هاآرتص: شهرک سازی از 1970 آغاز شد !

این روزنامه صهیونیستی در گزارشی فاش کرد: مدت ها این راز که (به طور غیررسمی) بر همگان آشکار بود وجود داشت که شهرک سازی های اسرائیل با بهانه های ساختگی، از جمله مصادره زمین های فلسطینیان برای اهداف ظاهراً نظامی آغاز شد، در حالی که هدف واقعی اسرائیل، احداث شهرک هایی برای سکونت غیرنظامیان اسرائیلی بود؛ اقدامی که ناقض قوانین بین المللی است. 

        در حال حاضر، سند محرمانه ای که مربوط به سال 1970 است این راز آشکار را تأیید کرده است. این سند که نسخه ای از آن در اختیار هاآرتص قرار گرفت شامل جزئیات صورتجلسه نشستی است که سال 1970 در دفتر موشه دایان، وزیر دفاع (جنگ) وقت اسرائیل برگزار شد. سران نظامی و دولتی اسرائیل در این نشست به صراحت درباره نحوه نقض قوانین بین المللی برای ساخت شهرک کریات عرباKiryat Arba واقع در نزدیکی الخلیل بحث کردند.

در این سند که عنوان آن «روش احداث کریات عربا» است، به جزئیات درباره نشست ژوئیه 1970 در دفتر موشه دایان پرداخته ، و توصیف شده است که سرزمین هایی که قرار بود شهرک های صهیونیست نشین در آنها ساخته شود، چطور با دستور نظامی و ظاهراً برای اهداف امنیتی مصادره شوند و نخستین ساختمان هایی که بنا می شود، به دروغ به عنوان ساختمان هایی صرفاً برای استفاده نظامی جا زده شوند. 

علاوه بر موشه دایان مدیر کل وقت وزرات مسکن، فرمانده وقت ارتش اسرائیل در کرانه باختری، و هماهنگ کننده وقت فعالیت های دولت در سرزمین های فلسطینی نیز در این نشست شرکت داشتند. 

بر اساس صورتجلسه، مقامات تصمیم گرفتند «250 واحد مسکونی را در کریات عربا و در محدوده منطقه ای که برای استفاده نظامی تعیین شده بود» احداث کنند. در صورتجلسه آمده است: «همه عملیات ساخت و ساز را وزارت دفاع انجام خواهد داد و به عنوان عملیات ساختمانی برای تأمین نیازهای ارتش معرفی خواهد شد.» 

         به موجب این سند، «چند روز» پس از آنکه «پایگاه 14» نظامی « فعالیت های خود را تکمیل کرد، فرمانده منطقه الخلیل شهردار این شهر را احضار خواهد کرد، و ضمن طرح مسائل دیگر، وی را از این موضوع مطلع خواهد کرد که ما ساخت خانه در این پایگاه نظامی را برای استفاده در فصل زمستان آغاز کرده ایم.» به عبارت دیگر، شرکت کنندگان در نشست توافق کردند شهردار الخلیل را گمراه کنند، به طوری که فکر کند این ساخت و ساز در واقع برای اهداف نظامی صورت می گیرد، در حالی که آنها قصد داشتند غیرنظامیان یهودی را به این خانه ها منتقل کنند - همان غیرنظامیانی که در «پارک هتل» الخلیل سکونت داشتند‌ -. این اقدام، نقطه آغاز شهرک سازی های اسرائیل بود. 

        بر اساس این گزارش بنا بر اعلام افرادی که در طرح و اجرای سازوکار مصادره زمین های فلسطینیان با دستور نظامی به منظور ساخت شهرک های غیرنظامی مشارکت داشتند، این مسئله رازی بود که در طول دهه 1970 همه در اسرائیل از آن آگاه بودند. هدف این بود که این اقدام، در راستای قوانین بین المللی جلوه داده شود، چرا که بر اساس این قوانین،‌ ساخت و ساز برای اهداف غیرنظامی در سرزمین های اشغالی ممنوع است. در واقع، همه کسانی که درگیر این موضوع بودند، از شهرک نشینان گرفته تا مقامات نظامی، می دانستند که این ادعا که زمین های مزبور بیشتر برای استفاده نظامی است تا کاربرد غیرنظامی، یک دروغ است. 

اسرائیل از این سازوکار برای احداث چند شهرک استفاده کرد تا اینکه دیوان عالی دادگستری در سال 1979 با صدور حکمی درباره دادخواست علیه احداث شهرک الون مورهElon Moreh استفاده از این سازوکار را ممنوع کرد. 

شلومو گازیت که در زمان نشست مقامات نظامی و دیپلماتیک اسرائیل در سال 1970 برای بحث درباره احداث شهرک کریات عربا، هماهنگ کننده فعالیت های دولت در سرزمین های فلسطینی بود، به روزنامه هاآرتص گفت برای همه شرکت کنندگان در آن نشست روشن بود که غیرنظامیان یهودی به آن ساختمان ها منتقل خواهند شد. 

وی گفت این نخستین بار بود از سازوکار الحاق زمین به یک پاپگاه نظامی برای ساخت شهرک غیرنظامی در کرانه باختری استفاده شد. این مقام سابق اسرائیلی همچنین گفت موشه دایان کسی بود که این سازوکار را پیشنهاد کرد، زیرا دوست نداشت شهرک کریات عربا در هیچ مکان دیگری احداث شود. 

با این همه، و با وجود جزئیات این سند، گازیت گفت افسران ارتش به صراحت به شهردار الخلیل گفتند که یک شهرک غیرنظامی در کنار شهر وی ساخته خوهد شد.