فرودگاه سنندج؛ بین المللی یا محلی؟

به گزارش خبر گزاری صدا و سیما فرودگاه سنندج، با 900 هزار متر مساحت در جنوب غربی این شهر و در ابتدای جاده سنندج - کرمانشاه واقع شده است. 

ساخت ساختمان اوّلیه آن در سال 1347 آغاز و در سال 1350 بعنوان تنها فرودگاه عملیاتی استان کُردستان، با امکانات بسیار اندک شروع به کار کرد. 

اوّلین پرواز فرودگاه در سال 1350 توسط شرکت هواپیمایی «هُما» و با هواپیمای فوکر 27 f انجام شد. 

مدیر فرودگاه بین المللی سنندج، آنرا از لحاظ سیستمهای پیشرفته ناوبری، جزو فرودگاههای مجهز کشور نام می برد و میگوید: تمامی زیرساختها و امکانات برای افزایش پروازها در سنندج مهیاست، به گونه ای که فرودگاه سنندج، روزانه ظرفیت بیش از 10 پرواز را دارد.

محسن سیف زاده، می گوید: براساس آمار بطور متوسط در شبانه روز 631 پرواز در کشور انجام می شود که سهم کُردستان از این آمار فقط یک پرواز در روز است.

وی در خصوص علت عدم افزایش پروازها در فرودگاه سنندج گفت: به دلیل محدودیتهای طبیعی و شرایط توپوگرافی استان کُردستان، ورود هواپیماهای سنگین به ناوگان هواپیمایی سنندج مشکل ساز خواهد بود.

مدیر فرودگاه بین المللی سنندج در این خصوص افزود: بر اساس تعاریف استانداردهای سازمان جهانی "ایکائو" اطراف باند فرودگاه دارای شیب فرود تعریف شده ی 3 و سه دهم درجه است، امّا به دلیل کوهستانی بودن و ارتفاعات نامناسب منطقه "قروچای" و "آوالان" شیب فرود در سنندج 4 درجه می باشد که 7 دهم از استاندارد جهانی بیشتر است.

محسن سیف زاده، ورود هواپیماهای سبک به استان را تنها راه حل دانست و گفت: بر اساس آمار، روزانه ظرفیت 350 نفر مسافر در استان وجود دارد که در صورت تقسیم این عدد به 3 پرواز سبک وزن 100 نفره هم امنیت پروازی بالا خواهد رفت و هم تنوع انتخاب ساعات پروازی بیشتر خواهد شد.

فرودگاه بین المللی سنندج با اینکه از سال 45 تا امروز محل فرود و پرواز هواپیماهای غول پیکر هرکولس C130 تا فوکِرهای سبک بوده است،  خوشبختانه هیچ سانحه ای به خود ندیده است، ولی هیچکدام از امکانات مسافرتی و پارامترهای جهانی از جمله؛ پرواز خارجی، هتل، رستوران، جابجایی مسافر، بانک و اداره پست، اداره توریستی برای توریستها و کمکهای پزشکی (کمکهای اوّلیه، آمبولانس، دکتر در فرودگاه و بیمارستان در شهر) را در خود  ندارد.