پایگاه ایرانصدا در بردارنده حدود ۷ هزار کتاب صوتی است و در دو قالب کتاب های نمایشی و کتابهای روایی به طور رایگان در دسترس عموم مردم است.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، هدف این پایگاه آوردن محتوای کتاب به رسانه صدا پایه رادیو بود و کتابهای صوتی ایرانصدا در زمینه های مختلف مانند تاریخی، مذهبی، ادبی و زندگینامه تولید شده است.
خانم مینو جبار زاده صدا پیشه، بازیگر و مدرس دانشگاه با حضور در استودیو شبکه خبر درباره تفاوت اجرا و برنامه سازی و بازیگری و صدا پیشگی گفت: وقتی نمایش بازی می‌کنید کسانی هستند که در مقابل شمابازی و کمک می‌کنند ولی در یک روایت شما مجبور هستید که به جای همه هنرپیشه‌ها بازی و روایت کنید و قصه را آنطور که شایسته است منتقل کنید.
جبار زاده ادامه داد: به نظر من از بین اجرا و صدا پیشگی و برنامه سازی، خواندن کتاب به صورت روائی - نمایشی خیلی سخت‌تر است، چون کسی مقابل ما نیست که کمک کند به اصطلاح نقش‌ها جمع شود و دیگر این که باید با صدا‌های مختلف نقش‌ها را بازی کنیم و این که حنجره تا چه اندازه یاری گر باشد مسئله مهمی است.
وی درباره چگونگی تبدیل به شخصیت‌ها هم گفت: اقتدا می‌کنیم به متن کتاب و خصوصیاتی که آن کتاب از شخصیت‌ها ارائه می‌دهد سعی می‌کنم که با حنجره خودم آن شخصیت‌ها را بسازم و معمولا پادکست‌ها و نمایش‌های رادیویی تصویر ندارند و بگذریم که ایرانصدا پشت صحنه‌هایی ارائه می‌کند ولی به هر حال ما موظف هستیم که با حنجره خودمان و صدای خودمان شخصیت سازی کنیم و آن را منتقل کنیم.
این صدا پیشه در باره مطالعه در خصوص شخصیت‌ها و دور خوانی گفت: در رادیو نمایش ما دور خوانی و تمرین می‌کنیم و کارگردانی هست که کار را به لجاظ حسی و هنری هدایت کند ولی در کتابخوانی خیر و صد درصد وابسته به خودمان است وکتاب‌ها برای ما به صورت الکترونیکی ارسال می‌شود و ما آن را می‌خوانیم و برای آن شخصیت‌ها تصمیماتی می‌گیریم و سعی می‌کنیم که روز بعد آن را اجرایی کنیم.
جبار زاده در باره گفتگوی شخصیت‌ها یعنی بلا فاصله رفتن از یک صدا به صدای دیگر گفت: بعد از ۴۰ سال کار کردن و تکرار شدن و ملکه ذهن شدن باعث شده که ما این انتقال را سریع انجام دهیم.
وی درباره کتابهای صوتی روایی و کتابهای صوتی نمایشی هم گفت: کتابهای صوتی روایی- نمایشی خیلی تاثیر گذارتر است و شنونده بیشتری هم دارد، به هر حال ما مخاطب خاص و مخاطب عام داریم؛ اما به خصوص در صدا و سیما ما باید به این مسئله توجه کنیم که ما برای مخاطب عام کار می‌کنیم و وقتی برای مخاطب عام کار می‌کنیم باید همگان و اکثریت را در نظر بگیریم بنابر این دریافت این که کار ما قرار است از طریق کدام مخاطب دریافت شود، در نوع اجرا و ساخت آن کتاب صوتی بسیار موثر است.
جبار زاده درباره بهترین کتاب صوتی که کار کرده است، گفت: «کشتن مرغ مقلد»، کتاب «آن شرلی» «سارا کروو» «پنج نفری که به بهشت نمی‌روند» من این کتاب‌ها را خیلی دوست داشتم البته کار‌های زیادی انجام شده و باید تبریک گفت به شبکه ایرانصدا که یک کتابخانه مدرن را ایجاد کرده و در دسترس همگان به طور رایگان قرار داده است که در اوقات فراغت و یا حتی در ترافیک یا هر جایی می‌توان شنید.
وی ادامه داد: بین شخصیت‌هایی که بازی کردم در کتابهای صوتی و رادیو شخصیت دختر خانواده در کشتن مرغ مقلد را دوست داشتم و آن شرلی که البته در آن شرلی من شخصیت آن شرلی را نداشتم و راوی بودم ولی خیلی این کتاب صوتی رادوست دارم.
صداپیشه نمایش‌های رادیویی و کتابهای صوتی ادامه داد: در حوزه نمایش‌های رادیویی نمی‌توانم بهترین کارم را معرفی کنم چرا که در این حوزه حجم کار‌های ما بسیاربالا است و در هفته حدود ۴ نمایش به طور کلی در آن حوزه ضبط می‌شود و اگر این را ضرب در سال‌هایی که ما در اینجا حضور داریم کنید تعداد بسیار بالایی می‌شودولی به لحاظ نوشتن من هم کارگردانی می‌کنم و هم می‌نویسم و هم بازیگری می‌کنم، نمایشی نوشتم به نام «شبی عالی برای سفر به چین» یا نمایشی کارگردانی کردم به نام «ملکه زیبایی لینه» و یا نمایشی بود که در جشنواره بین المللی رادیو مقام آورد به نام «چند بچه بیشتر» این کار‌ها را خیلی دوست دارم.
جبار زاده در باره برنامه «رویکرد» که از رادیو نمایش پخش می‌شود، توضیح داد: این برنامه تحلیلی است و همکاری می‌کنیم با چندین کارشناس نقد در حوزهتئاتر و نمایش و تکیه ما بر متونی است که برگرفته از رمان‌ها و آثاری هست که نویسندگان نامداری دارد و سعی می‌کنیم که نمایش‌های اقتباسی را آنجا پخش کنیم و توسط این کارشناسان نقد شود و من در آنجا هم نویسنده و هم مجری هستم.
وی در ادامه افزود: در سینما بازی کردم در مجموعه‌های تلویزیونی بودم، رادیو هم کارکردم و در دوبله سال‌ها قبل فعالیت کردم از بین همه اینها به رادیو بسیار علاقمندم چرا که رادیو یک جورایی خانه دوم من شده است، من از کودکی در رادیو بودم در برنامه کودک قبل از انقلاب مشغول فعالیت بودم و رادیو برای من به منزله خانه دوم من است.
وی درباره آموزش این حرفه هم گفت: این حرفه همانقدر که آموزش تکنیکی و آکادمیک نیاز دارد به همان میزان و شاید خیلی بیشتر نیازمند آموزش تجربی است یعنی مسائلی هست که نمی‌شود خارج از حوزه فعالیت و کار در استودیو آموزش داد و حتما باید کسانی که علاقمند به این حوزه هستند در داخل استودیو برای مدت‌های زیاد حضور داشته باشند و با کار از نزدیک آشنا شوند و صرف داشتن صدای خوب کافی نیست، البته ما نیازمند انواع صدا‌ها هستیم مثلا ما در یک نمایش صدای دیو را داریم که این صدا نیازمند یک صدای زشت و خشن است و کار ما نمایش است و باید انواع صدا‌ها را داشته باشیم .
این هنرمند درباره صدای طبیعی و تیپ سازی گفت: استفاده از حنجره و ساختن تیپ و تغییر لحن می‌تواند اتفاق بیفتد؛ اما این که در کجا و برای چه مقوله‌ای در رادیو این مهم است، در کار طنز که ارزش هنری چندانی ندارد هیچ اشکالی ندارد، اما وقتی یک کار جدی نمایشی در رادیو انجام می‌دهیم باید از این کار پرهیز کرد، چون ساختگی و تصنعی می‌شود و آن چیزی که تصنعی باشد لاجرم بر دل نمی‌نشیند.
وی در پایان افزود: در بین هنرمندانی که دیگر بین ما نیستند جای آقای منوچهر نوذری، آقای آقالو، آقای گنجی بین ما خالی است، چرا که این عزیزان صدا‌ها و استعداد‌های خاص بودند و هیچ کس جای آنها را نخواهد گرفت.