دبیر انجمن صنعت شیشه ایران گفت: وجود ماده سنگ سیلیس غنی در کشور و ظرفیت‌های ایجاد شده در بخش‌های مختلف صنعت شیشه موجب شده، هم اکنون انواع شیشه، به طور متوسط ۴۰ درصد بیش از نیاز کشور تولید شود.
آقای حسین زجاجی در مصاحبه با خبرنگار تحریریه صنعت خبرگزاری صدا و سیما افزود: ۳ میلیون و ۲۵۰ هزار تن تولید انواع شیشه در سال ۱۴۰۳ هدفگذاری شده که از این میزان, یک میلیون و ۹۵۰ هزار تن مربوط به تولید شیشه تخت, ۸۵۰ هزار تن مربوط به تولید بطری و جار (بسته بندی صنایع غذایی و دارویی) , ۴۰۰ هزار تن تولید ظروف رومیزی (بلور کریستال واوپال) و ۵۰ هزار تن هم مربوط به تولید سایر محصولات مانند حباب لامپ و لوله است.
وی اضافه کرد: از کل شیشه تخت تولیدی, ۱۰۰ هزار تن برای مصرف در خطوط تولید شیشه اتومبیل, ۲۰۰ هزار تن برای مصرف در خطوط تولید انواع آئینه, ۳۰۰ هزار تن برای مصرف در خطوط تولید شیشه دوجداره, ۲۰۰ هزار تن برای مصرف در خطوط نشکن ساختمانی و میزانی هم برای سایر موارد استفاده می‌شود، البته بیش از ۶۰۰ هزار تن مواد اولیه شیشه تخت هم صادر می‌شود.
۲۰ واحد تولیدی شیشه‌های بسته بندی غذایی و دارویی در کشور
وی گفت: ۲۰ واحد تولیدی هم در بخش تولید شیشه‌های بسته بندی غذایی و دارویی فعالیت می‌کنند که مجموع تولیدات این واحدها در سال ۸۵۰ هزار تن (۳ میلیارد عدد) و مصرف سرانه کشور ۲۵، اما سرانه مصرف جهانی ۵۰ عدد است.
زجاجی افزود: ترکیب تولیدات این واحدها، شامل ۴۶۰ هزار تن بطری مواد غذایی و نوشابه، ۳۰۰ هزار تن جار (بسته‌بندی مواد غذایی) ,۵۰ هزار تن شیشه دارویی و ۴۰ هزار تن ظروف آشپزخانه است.
دبیر انجمن صنعت شیشه ایران گفت: با توجه به توسعه‌های انجام شده، میزان تولید بطری از ابتدای سال تا کنون در مقایسه با مدت مشابه سال ۱۴۰۱, حدود ۵۰ درصد افزایش داشته است، بنابراین ۳۰ درصد تولیدات این بخش هم صادر می‌شود.
تولید ۴۰۰ هزار تن انواع ظروف رومیزی در ۷۸ واحد تولیدی
زجاجی با بیان اینکه ۴۰۰ هزار تن انواع ظروف رومیزی توسط ۱۸ واحد صنعتی و ۶۰ واحد سنتی انجام می‌شود افزود: ۲۰۰ هزار تن بلور مرغوب, ۱۱۰ هزار تن بلور معمولی, ۳۰ هزار تن ظروف اوپال, ۵ هزار تن کریستال و ۶۰ هزار تن هم بلور با روش سنتی در این واحدها تولید می‌شود و در این بخش نیز ۳۰ درصد مازاد تولید وجود دارد.
وی اضافه کرد: با ظرفیت‌های ایجاد شده پیش بینی می‌شود صادرات در این بخش در سال جاری از مرز ۸۰۰ هزار تن عبور کند.
اتخاذ تصمیمات کارشناسی در فراوری مواد اولیه صنعت شیشه
زجاجی گفت: با وجود ماده سنگ سیلیس غنی در کشور، نیازی به واردات آن نیست، اما فرآوری آن از اهمیت بسیار برخوردار است البته یکی از مشکلات، چگونگی واگذاری معادن و فراوری آن است که باید روی این موضوع کار کارشناسی و تصمیمات منطقی گرفته شود.
دبیر انجمن صنعت شیشه ایران افزود: از طرف دیگر یکی از مهمترین مواد اولیه برای تولید شیشه، کربنات سدیم است که تولید آن در کشور به اندازه کافی است و نیازی به واردات ندارد، به غیر از برخی رنگینه‌ها که کمتر از ۲ درصد مواد اولیه مصرفی را شامل می‌شود و تامین آن از طریق واردت صورت می‌گیرد.
قطعی برق و گاز مهمترین چالش صنعت شیشه
زجاجی با تاکید بر اینکه قطعی برق و گاز ناشی از ناترازی, از چالش‌های بسیار مهم در صنایع معدنی بویژه صنعت شیشه است گفت: عمر کوره‌های ذوب شیشه ۱۰ تا ۱۵ سال است و زمانی که روشن می‌شوند امکان توقف آن نیست و باید در ۱۵ سال فعالیت دائمی در دمای بالای ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد نگهداری شوند.
وی افزود: به همین دلیل قطع برق و گاز بدون تدبیر باعث ضرر و زیان‌های جبران ناپذیری برای این رشته از صنعت خواهد بود به خصوص اینکه بیش از ۴۰ درصد سرمایه‌گذاری‌های انجام شده برای یک خط تولید شیشه به ویژه شیشه تخت، مربوط به کوره ذوب است بنابراین روشن نگه داشتن کوره‌ها به هر قیمتی از اولویت‌های مدیران این رشته از صنعت است.
زجاجی با اشاره به اینکه واحد‌های تولیدکننده شیشه به طور متوسط با مصرف بیش از ۷ مگاوات برق و ۷۰ هزار مترمکعب گاز فعالیت می‌کنند گفت: بخش عمده‌ای از این صنایع در حال بررسی برای احداث نیروگاه‌های برق با انرژی‌های تجدیدپذیر و استفاده از پنل‌های خورشیدی در چهارچوب سیاست‌های وزارت نیرو هستند.
دبیر انجمن صنعت شیشه ایران، اشتغالزایی این صنعت را ۵۰ هزار نفر به صورت مستقیم عنوان کرد و درباره صادرات این کالا هم گفت: در این بخش از صنعت، هم اکنون بیش از ۸۰۰ هزار تن انواع شیشه به کشور‌هایی مانند ترکیه, قطر, هندوستان, عراق, برخی کشور‌های آسیای میانه و اروپایی صادر می‌شود که بیش از ۳۵۰ میلیون دلار برای کشور ارز آوری دارد ضمن اینکه امکان صادارت بیش از یک میلیون تن هم وجود دارد.
زجاجی افزود: صنعت شیشه، صنعتی انرژی بر یا انرژی محور است؛ به این معنا که عملیات ذوب فقط از طریق گاز انجام می‌شود بنابراین ۴۰ درصد سرمایه گذاری یک کارخانه شیشه مربوط به کوره آن است که عمر ۱۰ تا ۱۵ ساله دارد؛ یک واحد تولیدی ۵۰۰ تنی، به طور میانگین روزانه حدود ۱۰۰ هزار متر مکعب گاز نیاز دارد که امکان ذخیره سازی آن وجود ندارد و باید تدابیر جدی برای این مسئله اندیشیده شود.