رمضان خوانی آیینی به بلندای همت و فتوت سیستانیان
سحرخوانی و رمضان خوانی یکی از آداب و سنن منطقه سیستان است که با وجود قدمت زیاد آن هنوز هم در برخی روستاهای منطقه رواج دارد.
به گزارش
خبرگزاری صدا و سیما ، این آیین که قدمت آن به قرون اولیه اسلامی باز می گردد ، بازتابی از روحیه فتوت و جوانمردی مردمان این دیار نسبت به مظلومان و نیازمندان است.
کارشناس میراث فرهنگی شهرستان هیرمند گفت: این رسم قدیمی و همچنین بسیاری از رسوم حوزه فرهنگی این منطقه ، از اوایل قرن دوم اسلامی و با تشکیل گروهی به نام عیاران در منطقه سیستان شکل گرفته است.
بارانی با بیان اینکه این رسم بیشتر در نیمه اول ماه مبارک رمضان انجام می شود ، افزود: در شب های این ماه مبارک گروهی از مردم از جمله جوانان و کودکان گرد هم جمع می شوند و به در منازل محله ، روستای محل زندگی خود و یا روستاهای اطرافشان می روند.
وی گفت: این افراد با خواندن اشعاری در مدح ماه رمضان از صاحب خانه تقاضای کمک نقدی و غیر نقدی می کنند که صاحب خانه نیز با توجه به وضع مالی خود ، مقداری گندم ، آرد ، برنج ، خرما یا پول به این گروه هدیه می کند.
این کارشناس افزود: اگر صاحب خانه چیزی هم برای هدیه نداشته باشد با ریختن کاسه آبی به نشانه روشنایی و پاکی در مقابل رمضان خوانان ، این گروه را بدرقه می کند.
بارانی با اشاره به اینکه انجام این رسم تاثیر بسزایی در کمک به مستمندان و نیازمندان جامعه داشته است ، گفت: در پایان نیز رمضان خوانان این هدایا را میان نیازمندانی که در میانشان هستند و یا دیگر مستمندان محله یا روستای خود تقسیم می کنند.