن را به اظهارات رئیس جمهور ارجاع دهند. همچنین عده ای از ترامپ خواسته اند که جشنی را که قرار است کوکلکس کلان به عنوان جشن پیروزی برگزار کنند را لغو کند.اظهارات ضد مسلمانان ترامپ نیز واکنش مسلمانان را برانگیخته است.

5- خواسته پنجم آنها بازنگری در سیستم انتخابات بویژه کالج الکترال است. در نتیجه آخرین شمارش ها، مشخص شده است که رای مردم کلینتون، یک میلیون بیشتر از رای ترامپ است و همین مسئله خشم مردم را تشدید کرده است. 

      اما دسته دوم افرادی هستند که اساسا در انتخابات آمریکا شرکت نکرده و رای نداده اند. اینها نیز به دو دسته عمده تقسیم می شوند. یک گروه از آنان مهاجران غیرقانونی هستند که حق رای ندارند و از روی کار آمدن ترامپ به شدت ترسیده اند. یازده میلیون نفر مهاجر غیرقانونی در آمریکا حضور دارند و ترامپ وعده داده است که دست کم دو تا سه میلیون از این افراد را از آمریکا اخراج می کند. دسته دوم که ترامپ در توئیتر خود آنها را معترضان حرفه ای، نامید آن دسته از افراد هستند که به آنها پول داده می شود تا در خیابان ها تظاهرات راه بیندازند. البته دست های پشت پرده ای برای سامان دادن به این تظاهرات وجود دارد و در این میان نام جورج سوروس یهودی بسیار شنیده می شود. رسانه های طرفدار ترامپ با اشاره به نام سوروس او را حامی مالی این دسته از معترضان می نامند. همچنین برخی گزارش ها به نقش معلمان و اساتید در این تظاهرات هم اشاره می کنند. نشریه تایم نوشت: معلمان و اساتید به دانشجویان و دانش آموزان اجازه می دهند که کلاس ها را ترک کنند. 

حتی برخی رسانه های آمریکایی از جمله پولیتیکو از نشست فوق العاده سرمایه داران آمریکایی به رهبری سوروس برای سرنگونی ترامپ خبر داده اند. براساس اسنادی که به دست پولیتیکو رسیده، طرح مقابله با ترامپ،  توسط باشگاه کمک‌رسانی «ائتلاف متنفذ دموکراسی» حمایت مالی می‌شود و رهبران بیشتر اتحادیه‌های برجسته و گروه‌های لیبرال و ، چهره‌های مشهوری همچون«نانسی پلاسی» رهبر دموکرات‌های کنگره، «سن الیزابت وارن» و «کنت ایلیسون» از دیگر اعضای برجسته کنگره در این طرح فعالیت می کنند. 

با توجه به این دسته بندی ها می توان شاهد تشدید دوقطبی در این کشور بود. البته این دو قطبی سابقه یک ساله ندارد و ریشه ای تاریخی دارد. در آمریکا موارد نقض حقوق اقلیتهای دینی و نژادی همواره وجود داشته است و در برخی موارد باعث شده است که موجی از تظاهرات در این کشور آغاز شود. جنبش 99 درصدی یا وال استریت را اشغال کنید، در اعتراض به نابرابری های اجتماعی و اقتصادی در آمریکا بود. در این زمینه، جیمز سوروویکی در نشریه خبری نیویورکر می نویسد: یک شکاف طبقاتی نژادی بزرگ در ایالات متحده آمریکا وجود دارد، و خبر بد این است که این شکاف روز به روز در حال گسترش است. ثروت خانواده های سفیدپوست به طور متوسط حدودا هفت برابر بیشتر از خانواده های آفریقایی-آمریکایی است. با نرخ رشد فعلی، 228 سال زمان لازم است تا آمریکاییهای سیاه پوست بتوانند به ثروتی دست یابند که امروزه سفیدپوستان آمریکا از آن برخوردارند. در سال گذشته نیز تظاهرات گسترده ای در اعتراض به خشونت علیه سیاهپوستان درگرفت که هفته ها طول کشید و در اعتراض به کشته شدن یک نوجوان سیاهپوست بود. 

یکی از مهمترین وظایف سیاستمداران آمریکایی پر کردن این شکاف است. اما اولین افرادی که توسط ترامپ هم انتخاب شدند، استیو بانن است که فردی به شدت نژادپرست است و در تیم معرفی شده توسط او افراد ضد اسلامی، ضد مهاجر و ضد اقلیت های نژادی وجود دارد. همین مسئله نشان می دهد که دستکم در شرایط فعلی ترامپ، اراده و عزمی برای پر کردن این شکاف ها وجود ندارد و چه بسا در دوره او این شکاف ها تعمیق شود. 

اعتراضات در زیر پوست جامعه آمریکا        

      به طور کلی می توان گفت، این اعتراضات هر چند ممکن است بیش از دو تا سه ماه طول نکشد و ابعاد آن به تدریج کوچکتر خواهد شد، اما این اعتراضات زیر پوست آمریکا رشد خواهد کرد و در نهایت چه بسا منجر به تضعیف قدرت مرکزی و تقویت برخی از گروه های جدایی طلب شود. ضمن اینکه ناآرامی ها در کوتاه مدت نیز ممکن است به کسب و کار مردم عادی نیز لطمه بزند و همین مسئله خشم مردم را تشدید کند. 

با وجود این به نظر می رسد اگر سرمایه داران آمریکایی با یکدیگر علیه ترامپ متحد شوند، ممکن است بتوانند مشکلات جدی برای او به وجود آورند و در نهایت کنگره را برای استیضاح ترامپ آماده کنند.