رئيس اتحاديه جايگاه داران سوخت کشور گفت:
اکثر جايگاه هاي سوخت ضرر ده است
بجز تعدادي از جايگاههاي بزرگ در تهران و چند شهر بزرگ، بقيه در حال ضرردهي است.
به گزارش خبرنگار
خبرگزاري صدا و سيما، بيژن حاج محمدرضا در جمع خبرنگاران افزود: هم اکنون 3500 جايگاه عرضه بنزين که 800 تاي آنها دو منظوره است و 2500 جايگاه عرضه سي ان جي در کشور وجود دارند اما اين جايگاهها و اتحاديه مربوطه به عنوان آخرين حلقه توزيع فراورده هاي سوختي هيچ جايگاهي در تصميم گيري ها و مشورت هاي مسئولان وزارت نفت ندارند.
وي با اشاره به اينکه اين اتحاديه در بحث مربوط به استقرار سامانه سوخت از ابتدا مخالف اين تصميم بود گفت: اما بخاطر اينکه مسئولان کشوري موافق اجرا براي استخراج آمار و اطلاعات مورد نياز بودند به اين طرح تن داديم اما اين طرح که در ابتدا گفته شده بود شش ماهه است الان بيش از 9 سال است که در حال اجراست.
حاج محمدرضا افزود: حال که سهميه سوخت و سوخت سهميه اي به پايان رسيده است ديگر نيازي به استقرار اين نظام و سوخت گيري با کارت نيست چراکه منجر به اتلاف وقت مردم و ايجاد هزينه براي جايگاهداران مي شود.
وي افزود: ما با کلمه سوخت آزاد موافق و با محدوديت در عرضه مخالفيم و اين موضوع را چندين بار به اطلاع مقامات کشوري از رئيس جمهور تا وزير نفت رسانده ايم.
رئيس اتحاديه جايگاه داران سوخت کشور گفت: ما زير مجموعه وزارت نفت نيستيم و پيمانکار محسوب مي شويم و همه اين فعاليتها بدليل کسب حداقل درآمد است اما وقتي سالهاست که اکثر مجاري عرضه سوخت ضررده هستند و هيچ کس به خواسته هاي آنها توجهي ندارد چه بايد کرد؟
وي افزود: به همين دليل تعداد زيادي از جايگاهها در حال حاضر تعطيل يا در آستانه تعطيلي هستند.
حاج محمدرضا با اشاره به بحث هاي اخير مبني بر برند سازي در جايگاههاي عرضه سوخت و سه نرخي شدن بنزين گفت: اين موضوعات هم از موضوعاتي هستند که با ما در ميان گذاشته نشده و ما حتي متوجه منظور مسئولان وزارت نفت نشديم چراکه برند به شکل جايگاه نيست و بيشتر ناظر به بحث کيفيت توليدات و توزيع ناظر است درحاليکه ما يک شرکت پخش فراورده هاي نفتي داريم که تنها دو نوع بنزين يورو 2 و يورو 4 عرضه مي کند ديگر سخن گفتن از تنوع محصول ، توجيه ناپذير است.
وي افزود: بنزين يورو 4 هم فقط در کلانشهرها عرضه مي شود و تنها پالايشگاه اراک قادر به توليد اين بنزين است بنابراين محصول عرضه شده چه تنوعي دارد؟
رئيس اتحاديه جايگاه داران سوخت کشور همچنين امکان عرضه بنزين در يک شهر به دو نرخ را رد کرد و گفت: مگر مي شود بنزين را در تجريش گرانتر و در شوش ارزانتر فروخت؟ ضمن اينکه تجربه جهاني نشان داده عملياتي نمي شود و بنزين گرانتر روي دست جايگاه دار مي ماند و طرح مسايلي از اين دست نشان دهنده اين است که فقط مي خواهيم جيب مردم را خالي کنيم چراکه به نرم طبيعي هيچ کس نمي رود بنزين گرانتر بزند.
وي در خصوص قيمت بنزين هم گفت: امروز با کاهش قيمت نفت از 140 دلار به حدود 30 دلار ، قيمت بنزين در کشور به فوب خليج فارس رسيده است بنابراين ديگر طرح افزايش قيمت بنزين هم فاقد منطق است.
حاج محمدرضا افزود: در آغاز سال 1394 ، هزينه هر جايگاه بطور متوسط 290 تا 310 ميليون تومان و درآمد آن حدود 30 ميليون تومان بود و اين هشداري است درباره اينکه جايگاهها درحال سقوط هستند چراکه درآمدها با هزينه ها برابري نمي کند.
وي همچنين درخصوص تنخواه پرداختي به جايگاهها هم گفت: پيشتر تنخواهي بابت تبخير به جايگاهها داده مي شد که معادل 4.5 ليتر در هزار ليتر بود اما امروز عملا اين تنخواه هم درحال جمع آوري در جايگاههاست.
وي افزود: تبخير بنزين در جايگاههاي شهر تهران بدليل فرار بودن بنزين يورو 4 بسيار بالاست و با وجود پرداخت تنخواه 4.5 در هزار ليتري بازهم پاسخگوي تبخير نيست و در نتيجه جايگاه داران با وجود اينکه بنزين را تقريبا بصورت نقدي مي خرند و مالک آن محسوب مي شوند اما بازهم بابت تبخير بيش از ميزان مجاز، ناچار به پرداخت جريمه هاي سنگين هستند.
حاج محمدرضا افزود: قبلا بنزين به مدت 72 ساعت در پالايشگاهها دپو مي شد تا تبخير ذاتي آن انجام شود و بعد از اين مدت بارگيري مي شد اما در حال حاضر در هر تانکر 20 هزار ليتري تا سقف 90 ليتر بابت تبخير کسر مي شود و در عمل بيش از اين ميزان تبخير مي شود که در نتيجه بايد جايگاه دار آن را از جيب خود تامين کند.
وي افزود: با اينکه براي استقرار سامانه بازيافت گازهاي بنزين در جايگاهها هزينه پرداخت کرديم اما اين دستگاهها وجود خارجي ندارد و شرکت ملي پخش فراورده هاي نفتي ايران فاقد اين دستگاههاست درحاليکه اين شرکت پيشنهاد ما را براي جمع کردن گازهاي بنزين رد کرد و خود تصميم به استقرار اين دستگاهها گرفت.
حاج محمدرضا همچنين در خصوص درجه بندي جايگاهها هم گفت: طبق چک ليست هاي موجود و اظهارات مقامات وزارت نفت، جايگاهها قرار است به 5 درجه ممتاز و يک تا چهار تقسيم بندي شوند اما از زمان اجرايي شدن آن خبري نداريم.
وي مهمترين مشکلات جايگاه داران را نبود دستگاههاي جديد و مطابق با فناوري روز دنيا، بالا بودن مصرف برق، تبديل نشدن يک به چند تلمبه و نبود مجوز استفاده از فضاهاي ديگر جايگاه براي مصارف ديگر عنوان کرد و افزود: من و بسياري ديگر از جايگاه داران حاضريم 5 ميليارد تومان هم به دولت بدهيم تا پمپ بنزين نباشيم.
حاج محمدرضا افزود: هنوز در ايران طبق استانداردهاي قرون وسطايي بنزين را به جايگاهها تحويل مي دهند و مجبوريم آن را ليتر به ليتر بفروشيم و درحاليکه همه نفتکشها بايد ميترينگ داشته باشند، ما بر اساس ديپ چشمي بنزين را تحويل مي گيريم
و اگر احيانا راننده نفتکش اقدام به افزايش باد لاستيکها کند يا تانکري دچار خوردگي يا ضربه خوردگي باشد، ميزان بنزين تحويلي به جايگاه کمتر از ميزان بارنامه خواهد شد اما ما ملزم هستيم بهاي بنزين را 48 ساعت بعد از تحويل پرداخت کنيم.
وي همچنين در خصوص جايگاههاي جديد و در حال ساخت هم گفت: هم اکنون 630 جايگاه مجوز احداث دارند که بايد تا پايان سال 1395 ايجاد شوند و اين جايگاهها در مقاطع مختلفي از نظر پيشرفت فيزيکي قرار دارند ضمن اينکه شرکت ملي نفت اعلام کرده جايگاههايي که زير 20 درصد پيشرفت فيزيکي دارند بايد تا ارديبهشت سال آينده به 40 درصد پيشرفت برسند و بقيه جايگاهها اجازه دارند که تا پايان سال آينده احداث شوند اما جايگاههايي که تا آخر سال آينده احداث نشده باشند حسب دستور وزير نفت بايد از سال 1396 به بعد تحت نام يک برند فعاليت کنند.