ریاض حجاب دست به دامن النصره شد

منابع وابسته به معارضان سوریه گزارش داده اند ریاض حجاب در تازه ترین اظهارات خود در مورد جدایی النصره از القاعده گفته است، اعلام این جدایی کافی نیست و از محمد الجولانی سرکرده این گروه  خواسته است به طرح ملی بپیوندد و به اصول آنچه آن را «انقلاب» می نامد، پایبند باشد.

گروه تروریستی النصره اخیرا با ادعای جدایی از القاعده نام این گروه را به جبهه فتح الشام (جفش ) تغییر داد تا خود را گروهی میانه رو معرفی  و از حملات هوایی روسیه و سوریه حفظ کند.

النصره یکی از گروههای تروریستی فعال در سوریه است که بیشتر فرماندهان آن اردنی هستند و بخش هایی از ادلب، حلب، دیرالزور و قنیطره در مرز جولان اشغالی را در کنترل دارند، در واقع این گروه نسخه ای از گروه تروریستی القاعده عراق یا دولت اسلامی عراق به سرکردگی ابومصعب الزرقاوی است که همان سیاست های 

قومی ومذهبی امریکا را در سوریه با ادعای حمایت از اهل تسنن دنبال می کند. زرقاوی نیز که بعدها به هلاکت رسید در عراق همین سیاست ها را پیگیری می کرد.

این گروه با رژیم صهیونیستی نیز ارتباطات مستحکمی دارد در مورد حمایت این رژیم از النصره می توان به اعتراف اکرم حسون، یکی از اعضای کنست اشاره کرد که گفت:  در پی نبردهای جاری در منطقه جولان سوریه علیه ارتش این کشور،  لیبرمن، وزیر جنگ این رژیم ، به «جبهه النصره»، کمک های مستقیم ارائه کرده است. ضمن اینکه گزارش ها از افزایش خدمات درمانی صهیونیست ها به مجروحان این گروه ترریستی در هفته های اخیر حکایت دارد.

نام این جبهه در کنار داعش در فهرست گروههای تروریستی سازمان ملل قرار دارد و اعلام جدایی این جبهه از القاعده نیز سبب نشد که نامش از این فهرست حذف شود اما با این حال امریکا تا کنون از بمباران مواضع این گروه  خودداری  و در مسیر تلاش ارتش سوریه و متحدانش برای نابودی این گروه تروریستی هم سنگ اندازی کرده و دلیل مهم این سنگ اندازی ها  وزن این گروه تروریستی در میان معارضه است.

به نظر می رسد یکی از دلایل خلف وعده امریکا در توافق با روسیه هم ناشی از همین مسئله باشد چرا که به گفته ویتالی چورکین نماینده دائم  روسیه در سازمان ملل، بر اساس یکی از بندهای توافق  امریکا باید مکان گروههای به اصطلاح میانه رو   را از گروه تروریستی النصره تفکیک می کرد.

بااین شرایط روشن است که درخواست ریاض حجاب از النصره برای پیوستن به معارضان به اصطلاح میانه رو نیز اعتراف به این است که نخست، معارضه پایگاهی در میان مردم ندارند و اکنون دلخوش به این هستند که از طریق گروههای تروریستی صحنه را خالی نکنند. دوم، از نابودی این گروه به عنوان یکی از گروههای اصلی و تاثیر گذار در صحنه میدانی که بخشی از نیروهایش در حلب محاصره شده اند جلوگیری کنند. سوم در مذاکرات آتی با پشتوانه این گروه به امتیاز های سیاسی برسند.

 

------------------------------

بررسی و تحلیل / رضا محمدمراد