عاشورا (دهم محرم) در تاریخ بشر، روزی است که شاید بتوان آن را تقابل حقیقی خیر و شر، فارغ از هر اسطوره و افسانه‌ای دانست.
به گزارش واحد مرکزی خبر ،آن روز روزی است که یک سوی میدان، مردی از پاکان عالم به همراه یاران خود قرار می‌گیرد و درسوی دیگر سپاهی که به خاطر چیزی جز کینه و هواهای دنیوی و نفسانی به جنگ با وی نیامده‌اند.
تاریخ وقوع این رویارویی، دهم محرم سال 61 ه - ق است و درسمت سپاه خیر، امام حسین (ع) قرار دارد و درسوی دیگر عمر بن سعد و سپاهش و یزید که رخدادهای این روز بزرگ درصحرای کربلا ، عبرت آموز است.
شهادت امام حسین(ع)
در این روز در سال 61 ه - ق، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در سن 58 سالگی و (و یا 56 و یا 57 سالگی) بعد از نماز ظهر، مظلومانه و با حالت تشنگی و گرسنگی در زمین کربلا به شهادت رسیدند و روزی است که شهادت اهل بیت و اصحاب امام حسین (علیهم السلام) در آن به وقوع پیوسته است. به نحوی که دشمنان، سر مطهر امام حسین(ع) و برخی از اصحاب آن حضرت از بدن‌هایشان،جدا کردند.
سپس دشمنان خیمه‌های آل الله، فرزندان رسول خدا و علی مرتضی (ع) و فاطمه زهرا(س) را به آتش کشیدند.
یاران امام
معروف ترین یاران آنحضرت که درآن روز به شهادت رسیدند، عبارت بودند از:
حبیب بن مظاهر اسدی کوفی، مسلم بن عوسجه، حربن یزید ریاحی، جون (غلام ابوذر غفاری)، حضرت علی اکبر (ع) فرزند بزرگ سیدالشهداء(ع)، قاسم بن الحسن(ع)،عبدالله بن الحسن(ع)، حضرت عباس بن علی بن ابی طالب (ع)، حضرت علی اصغر(ع).
سپس، عصر عاشورا ،در بحبوحه اندوه وحزن ، راس مطهر و نورانی امام حسین(ع) را توسط "خولی بن یزید اصبحی" و "حمید بن مسلم ازدی" به کوفه فرستادند.
قتل ابن زیاد در عاشورای سال 67 ه - ق
ابن زیاد در روز عاشورای سال 67 ه - ق به فرمان مختار به جزای ظاهری اعمالش رسید و به هلاکت رسید. حصین بن نمیر و جمعی از قتله امام حسین (ع) نیز همراه ابن زیاد به قتل رسیدند.
ابن زیاد ملعون به دست ابراهیم پسر مالک اشتر نخعی کشته شد و سرش را برای مختار فرستادند. مختار هم سر او را برای امام زین‌العابدین (ع) فرستاد. حضرت سجده شکر به جای آورد.
شام غریبان کربلا
نخستین شب عزا و سوگ خاندان پیامبر(ص) پس از شهادت سیدالشهداء(ع) است. شبی تیره‌تر از سیاهی، شبی جانسوز که در آن تلخ‌ترین لحظات بر خاندان امام حسین (ع) گذشت.
آیا می‌شود رنج و سوز و مصیبت بازماندگان حضرت را در آن شب بیان کرده و یا حتی تصور کرد؟
آیا کسی درک می‌کند که دیدگان خونفشان عمه امام زمان (ع) و اهل بیت (ع) چقدر و چگونه بر آن حضرت گریستند؟
سر امام حسین (ع) در تنور
شب یازدهم شبی است که سر مطهر امام حسین (ع) در تنور منزل "خولی" بود در حالی که نورانیت آن سر، فضا را روشن کرده بود.
بخشی از دعا سالار شهیدان درصبح روز عاشورا : " خدایی تویی مورد اطمینان من در هر اندوه شدید و تویی امید من در هر سختی و تویی مورد اطمینان و ذخیرهام در هر امری که بر من فرود آمد."