اکثر سیاه پوستان در مناطق آلوده و پرخطر زندگی می کنند

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روزنامه نیویورک تایمز نوشت در یادداشت دویست و هفتاد و چهار صفحه ای ریک سیندر فرماندار ایالت میشیگان درباره بحران آلودگی آب در شهر فلینت هیچ صحبتی از نژاد نشده بود و عمدتا بر هزینه های تامین آب شهر، سوالاتی درباره اطلاعات علمی مربوط به آلودگی آب شهری به سرب و مشخص نبودن مسئولیتهای مقامات درمانی محلی و ایالتی متمرکز بود. 

اما این سوال همچنان مطرح است که اگر فلینت یک شهر ثروتمند با اکثریت سفید پوست بود، آیا دولت ایالتی میشیگان سریعتر و جدی تر به شکایتها درباره آلودگی آب پاسخ می داد؟

از نظر فعالان حقوق مدنی، بحران بهداشت در فلینت حاکی از پدیده ای است که به نژادپرستی زیست محیطی معروف شده است. این اصطلاح که در دهه هزار و نهصد و هشتاد ابداع شد به قرارگرفتن نامتناسب سیاه پوستان در معرض هوا، آب و خاک آلوده اشاره دارد و نتیجه فقر و تفکیک نژادی است که بسیاری سیاه پوستان و دیگر اقلیتهای نژادی را به برخی از صنعتی ترین و قدیمی ترین محیط ها منتقل کرده است.

بسیاری از این فعالان معتقدند نژادپرستی زیست محیطی یک علت عمده میزان بالاتر ابتلا به  سرطان در میان سیاه پوستان در ایالت لوئیزیانا است که مملو از کارخانه است و آلوده ترین مناطق در ایالت میشیگان و دیترویت در جنوب غربی آن قرار دارد که هشتاد  و چهار درصد ساکنان آن سیاه پوست اند.

همچنین بسیاری می گویند نژاد پرستی زیست محیطی سیاه پوستان را در سیل خیزترین نواحی نیواورلئان  قرار داده است و دولت پس از طوفان کاترینا واکنش سریعی برای کمک به مصیب زدگان نداشت.

تصمیمات زیست محیطی اغلب با قدرت سیاسی مرتبط است. در برخی شهرها مراکز زباله سوزی در محله های آمریکایی های آفریقایی تبار ساخته شده اند که فاقد نفوذ سیاسی برای جلوگیری از آن هستند. در ایالت میشیگان که سیاه پوستان چهارده درصد جمعیت آنرا تشکیل می دهند و دولت ایالتی تحت کنترل جمهوری خواهان است، شهر فلینت قدرت سیاسی چندانی ندارد.