ساخت نانوحامل داروهای سرطانی نخستین بار در ایران

عبادالله اسدی در مصاحبه اختصاصی با خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما افزود: این طرح با عنوان سنتز نانو حامل هایی بر پایه پلیمرهای قالب مولکولی با همکاری دانشگاه امیرکبیر و دانشگاه میامی امریکا انجام شده است.

وی اظهار کرد: این طرح درباره سنتز نانوکامپوزیت هاست  که در آن، از قندها و پلی فنول ها، حامل هایی بر پایه پلیمرهای قالب مولکولی ساخته می‌شود تا بتوان آن‌ها را به صورت یک دارورسان هدفمند به قسمت‌هایی از بدن ارسال کرد. 

اسدی دو چالش عمده درباره نانوحامل ها را شامل رساندن دارو به سلول های سرطانی و رساندن دارو به مغز بیان کرد و گفت: بخاطر بافت خاص مغز، یکی از بحث های چالش برانگیز سیستم های نانوحامل دارو رسان، دارو رسانی به مغز است و ما برای غلبه بر این مشکل، از فروکتوز استفاده کرده ایم.

این محقق جوان افزود: با یک داروی ضد سرطان از تانیک اسید برای دارورسانی به کبد موش استفاده شده است و به مدت 72 ساعت، دارو در بدن موش آزاد شد و نتایج مشاهدات نشان داد که این نانوحامل، دارو را دقیقا به نقطه مد نظر در بدن موش انتقال داده است.

اسدی خاطرنشان کرد: این نانوحامل ها قابلیت حمل هر نوع دارویی را دارند ولی ما در ساخت نانوحامل ها از تانیک اسید که خاصیت دوگانه دارد استفاده کرده ایم، چون از یک طرف، دارو را حمل می کند و از طرف دیگر، تانیک اسید نوعی پلی فنول است که خودش توانایی کشتن سلول های سرطانی را دارد و این ویژگی را درمورد سرطان سینه آزمایش شده که نتیجه اش مثبت بوده است.

دانشجوی دکتری دانشگاه صنعتی امیرکبیر، قابلیت کنترل آهسته رهایش دارو را از دیگر ویژگی های نانوحامل های ساخته شده برشمرد و گفت: این نانوحامل ها برپایه پلیمرهای قالب مولکولی ساخته شده است به این معنی که فقط برای یک دارو، الگوبرداری می شود و این دارو به مرور زمان در بدن آزادسازی می شود.

وی افزود: استفاده از این دارو  عوارض جانبی بسیار کمتری دارد و ثانیا رهایش دارو دقیقا در محلی که موردنظر است صورت می گیرد.

وی درباره جنبه نوآوری طرح تحقیقاتی خود و تفاوت آن با نمونه های رایج در دنیا گفت: دارو رسانی هدفمند در دنیا برپایه آهن در حال انجام است ولی ما نخستین بار ضمن استفاده از قندها، یک عامل شبکه ساز برای پلیمرهای قالب مولکولی که به صورت اختصاصی، دارو را رهایش می کنند ساخته ایم.

استادان راهنمای این طرح تحقیقاتی، دکتر مجید عبدوس از دانشگاه صنعتی امیرکبیر و پروفسور راجر لبلانگ از دانشگاه میامی آمریکا هستند و دکترجیمز ویلسون از دانشگاه میامی و دکتر داود کردستانی و دکتر "سامان عضدی مشاوره طرح را برعهده داشته اند.

نتایج این تحقیقات به صورت مقاله علمی در ژورنال پلیمر که مجله معتبر بین المللی است و همچنین در مجله بین المللی RSC به چاپ رسیده است.