ایران جزو کشورهای برتر از لحاظ توسعه انسانی است
جمهوری اسلامی ایران در جمع کشورهای برتر از لحاظ توسعه انسانی قرار دارد و جزو 20 کشور دارای جمعیت مناسب برای پیشرفت اقتصادی است.
دکتر پیمان دیانی کارشناس مدیریت منابع انسانی اظهار داشت: با توسعه علوم انسانی و اقتصاد دانش محور بتدریج سهم منابع مادی و فیزیکی و طبیعی در پیشرفت کشورها و همچنین تولید ناخالص داخلی آنها در مقایسه با سهم منابع انسانی کاهش یافته است و پیشرفته ترین کشور از آن مناطقی است که توسعه یافتگی نیروی انسانی حرف اول را می زند.
وی افزود: ایران اگرچه از لحاظ موقعیت سرزمین اقتصادی و منابع زیرزمینی و روزمینی مزیت های زیادی برای تولید ارزش افزوده و ثروت دارد اما نباید همه مزیت ها را به این بخش محدود کرد بلکه بیشترین مزیت ما از آن نیروهای تحصیل کرده دانشگاهی و فرهیخته است که باید برای استفاده بهینه از این جمعیت در مسیر توسعه اقتصادی برنامه ریزی کارآمد انجام دهیم.
دیانی در مصاحبه با رادیو اقتصاد اظهار داشت: در تقسیم بندی کشورها بر اساس توسعه انسانی ، ایران در جمع برترین ها و رتبه 17 یا 18 قرار دارد اما این فقط یک ظرفیت و فرصت است و نکته ای که مهم به نظر می رسد این است که از این ظرفیت به طور بهینه استفاده و آن را فعال کنیم که در این عرصه رتبه جالبی نداریم و جایگاه ما به رتبه سه رقمی نزدیک است.
وی افزود: باید توسعه دانش محور را در اولویت قرار دهیم که در آن صورت همبستگی و همگرایی خوبی میان توسعه اقتصادی و توسعه انسانی ایجاد خواهد شد و هرگونه اولویت دهی به بخش های اقتصادی غیر دانش محور و مشاغل خانگی و دیگر بخش ها نمی تواند ما را به جایگاه واقعی توسعه یافتگی برساند.
این کارشناس ارشد مسایل مدیریت توسعه انسانی گفت : دگرگونی و تغییرات روزافزون جهان در 20 سال اخیر نشان می دهد تمام سازمان ها برای سازگاری با تغییرات محیطی لازم است همواره برای توسعه و بهسازی نیروی انسانی، تجهیزات، فناوری قوانین و مقررات و فرهنگ سازمان اقدام کنند.
دیانی افزود : تحقق اهداف سازمان ها و نهادها به میزان خورداری از منابع انسانی کارآمد و بهره ور ارتباط مستقیم دارد و باید هنر استفاده از این منابع هم استفاده شود.
بنابراین گزارش حوزه مدیریت منابع انسانی در دهه های اخیر وارد عرصه های حرفه ای و هوشمند شده است.
هنر مدیریت منابع انسانی هم ویرایش هنر جذب منابع انسانی (جذب ، حمایت ، حذف و تقویت) با رویکرد کارامدی است.
مدیران منابع انسانی تلاش می کنند در سطحی برتر شاخص های معنویت سازمانی را ارتقا دهند که شاه بیت اصلاح ساختار و توسعه نظام اداری را تشکیل می دهد.
معنویت سازمانی یا Spirituality in Organizations به معنی ارزش دانستن پیشرفت و سرنوشت یک سازمان برای تک تک نیروهای انسانی است و در برابر هر گونه شکست سازمانی در برابر رقیبان به شدت مقاومت و تلاش می کنند و تمایز سازمانی در مسیر برند شدن سازمان خود را هدف غایی خود می دانند.
بهداشت مالی ، سلامت کاری و بهره وری منابع از مختصات پایدار رفتار این نوع منابع انسانی است.
عینی ترین و برجسته ترین نمونه معنویت سازمانی در دوران دفاع مقدس قابل شناسایی است.
در این الگوی مدیریت منابع انسانی هرگز به معنی کارگزینی صرف ، جذب آماری یا تعدیل نیروی کار نیست بلکه روندی حرفه ای را طی می کند و در واقع مدیریت سرمایه های ناملموس یا سرمایه انسانی و اجتماعی است و این طور نیست که هر کسی خود را شایسته احراز سمت مدیریت منابع انسانی بداند.
مدیران منابع انسانی در جایگاه راهبردی هستند و در متن همه تصمیم های سازمانی حضور جدی دارند.
موفقیت در دنیای نوین سازمانی ایجاب می کند از توسعه انسانی به توسعه سازمانی و در ادامه به توسعه ملی برسیم و باید نگاه به منابع انسانی تغییر کند.
سازمان هایی که از این روند فاصله گرفته اند دچار قحطی مدرن منابع هستند و شاخص بهره وری انها امیدوارکننده نخواهد بود و سازمان و کشور زمانی توسعه پیدا می کند که آدم های توسعه یافته دارند.
توسعه سازمانی متناسب با توسعه منابع انسانی است زیرا مهمترین سرمایه است و منابع دیگر اگر این منبع را داشته باشند ، می توانند از آن استفاده کنند، مانند نفت و طلا که اگر انسان توانمند و متخصص نداشته باشیم نمی توانیم استفاده کنیم.
فقر حرفه ای گرایی در برخی مشاغل ، بهره وری را پایین می آورد و اگر خواهان شانی ویژه در بازارهای جهانی هستیم باید حرفه ای گرایی در تمام مشاغل به ویژه مدیریت نیروی انسانی حاکم شود ، روش های آموزش سنتی جواب نمی دهد.
معنویت سازمانی سبب می شود در رقابت میان سازمان های متعدد و متنوع و گسترده مانند رسانه های گروهی ؛ نیروی انسانی ؛ وظایف سازمانی را در سطح حداکثری رعایت کند و در ادامه همواره به تمایز و برند شدن سازمان خود بیندیشد و تلاش کند.