نقش آمریکا در فاجعه نسل کشی"صبرا و شتیلا "

قضیه از این قرار بود که نظامیان صهیونیست به رهبری «آریل شارون» وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی و نیروهای فالانژ لبنان در تاریخ 16 تا 19 سپتامبر 1982 به بهانه ترور «بشیر جمیل» رهبر وقت حزب فالانژ لبنان (معروف به کتائب) و به بهانه خونخواهی وی و همچنین ادعای شارون مبنی بر این که سازمان آزادی‌بخش فلسطین که یک ماه پیش از این جنایت لبنان را ترک کرده بودند حدود 3 هزار نفر از اعضایش را در این 2 اردوگاه نگه داشته است و حال باید پاکسازی شوند، دست به کشتاری وسیع در اردوگاه‌های «صبرا و شتیلا» زدند. این دو اردوگاه در محله‌های فقیر جنوب بیروت قرار داشت و آواراگان فلسطینی را در خود جای داده بود.

این جنایت با نظارت 3 شخص اصلی آریل شارون، رافائل ایتان رئیس ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی و ایلی حبیقه مسئول امنیتی نیروهای لبنان انجام شد.

روزنامه «نیویورک تایمز» در سال 2012 اسناد سری جدیدی را فاش کرد که حاکی از دخالت طرف‌های آمریکایی در جنایت صبرا و شتیلا بود. این اسناد در مقاله ای تحت عنوان «کشتاری که امکان جلوگیری از وقوع آن وجود داشت» به قلم «سیت انزیسکا» پژوهشگر امریکایی دانشگاه کلمبیا منتشر شده است که توانسته علاوه بر دستیابی به اسنادی مهم از رژیم صهیونیستی، گفتگوهای مقامات آمریکایی در این مدت را به صورت مستند ثبت نماید. سندی که در تاریخ 17 سپتامبر 1982 صادر شده است، رویدادهای جلسه آریل شارون و موریس دراپر فرستاده رئیس جمهور آمریکا به منطقه را نقل می کند.

براساس این سند، شارون به «دراپر» اطمینان داده بود که آمریکا را وارد این جنایت نخواهد کرد. شارون خطاب به دراپر گفته بود: اگر نگران آن هستی که تو هم به همراه ما وارد این جریان شوی اشکالی ندارد، آمریکا می تواند به راحتی این موضوع یا اطلاع از آن را انکار کند و ما نیز به نوبه خودمان این امر را انکار می کنیم.

یک سند دیگر از دیدار فرستاده امریکا با شارون در حضور سفیر امریکا در سرزمین های اشغالی و رافائل ایتان و «یهودا ساگی» رئیس وقت دستگاه اطلاعات نظامی اسرائیل پرده برمی دارد که براساس آن دراپر از موضع امریکا مبنی بر درخواست خروج نیروهای رژیم صهیونیستی از بیروت سخن گفته بود؛ اما شارون در پاسخ وی گفته بود: "تروریست ها هنوز در پایتخت حضور دارند و ما اسامی شان را در اختیار داریم. تعداد آنها 2000 تا 3000 نفر است. ولی باید پرسید که چه کسی امنیت اردوگاهها را تأمین می کند؟". دراپر در پاسخ گفته بود: "ارتش و نیروهای امنیتی لبنان این کار را خواهند کرد".

سر انجام سه روز پس از این گفتگو و بحث و جدل‌های بسیار، نیروهای رژیم صهیونیستی در هفدهم سپتامبر خروج از لبنان را آغاز کردند که این روز بدترین روز کشتار بودو پس از دو شب رعب و وحشت، صبح روز شنبه نیروهای لبنانی فالانژ از اردوگاهها عقب نشینی کردند و آنگاه بود که حجم کشتارها مشخص شد.

این جنایت سر و صدای بسیاری در جهان برپا کرد به نحوی که رژیم صهیونیستی مجبور شد به صورت نمایشی هم که شده کمیته‌ای در این مورد تشکیل دهد، بنابراین «مناخیم بگین» نخست‌وزیر وقت دستور تشکیل کمیته تحقیقاتی «کاهان» به ریاست «اسحاق کاهان» رئیس وقت دادگاه عالی  را در فوریه 1982 میلادی صادر کرد. این کمیته مستقل در نتایج تحقیقاتش آریل شارون را که فرمانده محلی نیروهای ارتش صهیونیستی در منطقه بود، به دلیل سهل‌انگاری و دست کم گرفتن واکنش فالانژهای لبنان، مقصر اعلام کرد.

این کمیته همچنین بگین، رافائل ایتان ودیگر فرماندهان اطلاعاتی را به دلیل عدم اتخاذ تصمیمات مناسب برای جلوگیری از این جنایت مقصر شناخت، در نهایت شارون مجبور به استعفا از منصب خود شد اما وی بار دیگر در سال 2001 با پیروزی در انتخابات به عنوان نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی منصوب گردید گرچه لکه ننگ جنایت صبرا و شتیلا همیشه همراه وی بود.

پس از انتخاب آریل شارون به نخست‌وزیری ، خانواده قربانیان کشتار با استناد به قانونی که برای اولین بار در سال 1993 در مورد نسل‌کشی «روآندا» اعمال شد و اجازه تعقیب جنایتکاران جنگی را می‌داد علیه شارون اقامه دعوی کردند؛ که در نهایت پس از فشارهای آمریکا و رژیم صهیونیستی دادگاه عالی بلژیک قرار منع تعقیب آریل شارون را برای اتهام جنایت جنگی صادر کرد و دلیل آن را نداشتن تبعیت بلژیکی شاکیان در زمان وقوع حادثه اعلام کرد.

در حادثه خونین صبرا و شتیلا در سال 1982 در حومه بیروت بیش از 3500 فلسطینی توسط فالانژها و نظامیان رژیم صهیونیستی با نظارت مستقیم اریل شارون وزیر جنگ وقت این رژیم کشته شدند.

---------------------------

بررسی و تحلیل/ امین نجار