آیت الله طالقانی ، ابوذر زمان

بعد از وقایع 15 خرداد 1342  اولین کارتکس وی به مدت 4 سال صادر شد و ایشان را راهی زندان کردند اما دستگاه سلطنت پس از آزادی، باز هم تاب حرف هایش را نداشت و داستان سیدمحمود و سلول سرد سالها تکرار می شد .

آبان 1357 از آخرین زندان زندگی  با قلبی بیمار بیرون آمد هر چند دلش گرم بود از اینکه نتیجه سال ها مبارزه را می دید، با پیروزی انقلاب سرمای بهمن به بهار رسید و سید انقلابی هم کلام با رهبر انقلاب، مردم را به رفراندوم فراخواند و حرفش نه یک کلمه بیشتر بود و نه یک کلمه کمتر .

همان روزها آیت الله طالقانی به جمع رسانه ها آمد و خطاب به مردم ایران گفت: کسی که حاضر نیست به جمهوری اسلامی رای دهد، معنایش این است که من دیگر مسئولیتی در برابر کشور و ملت خود ندارم.

اما پیروزی انقلاب تازه اول راه بود، زمانی که برخی جریان ها راه را گم کردند برای هدایت سهم خواهان کمر همت بست و با بیانی صریح در مقابل آنهایی که چشم طمع به انقلاب داشتند ایستاد تا جایی که امام خمینی (ره) به او لقب ابوذر زمان را دادند .

آیت الله طالقانی همواره با بصیرتی انقلابی همپایی جلودار بود .

حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب در خطبه های نماز جمعه  23 شهریور 1386  با اشاره به مبارزات آیت الله طالقانی فرمودند :  این مرحوم یک عالم مجاهد با استقامت پارسا و پاکیزه بود ، امتحان خوبی داد هم در دوران مبارزه و هم بعد از پیروزی انقلاب و در این معادلات پیچیده و بسیار دشواری که در زمینه های سیاسی و امنیتی پس از انقلاب پیش آمد .

هفدهم شهریور سال 1358 آخرین نمازجمعه را اقامه کرد و سرانجام 19 شهریور سیدمحمود طالقانی به ملاقات خدا رفت، در مسیر مبارزه هجمه های زیادی را به جان خرید اما هرگز آرمان های انقلابی اش را به دنیا نفروخت.