"آرایش غلیظ"، فیلمی با اسمی سوال برانگیز که نخستین بار خبرنگاران در نشست خبری جشنواره فیلم فجر از حمید نعمت الله پرسیدند.
به گزارش خبرنگار واحد مرکزی خبر، نعمت الله در این نشست خبری گفت: نام فیلم می تواند یا نسبت سر راستی با فیلم داشته باشد یا نسبت استعاری داشته باشدکه در این مورد بیشتر نسبت استعاری و کنایی اش مد نظر من بوده است.
این فیلم استعاری بار دیگر با همکاری مشترک نعمت الله و مقدم دوست ساخته شده و نقطه عزیمت کارگردانی است که بعد از "بوتیک" و " بی پولی" سومین اثر سینمایی اش را ساخته است. حمید نعمت الله در این خصوص گفته: نقطه عزیمت برای ما این بود که فیلمی پرانرژی بسازیم.
و به همین دلیل، غلیظ بودن همه چیز در فیلم نکته اصلی است. برای نمونه، حامد بهداد به عنوان شخصیتی پرتنش در این فیلم انتخاب شده است و بقیه عناصر فیلم، مانند جلوه های بصری، لوکیشن های متعدد، ماجراهای قصه و موسیقی به بافت هیجانی و ضرب آهنگ سریع فیلم کمک کرده است.
فیلم در عین حال دو لایه دارد. یک لایه سرگرمی که به تعبیر نویسنده فیلمنامه به معنای بی محتوایی نیست.
هادی مقدم دوست در مصاحبه با خبرنگار واحد مرکزی خبر در این خصوص گفته است: همیشه یک سوتفاهمی وجود دارد که یک فیلم سرگرم کننده محتوا ندارد و من فکر می کنم در کشورما تعریف درستی از سرگرمی نشده است.
وی می افزاید: سرگرمی در محصولات فرهنگی به معنای بیهودگی نیست بلکه همه فیلم ها باید سرگرم کننده باشند.
مقدم دوست با اشاره به اینکه فیلم ها باید جذاب باشد، می گوید: ما سعی کردیم جذابیت و سرگرمی را با تنوع های محتوایی همراه کنیم.
این فیلم، در فضایی فانتزی شکل گرفته است. برای نمونه حضور مرد برقی که مقدم دوست می گوید یک وجه واقعی هم دارد. او معتقد است این مرد مانند همه شخصیت هایی است که گاهی در خبرها می بینیم و قاشق به تن شان می چسبد یا به هرچه دست می زنند برق آن ها را نمی گیرد. در واقع در جهان فانتزی فیلم همه چیز باور پذیر می شود.
اما در کنار این ایده های نو، نمایش برخی صحنه ها مورد نقد جدی است. از جمله استعمال مواد مخدر که گرچه با هدف ایجاد تنفر از کارهای غیرانسانی است ولی با شوخی گرفتن این مقوله جدی، تبلیغ نامناسبی است که برپرده سینما دیده می شود.
نکته دیگر، برخی بازی های کلیشه ای است؛ حامد بهداد زودخشم و طناز طباطبایی که ساده دلی همیشگی را داراست. دراین بین، بازی جمال اجلالی و علی عمرانی بیشتر از سایر بازیگران به چشم می آید.
سرانجام فارغ از این جزییات اگر جهان فیلم را باور کنیم، فیلم در اصل درباره نامرادی و سوداگری است. با این پیام نهایی که: "بار کج به منزل نمی رسد."