بوم گردی در روستای مالخواست ساری
مالخواست به دلیل پی بردن خانواده ای جوان به اهمیت گردشگری و بوم گردی ، کانون توجه برخی گردشگران است .
روستای مالخواست دردهستان پشتکوه بخش چهاردانگه شهرستان ساری و در 130 کیلومتری جنوب شرقی ساری قرار دارد .
مال به معنای پُر ، مالامال و خواست از خواستره به معنی چراگاه خوب و بخشنده است و مال خواست هم آبادی ای که در منطقه ی پر از چراگاههای خوبی که بخشیده شده ، ایجاد شده است .
با توجه به این که شغل عمده مردم این روستا دامداری و همچنین این روستا دارای چراگاههای وسیع است ، چنین وجه تسمیه ای درست به نظر می رسد.
در مالخواست هویت و معماری روستا هنوز به طور کامل دستخوش تحولات شهری و آجر و سیمان نشده است.
براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1390 ، جمعیت آن 335نفر (101خانوار) بودهاست.
آقای ساداتی و خانواده او از ساکنان این روستا هستند که پای گردشگران را به ده خود باز و خانه و باغ شان را به مجموعه ای اقامتی با پذیرایی کاملا بومی مبدل کردند .
در یکی از روزها شش گردشگر اتریشی به مالخواست می آیند و میهمان خانه ساداتی می شوند .
اتریشی ها از فضای این خانه روستایی و غذاهای محلی لذت می برند ، این حضور جرقه ای می شود در ذهن ساداتی تا خانه اش را به کلبه گردشگران مبدل کنند .
در این خانه با محصولات تولیدی و کاملا طبیعی همچون کره محلی ، سرشیر ، عسل ، گردو و نان محلی از مهمانان پذیرایی می شود .
دست بافته های سنتی این خانه هم کار خانم سکینه موسوی ، پیرزن هنرمندی است که هنوز با ابزار قدیمی بافته های دلربایی را خلق می کند .
عطر نان محلی مالخواست در کوچه پس کوچه ها به مشام می رسد و طبیعت مالخواست هم دلربایی می کند ...
بوم گردی در روستای مالخواست ساری بوم گردی در روستای مالخواست ساری بوم گردی در روستای مالخواست ساری بوم گردی در روستای مالخواست ساری بوم گردی در روستای مالخواست ساری بوم گردی در روستای مالخواست ساری بوم گردی در روستای مالخواست ساری بوم گردی در روستای مالخواست ساری بوم گردی در روستای مالخواست ساری بوم گردی در روستای مالخواست ساری
با عرض تقدیر وتشکر از زحمات شما ودرعین حال عرض معذرت؛
توضیح مختصر اینکه با وجود اینکه نظر شما در مورد وجه تسمیه روستا محترم میباشد ولیکن باید گفت این توضیح شما صرفا یک تئوری از خود ساخته میباشد ولذا چندان بنیه وزیر ساخت علمی نداره؛متاسفانه شما حتی زحمت رجوع به منابع معتبر علمی نظیر لغتنامه ی علامه دهخدا ودیگر منابع را به خودتان ندادید؛ یعنی شما فقط به بررسی در زمانی وبه اصطلاح ایستاتیک این واژه پرداختید و به سیر تاریخی ان توجهی نداشتید؛حال انکه این واژه در گذر از زمان اشکال گوناگونی به خود گرفت؛
اخ>روستای پشتکوهی سوریتچی>اضافه ی ملکی