پخش زنده
امروز: -
سرمربی تیم ملی، فلسفه کاری خود را توضیح می دهد؛
بائرمن: سیستم "آژاکس" را در بسکتبال ایران پیاده می کنم
سرمربی تیم ملی بسکتبال در تشریح برنامه های خود، روش کاری‌اش را با سیستم باشگاه آژاکس هلند مقایسه می کند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما؛ درک بائرمن سرمربی تیم ملی بسکتبال ایران در جریان مسابقات قهرمانی جوانان آسیا در تهران ماند و به کادرفنی این تیم مشاوره داد. بائرمن که از ابتدای تابستان مورد انتقاداتی هم قرار گرفت، در حاشیه مسابقات جوانان در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار ما به سوالاتی پاسخ داد که محوریت اصلی آنها روشن کردن برنامه های بلندمدت این مربی بود.** نظرتان درباره این نسل از بازیکنان جوان (که قهرمان آسیا شدند) چیست؟
4 تا 5 بازیکن این تیم می‌توانند روزی بازیکن تیم ملی شوند که از آنها اسم نمی‌برم؛ اما این نفرات را تا چهار سال آینده در تیم ملی بزرگسالان می‌بینید.
**تیم ملی بسکتبال ایران به بازیکنان بلندقامت نیاز دارد؛ اما در تیم جوانان امسال هم بازیکنان قدبلند کم بود.
درباره بازیکنان جوانان این نظر را ندارم. فیزیک و جثه ورزشکاری برای ورزشکاران مهم است، اما مهمتر این که رفتار درستی داشته باشند و بدانند از نظر بسکتبالی چه می کنند.
** اما از سال 2017 تیم های استرالیا و نیوزیلند هم به آسیا اضافه می‌شوند که از نظر فیزیکی با آسیایی ها فرق دارند.
قد در بسکتبال همه چیز نیست. البته فیزیک در این رشته خیلی مهم است، در اروپا نمی‌توانید بازیکن گارد رأسی کوتاهتر از 190 سانتی متر پیدا کنید. از طرفی استرالیا تیم خیلی خوبی با قدهای بلند و چندین بازیکن NBA است، نیوزیلند هم با وجود اینکه دو بار امسال از ما شکست خورد، تیم خیلی خوبی است. با این وجود ما بازیکنانی داریم که باید روی آنها کار کنیم و برای مقابله با این تیم ها بیشترین استفاده را از آنها ببریم.
** یعنی داشته های فعلی ما کافی است؟به هر حال باید خیلی سریع روی بازیکنان 10 تا 12 ساله کار کنیم و بازیکنانی با فیزیک مناسب، قدبلند و استعداد خوب پیدا کنیم. باید یاد بگیریم که در لحظه فکر نکنیم. شخصی به من می گفت که آینده در خاورمیانه تنها "فردا" است. در حالی که باید شروع به تفکر بلندمدت برای 10 تا 12 سال آینده کنیم که بازیکنان 10 ساله به ملی پوش بدل می‌شوند.
** بنابراین باید 10 سال برای نتیجه گیری صبر کنیم؟
مثالی برایتان می زنم: 20 سال قبل که مقابل ترکیه بازی می‌کردیم، همه بازیکنان این تیم کوتاه قد بودند و هیچ شانسی مقابل اروپایی ها نداشتند. آنها برنامه‌ای را شروع کردند که از هر مدرسه باید پنج دانش آموز بلندقد را برای تیم بسکتبال می‌فرستادند. از اینجا بازیکنان خوب را پیدا کردند. ایران هم باید از چنین جاهایی شروع کند. نباید دعا کنیم که بازیکنان سراغمان بیایند، باید آنها را پیدا کنیم.
امسال مقابل لتونی بازی کردیم که 1.4 میلیون نفر جمعیت این کشور است در حالی که تنها شهر تهران، ده برابر بیشتر جمعیت دارد. به جز حامد حدادی بازیکنان لتونی در همه پست ها از بازیکنان ایران بلندقدتر بودند. در حالی که در ایران تعداد زیادی بازیکن بلندقامت داریم که باید دنبال آنها باشیم. در این مورد با فدراسیون هم صحبت کرده ام که به زودی این برنامه را شروع کنیم.
** شما برای دوره ای چهار ساله کار خود را شروع کردید، برنامه اصلی تان چیست؟
کار من در حقیقت از یک سال قبل شروع شد که در این مدت سعی کردم مربیان را بیشتر آموزش دهم. باید مربیان را به جایی برسانیم که خیلی شبیه به هم آموزش بدهند. در ایران هر مربی، دفاع را به شکل متفاوتی آموزش می‌دهد که تلاش کردیم همه یک نوع دفاع را آموزش دهند و همچنین روی شوت تمرکز کنند، چیزی که در حال حاضر نداریم. ضمن اینکه باید روی بدنسازی بیشتر تمرکز کنند و مربیان مهارت‌های فردی داشته باشیم که برای مثال روی شوت یا مهارت های دیگر یک بازیکن در تمام طول سال کار کند. بیشتر بازیکنان ایرانی در چهار ماه از سال بیکار هستند، در حالی که باید روی جوانان در هر سطحی کار کنیم.
بنابراین نخست باید روی مربیان کار کنیم و پس از آن در تمام سال با بازیکنان مستعد کار کنیم و در نهایت باید فرهنگ بسکتبال را در ایران تغییر دهیم.
**ساختار بسکتبال ایران اجازه کار عمقی را می‌دهد؟
شخصی به من می گفت که آینده در خاورمیانه تنها "فردا" است. در حالی که باید شروع به تفکر بلندمدت برای 10 تا 12 سال آینده کنیم که بازیکنان 10 ساله به ملی پوش بدل می‌شوند.
می‌دانست در هشت سالی که برای آلمان مربیگری کردم تنها مربی تیم ملی نبودم بلکه سیستمی را مثل هرم ایجاد کردم که همه بازیکنان جوان باید طبق اصول یکسانی پرورش پیدا می‌کردند و مربیان هم در همین سیستم قرار می‌گرفتند.
** درباره این ساختار توضیح می‌دهید؟
سیستمی مثل تیم فوتبال آژاکس آمستردام در سال های قبل که اگر برای مثال در فوتبال همه من تو من بازی می‌کردند، تیم بزرگسالان آژاکس، منطقه‌ای کار می‌کرد. آنها همین سیستم را در تیم های زیر 12، 14، 16 و 18 سال خود پیاده کردند. بازیکنان از سن کم در این سیستم یک مدل بازی را یاد گرفتند و وقتی حرفه‌ای شدند، باز هم با همان سیستم کار کردند.
** یعنی قصد دارید سیستم فوتبال آژاکس را در بسکتبال ایران پیاده کنید؟
بله همین سیستم هرمی باید در بسکتبال ایران هم پیاده شود. اوضاع فعلی به این شکل است که برای مثال در یک تیم پایه مقدار زیادی دفاع زون انجام می شود و در تیم رده بالاتر دفاع من تو من با بازی کاملا سرعتی انجام می‌شود. این سیستم جواب نمی‌دهد. یکسان سازی در آموزش لازم است. می‌دانم که این کار وقت زیادی می برد؛ اما شهرهای تهران و رم هم یک روزه ساخته نشده اند، باید صبور باشیم.
** این صبر در بین مسئولان فدراسیون هم وجود دارد؟
می‌دانم که محمود مشحون و علی توفیق مسئولان فدراسیون کاملا پشتم هستند و برای همین من را به ایران آورده اند. کار پایه ای زمان می برد و یک شبه نیست چون در زمینه‌هایی باید فرهنگ را عوض کنیم. با بازیکنان از رده های 10 تا 24 سال کار کنیم که وقتی نفر اصلی تیم ملی شدند، فیزیکی قوی و سرعت بالا داشته باشند و بدانند که چطور به صورت اصولی بسکتبال بازی کنند. باز هم تاکید می‌کنم که باید صبور باشیم. در آینده باید بتوانیم اروپایی ها را ببریم که اگر به آسیایی ها برخورد کردیم، کار راحتی داشته باشیم. در حال حاضر فاصله‌ای میان اروپایی‌ها و آسیایی‌ها وجود دارد که یک روزه پر نمی شود. اروپایی ها هم برای مثال 15 سال قبل با اختلاف 30 امتیاز به آمریکا می باختند؛ اما حالا تیم آیبا برلین، سن آنتونیو را شکست می‌دهد یا تیم یونان در سال 2006 تیم ملی آمریکا را شکست داد. همه این ها زمان برد. اروپایی ها 20 سال قبل هیچ شانسی نداشتند.
** یعنی فکر می کنید همان زمینه ای که در اروپا هست،در بسکتبال ایران هم فراهم است؟
به هر حال در ایران هم باید همین کارها انجام شود و به پروسه کاری اعتماد کنید. اگر وارد این پروسه شویم، اتفاقات خوبی رخ می‌دهد. در ایران 80 میلیون نفر جمعیت دارید که از هر نظر غنی است. باید این ظرفیت را ببینیم و سخت کار کنیم تا شکوفا شود.
** اما شما مخالفانی هم دارید.
شاید گفتن این حرف کمی ساده انگارانه به نظر برسد، با این وجود امیدوارم افراد شاغل در بسکتبال ایران هم خیلی بیشتر برای بسکتبال کار کنند. اولویت را بازیکنان و تیم ملی قرار دهند و یکدیگر را حمایت کنند. همه ما در آخر برای یک چیز کار می کنیم: داشتن یک تیم ملی خوب که باعث جذب حامی مالی بهتر و تعداد بیشتر تماشاگران می شود. این به نفع کل بسکتبال است و همه از آن نفع می برند. همانطوری که والیبال ایران با یک تیم ملی خوب باعث جذب تماشاگر بیشتر و امکانات بهتر شد.
گاهی فکر می کنم که در ایران اوضاع به این شکل نیست و همه تنها درحال انتقاد هستند. اگر هر کدام چند قدم کوچک در این مسیر به نفع بسکتبال بردارند، همین قدم ها در آینده به قدم های بزرگ تبدیل می شود.
**صحبت های شما پس از مسابقات انتخابی المپیک به شکلی بود که به نظر می رسید از برنامه تیم برای مسابقات ویلیام جونز هم اطمینان ندارید.
یکسان سازی در آموزش لازم است. می‌دانم که این کار وقت زیادی می برد؛ اما شهرهای تهران و رم هم یک روزه ساخته نشده اند، باید صبور باشیم.
** مسابقات چلنج چطور؟ بحث جوانگرایی با توجه به اهمیت نتیجه در این مسابقات برای مردم پذیرفته نیست.
می‌دانیم که مسابقات چلنج به دلایل مختلفی برای ایران خیلی مهم است. باید بازی‌های خوبی در چلنج انجام دهیم و در صورت امکان برنده شویم. این خیلی سخت است؛ اما هدف اصلی به شمار می رود. در این صورت تیمی می خواهیم که بهترین شانس را برای برد به ما بدهد. هنوز تصمیم نهایی را نگرفته ایم؛ اما 14 تا 16 بازیکن را از میان 20 نفر به تیم دعوت می کنیم. بازیکنانی که بیشترین شانس را برای کسب نتیجه به ما بدهند.
**بازیکنان قدیمی مثل مهدی کامرانی، صمد و .. احتمال بازگشت دارند؟
هیچ احتمالی را نادیده نمی‌گیرم ولی بهترین شانس دعوت شدن، حضور در مسابقات انتخابی المپیک در ایتالیا و همچنین ویلیام جونز در چین تایپه بود. از حالا با توجه به شرایط مصدومیت‌ها نمی‌توان گفت که چه اتفاقی می‌افتاد. ** سوالی که از زمان مسابقات انتخابی وجود دارد این است که بین شما و حامد در جریان مسابقه با مکزیک چه اتفاقی افتاد؟
همه چیز بین من و حامد حدادی است. در مجموع استانداردهایی برای تیم داریم که از بازیکنان انتظار می‌رود طبق همین استانداردها در زمین رفتار و از اصولی پیروی کنند. بقیه چیزها بین من و حدادی است. بیشترین احترام را برای حامد قائلم و خیلی او را دوست دارم. فعلا می‌توانم همین را بگویم. قوانین و اصولی داریم که به نظرم همه باید از آن پیروی کنند. حامد هم بازیکن فوق العاده ای است که همه ارزش او را می دانیم.
**آیا روابط بین شما و حامد در حال حاضر خوب است؟
بله کاملا، در حال حاضر همه چیز خوب است.
**حتما انتقادات دیگری را که به تیم در زمان مسابقات انتخابی شد را شنیده اید.
به نظرم این حقیقت وجود دارد که تیم ایران امسال بیشتر از چیزی که مردم انتظار داشتند، به برد رسید. مسابقات قهرمانی غرب آسیا(وابا) که قهرمان شدیم و به مدل بازی خود افتخار می کنیم. مقابل فیلیپین بدون حدادی واقعا خوب بازی کردیم. در تورنمنت اطلس چین هم که سال قبل دوم شده بودیم، با حامد حدادی امسال برنده شدیم و خیلی خوب کار کردیم.
شنیده‌ام که برخی فکر می‌کردند باید مقابل مکزیک برنده می‌شدیم. به نظرم این افراد هیچ وقت بازی مکزیک را ندیده اند. مکزیک تیم واقعا خوبی است. مقابل این تیم با چهار امتیاز در دو دقیقه آخر پیش بودیم. به نظرم تا به حال در این تابستان خیلی خوب کار کرده ایم و بازیکنان جوان هم بازی های خوبی انجام داده اند. امیدوارم در مسابقات ویلیام جونز هم چیزهای خوبی یاد گرفته باشند.
من به شاهین طبع هم اعتماد داشتم و تیم را به دستان مطمئنی برای ویلیام جونز سپردم. از حالا انتظار مسابقات آسیا چلنج را در تهران می‌کشیم که به هواداران نشان دهیم چقدر سخت کار کرده ایم و همه با هم هستیم. ضمن اینکه هنوز تیمی قوی در آسیا داریم.
نظر شما