امام محمد بن علی التقی(ع) نهمین امام شیعیان در دهم رجب سال ۱۹۵ هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشودند.
به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز اراک؛ از امام جواد(ع) به عنوان مولودی پربرکت یاد می‌شود و مانند همه امامان شیعه، الگوی کامل تقوا و نمونه بارز عبادت، بندگی و سجده‌های طولانی برای خداوند بودند.
ایشان با همگان با ادب و احترام برخورد می‌کردند و این امر سبب جذب مخالفان و دشمنان به سوی آن امام بزرگوار می‌شد.
سازش و نرم خویی با دوستان و شیعیان هم از صفات امام محمد بن علی التقی(ع) است.
تولد امام جواد(ع) که در اواخر عمر امام رضا(ع) رخ داد یک کرامت الهی بود؛ آن چنان که امام رضا(ع) بار‌ها از حضرت جواد(ع) به عنوان مولودی پرخیر و برکت یاد می‌فرموند.
دوران امامت ایشان، یکی از جنجال برانگیزترین دوران تاریخ شیعه به دلیل مواجه شدن شیعیان با مسئله‌ای تازه بود که تا آن زمان سابقه نداشت. فضای جدید و شبهات جدید، توسط خلفای وقت به گونه‌ای غیر مستقیم حمایت می‌شد.
از سوی دیگر شرایط سیاسی حاکم بر دوران امام(ع) نیز به دلیل همزمانی امامت ایشان با خلافت مأمون و معتصم دو خلیفه عباسی، وضعیت خاصی را برای آن حضرت ایجاد کرد و سبب شد تا ایشان با ترفند‌هایی زیر نظر حکومت قرار گیرد؛ تزویج‌ام الفضل دختر مأمون به امام جواد(ع) نیز به گفته بسیاری از صاحب نظران به همین منظور صورت گرفت.
در واقع از نظر فضای سیاسی، دوران امامت امام جواد(ع) ادامۀ شرایط دوران امام رضا(ع) بود، ضمن آن که مباحثات بین مذهبی به صورت مناظره نیز از دوره امام رضا(ع) به ایشان منتقل شده بود.
این در حالی بود که حتی در زمان امام باقر(ع) مناظرات بین مذهبی چندان مرسوم نبود؛ با این حال، امام برخلاف انتظار مأمون، بسیار دقیق و حساب شده عمل می‌کرد و از هر فرصتی برای فعالیت بهره می‌گرفت.