تحلیلگران: خروج انگلیس، فاجعه‌ای برای اتحادیه اروپا

تحلیل‌گرانی که این خبرگزاری با آنها گفتگو کرده است، معتقدند خروج انگلیس از اتحادیه اروپا برای درخشش بروکسل در عرصه بین المللی «فاجعه بار» خواهد بود و اتحادیه‌ای را که هم اینک نیز بر اثر بحران‌های متعدد به لرزه درآمده است، متزلزل‌تر خواهد کرد.

رزا بالفور ، تحلیل‌گر مؤسسه «جرمن مارشال فاند» German Marshall Fund اعلام کرد: «جدایی این قدرت هسته‌ای، تنها کشوری که به همراه فرانسه از کرسی دایم شورای امنیت برخوردار است، ممکن است اثر مخربی بر سیاست خارجی و امنیتی اتحادیه اروپا داشته باشد.»

به علاوه آنکه در دوره‌ای آشفته اتفاق خواهد افتاد که اروپا تحت تأثیر حملات تروریستی در پاریس کپنهاک و بروکسل قرار دارد، از اوایل سال 2015 با موج مهاجرت بی سابقه از سال 1945 دست و پنجه نرم می کند، سردی روابط خود را با مسکو را باید مدیریت کند و تابستان 2015 چیزی نمانده بود که خروج یونان از منطقه یورو را شاهد باشد.

در این شرایط، به نظر می رسد «برگزیت» (خروج انگلیس از اتحادیه اروپا)، ضربه‌ای سخت به اتحادیه اروپا وارد خواهد کرد.

زیرا به گفته یانیس امانویلیدیس Janis Emmanouilidis مدیر مرکز یورپین پولایسی  (European Policy Center) در بروکسل حتی اگر هیچ تغییر غیرمنتظره‌ای در زمینه سیاست خارجی اتحادیه اروپا پس از همه پرسی 23 ژوئن در انگلیس ایجاد نشود، «آسیب دیدن وجهه» اتحادیه اروپا واقعی خواهد بود.

این تحلیل‌گر خاطر نشان کرد: «خروج انگلیس از اتحادیه اروپا نشان خواهد داد که اروپایی‌ها در نتیجه مشکلات متعددشان مانند بحران مهاجرت یا مالی تحلیل رفته‌اند، خود محور و خود پسند هستند. چیزی که مشاهده می شود تصویر قدرت نیست بلکه تصویر ضعف است که می تواند از سوی روسیه ولادیمیر پوتین یا رهبران چین که مشتاق به گسترش نفوذ خود هستند، مورد سوء استفاده قرار بگیرد.»

وی افزود: «اگر اتحادیه اروپا برای نخستین بار در تاریخ خود، کوچک شود، وجهه‌اش بازهم خراب‌تر خواهد شد.»

اتحادیه‌ای که از سال 2010 به سرویس دیپلماتیک مجهز شد.

رؤسای آن از جمله فدریکا موگرینی مسئول فعلی سیاست خارجی اتحادیه اروپا مذاکراتی را که به توافق تاریخی با ایران بر سر برنامه هسته‌ای این کشور منجر شد، هدایت کردند، بین صربستان و کوزوو میانجی‌گری کردند و عضو کمیته چهار جانبه برای خاورمیانه هستند.

اتحادیه اروپا همچنین به مرور زمان مأموریت‌های نظامی و غیرنظامی خود را در خارج بر ضد دزدی دریایی در سومالی، در جمهوری آفریقای مرکزی و در تازه‌ترین مورد عملیات دریایی سوفیا بر ضد قاچاقچیان انسان در آب‌های لیبی توسعه داده است.

ویویان پرتوزو Vivien Pertusot خبرنگار مؤسسه فرانسوی روابط بین الملل «ایفری» در بروکسل اعلام کرد: «قدرت‌های بزرگ مثل آمریکا، چین و هند در صورت برگزیت با اتحادیه اروپایی که از لحاظ سیاسی و ژئوپولیتیک تضعیف شده است، مواجه خواهند شد.»

وی افزود: «آنها این را درک نمی کنند که بتواند بحثی در مورد وابستگی انگلیس به اتحادیه اروپا وجود داشته باشد.»

خروج انگلیس از اتحادیه اروپا همچنین ممکن است تغییر جهت محور راهبردی را به سمت کشورهای همسایه آن در جنوب و شرق به ویژه به ضرر آسیا و در جهت خلاف محور آمریکا به دنبال داشته باشد.

زیرا در امور خارجی، تصمیمات از سوی کشورهای عضو گرفته می شود و بدون حضور لندن تنها پاریس در حال حاضر  «نگاه راهبردی جامع» در بین 28 کشور عضو دارد.

به گفته این تحلیل‌گر، زوج فرانسه و آلمان به علت اختلافات اساسی برلین و پاریس بر سر مسئله تعهد نظامی، به تنهایی نمی تواند این ضعف (فقدان حضور انگلیس) را جبران کند.

لندن همچنان با توسعه یک سیاست مشترک در زمینه دفاعی مخالف است و در مواردی که مربوط به اعزام نیرو یا ارسال تجهیزات برای مأموریت‌های اروپایی بوده، گزینشی عمل کرده است.

بالفور خاطر نشان کرد اما خروج انگلیس از اتحادیه اروپا باعث نخواهد شد که در این زمینه پیشرفت چندانی حاصل شود زیرا دیگر پایتخت‌ها به شدت تمایل دارند که حاکمیت خود را حفظ کنند و هر آنچه را که ممکن است یک «سلاح اروپایی» به نظر برسد، رد می کنند.

از دید آنان، ناتو که 22 عضو آن عضو اتحادیه اروپا هستند، همچنان نهاد ترجیحی برای همکاری در این زمینه است.

استفانی ویس از بنیاد برتلسمان Bertelsmann اعلام کرد در عوض در مورد آنچه که به مجازات‌های بین المللی مربوط می شود که بازوی مسلح واقعی دیپلماسی اروپا به شمار می رود، انگلیس اغلب یک فاکتور وحدت است حتی یک موتور محرکه.

لندن به ویژه با قدرت پشت تحریم‌های اقتصادی که سال 2014 علیه روسیه به علت نقش این کشور در مناقشه اوکراین اعمال شد، ایستاد در حالی که دیگر پایتخت‌ها مانند رم، بوداپست یا آتن عدم تمایل خود را به این کار پنهان نکردند.

استفانی ویس پیش‌بینی کرد: «این خطر وجود دارد که آنهایی که با همان شور و شوق از تحریم‌ها حمایت نمی کنند، بدون انگلیس تقویت شوند.»