نمونه اولیه بلوک‌های لیتیوم دی سیلیکات برای دندانپزشکی دیجیتال تولید شد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، مرکز اصفهان ؛ عضو هیأت علمی گروه مهندسی مواد دانشکده فنی مهندسی گلپایگان گفت: یکی از روش‌های تولید داربست‌هایی زیست‌سازگار استفاده از روش‌های پرینت سه‌بعدی است و این داربست‌ها امکان زنده‌مانی خوبی را برای سلول‌ها فراهم کرده و به این صورت که سلول‌ها روی این داربست‌ها کشت داده شده و در محل ضایعه قرار می‌گیرند و به ترمیم بافت کمک می‌کنند.
محمد خدایی افزود: این تکنیک مهندسی بافت نیاز به پیوند از سایر انسان‌ها، حیوانات یا حتی از اندام‌های دیگر بیمار را برطرف کرده است.
عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان گفت: یکی از شاخه‌های تحقیقاتی ما ساخت رستوریشن‌های دندانی به روش کدکم (CAD/CAM) است که در این روش، قطعات سرامیکی ترمیمی برای درمان دندان‌های صدمه‌دیده تولید می‌شود که مانند روکش، جایگزین قسمت‌های آسیب دیده دندان می‌شوند.
وی افزود: در این روش، ابتدا قسمت ضایعه دندان با اسکنر‌های سه‌بعدی عکس‌برداری می‌شود و نقشه سه‌بعدی آن به کامپیوتر منتقل می‌شود. سپس بلوک‌های سرامیکی به دستگاه‌های تراش منتقل شده و این دستگاه‌ها شکل دقیق حفره دندان را روی بلوک سرامیکی می‌تراشند.
خدایی خاطرنشان کرد: دندانپزشکی دیجیتال نسبت به بکارگیری قطعات پیش‌ساخته برای ترمیم دندان ارجحیت و برتری دارد، به این خاطر که شکل، اندازه و زوایای حفره دندانی برای بیماران مختلف متفاوت است؛ بنابراین، باید هر قطعه مختص همان فرد و همان دندان طراحی و تولید شود.
این متخصص حوزه مهندسی بافت تصریح کرد: ماده‌ای که ما در این تحقیقات روی آن کار کرده‌ایم، لیتیوم دی سیلیکات است. این بایوسرامیک جدید، که به تازگی در کشور‌های دیگر نیز مورد استفاده قرار گرفته، جایگزین آلومینا شده است. آلومینا به دلیل معایب متعدد، کاملاً منسوخ شده است.
عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان افزود: لیتیوم دی سیلیکات ویژگی‌های بسیار خوبی دارد از جمله اینکه بلوک‌های اولیه لیتیوم دی سیلیکات به‌راحتی ماشین‌کاری می‌شوند. نرخ فرسایش ابزار و خوردگی دستگاه‌های تراش در این ماده بسیار پایین است و به‌سادگی به شکل حفره موردنظر تراش داده می‌شود همچنین هزینه تراش‌کاری این ماده نیز مقرون‌به‌صرفه است. مراجعات متعدد بیمار هم حذف خواهد شد.
عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان؛ با تاکید بر جایگاه این فناوری و اهمیت دستیابی به آن گفت: در حال حاضر، تنها یک یا دو شرکت در دنیا فناوری تولید این نوع بایوسرامیک‌ها را دارند.
وی افزود: نتایج این پژوهش‌ها در مجله بین‌المللی Materials Technology نیز منتشر شده است.