مدیرعامل مجتمع آموزشی کشاورزی دارالفنون گفت: توسعه هوش مصنوعی در کشاورزی گزینه‌ای الزامی برای پایداری در وضعیت مدیریت آب است.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، محسن قزل سفلی افزود: هم اکنون ۲۵ هزار هکتار گلخانه در کشور داریم. سطح زیر کشت گلخانه‌ای ما ۲۵ هزار هکتار است ۱۲ میلیون هکتار ما اراضی زراعی مان هست که تقریبا ۵ میلیون هکتار آن اراضی کشت دیم هست و دو و نیم میلیون هکتار ما اراضی باغی مان هست اگر بخواهیم یک نگاهی داشته باشیم به عملکردمان در مقایسه در مورد کشور‌های دیگر ببینید ما در مورد اراضی زراعی مان به طور مثال از ذرت علوفه‌ای در اراضی آبی مان داریم بین ۳۵ تن تا ۴۰ تن برداشت میکنیم، اما کشور‌هایی که امروزه آمدند و از علوم جدید و امروزه از علم هوش مصنوعی بهره گرفتند دارند ۱۲۰ تن برداشت میکنند به همراه آب کمتر در کشور ما امروز ۹۰ درصد آب مصرفی آن در اختیار کشاورزی هست ۲ درصد در اختیار صنعت و ۸ درصد در اختیار مصارف خانگی، اما کشور‌های توسعه یافته ۳۰ درصد آب مصرفی شان را اختصاص دادند به کشاورزی، ۱۱ درصد بهداشت، آشامیدنی، ۵۹ درصد صنعت و معدن و خود این اطلاعات نشان دهنده بهره گیری از علوم جدید می‌باشد. نکته‌ای که مهم است امروز بدون توجه به آینده آب کشور مسئولین تاکید بر آندارند که ما ۲۵ هزار هکتار گلخانه بایدبسازیم غافل از اینکه صنعت بدون سیستم‌های اتوماسیون کشور ما نابودی منابع آب را استارت زدند که این نشانه تدابیر و تصمیمات غلط افرادی که تخصص ندارند.
مدیرعامل مجتمع آموزشی کشاورزی دارالفنون گفت: با کشاورزان خیلی از مناطق مختلف کشور در ارتباطم در روستا‌ها رودررو با کشاورز‌ها صحبت می‌کنم کمک می‌کنم به آنان، روستا‌های ما در کردستان از یک هکتار اراضی دیم گندم ۸۰۰ کیلو برداشت میکنند و امروزه ما می‌توانیم با استفاده از علم هوش مصنوعی و استفاده از پهباد‌های هوشمند عملکرد این اراضی گسترده را به حداقل ۵/۱ تن در هکتار برسانیم و یا با اموزش ساده تلقیح بذور به باکتری‌ها و قارچ‌های مفید عملکرد را می‌توان افزایش داد.
محسن قزل سفلی افزود:در بیجار این کار را انجام دادیم با استفاده از قارچ تریکودرما و باکتری ازتوباکتر؛ که این اقلیم های هزاران هکتار‌ی نعمتی است که خدا به ما داده و ما باید بتوانیم عملکرد را بالا ببریم که بحث مهاجرت اتفاق نیافتد و بتواند فرد روستایی به درآمدی برسد تا زندگی خودش را به نوعی تأمین کند.
وی گفت:ما امروز باید واقعا درک بکنیم که از فرمول جهانی باید استفاده کنیم در صنعت غذای خودمان شامل why, what,who چرا شما می‌خواهید تولید بکنید چه چیزی می‌خواهید تولید بکنید و چطور باید عمل بکنید ما متأسفانه در کشت‌های گلخانه‌ای که میشود گفت سبزیجات روزانه خانوار ما را دارد تأمین می‌کند به هیچ وجه به بحث سلامت توجهی نیست. امروز متأسفانه به واسطه نبود مدیریت، استفاده نکردن از تکنولوژی ما شاهد صدمات حتی جانی هستیم که این را شما می‌توانید با مراجعه به بیمارستان‌های قلب و بیمارستان‌های ریه ببینید که بعدا پزشکان با ما صحبت میکنند می‌گویند علت‌ها چی هستش که ما این مشکلات را داریم؟ و من می‌گویم خب علت این تغذیه است. شما در یک ماشین اگر نفت بریزید دود می‌کند اگر بنزین سوپر هم بریزید خوب کار می‌کند ما باید اول ببینیم که چرا داریم تولید میکنیم چه چیزی تولید میکنیم و چطور تولید میکنیم. برای اینکه هموطن ما سالم باشد آیا در این زمینه کاری شده؟
به نظر بنده بحث مدیریت بحث استفاده بهینه از تکنولوژی هست که بطور مثال در گلخانه‌ها بنده نسبتی که به گلخانه هایمان داده ام اصطلاح تونل است گلخانه باید مثل یک ماشین باشد هوش مصنوعی امروزه دارد کار می‌کند می‌آید به لحاظ کیفی سنجش و رصد می‌کند میزان سم را می‌سنجدو به شما می‌گوید و می‌تواند باعث افزایش درآمد برای تولیدکننده‌ها باشد بازار را تحلیل می‌کند و پیش بینی می‌کند.
وی گفت: چرا شما در منطقه‌ای از کشورمان می‌بینید که یک محصول را به دره می‌ریزند؟ دلیل اینکار اینست که نمی‌توانند ورود کنند به بازار‌های جهانی به خاطر بازمانده سم بالاتر از حد استاندارد. گاهی اوقات میبینیم یک فیلمی می‌آید در شبکه مجازی و خیلی‌ها هم تأسف می‌خورند با بت متضرر شدن کشاورز که با توجه به ناآگاهی تولید کنندگان به جهت انتخاب درست کشت تولید بیش از تقاضا میشود و امکانات فرآوری محصولات نیز در کشور محدود می‌باشد و محصولات به علت آلودگی قادر به صادرات نیستند. بهتر است که واقعا بیاییم با شفافیت برخورد بکنیم با شفافیت تولید بکنیم در گام ابتدایی به نظر بنده باید سلامت هموطن هایمان را رقم بزنیم در کشاورزی و آن هم لازمه اش تکنولوژی است شما فردی که از کشور دیگری آمده آموزش ندیده اقدام به تولیدات نا سالم برای هموطنان ما می‌کند من واقعا ناراحت هستم که خیلی از جا‌هایی که بازدید می‌رفتم جهت مشاوره ومشاهده میکردم صرفا منابع را اتلاف میکنند مخصوصا آب را که بدون درک نیاز گیاه به جهت زمان آبیاری و در ادامه تولید محصولات ناسالم که با جان انسان‌ها بازی میکنند.
محسن قزل سفلی افزود:چون ما نیامدیم پایه‌ای کار بکنیم نیامدیم از تکنولوژی بهره ببریم حتی ساخت گلخانه‌ها بر حسب مطالعات ۲۰ ساله آب و هواشناسی اتفاق نمی‌افتد بنده به چندین کشور مشاوره دادم ما به این شکل مشاور می‌دهیم که چرا باید تولید کنیم برای اینکه کودک ما، مادری که باردار است، مادری که بیمار است در گام ابتدایی محصول را سالم استفاده کند سپس چیزی می‌خواهیم تولید کنیم که بازار باید تعیین کند که هوش مصنوعی می‌تواند به ما کمک کند که بازار، امروز روز چه چیزی را نیاز دارد که هم تولید کننده به سود برسد و هم مصرف کننده یعنی ما به واسطه این نوع هوش مصنوعی نیاز دو طرف را می‌توانیم درک کنیم
هوش مصنوعی به ما یک شخصیت پلتفرم وار می‌دهد مثل این تاکسی‌های تلفنی که الان باب شده اند پلتفرمی هستند که یک دانه ماشین برای خودش ندارند و با استفاده از نرم افزار هوشمند اشتغالزایی بزرگی همراه با رضایت رانندگان و مسافران همراه با مدیریت اتلاف سوخت را رقم زدند.
وی افزود: خواهشمندم به دانشمندان کشور که تخصص دارند، بیشتر بها دهند. مسیر علم دنیا امروزه بصورت بین رشته‌ای پیش می‌رود. ما در مجتمع رباتی اختراع کردیم بر پایه تکنولوژی هوش مصنوعی که مانند انسان رفتار می‌کند و نیاز‌های اساسی گیاهان را مرتفع می‌سازد، خیلی وقت‌ها برای شما پیش آمده که گلی از یک گل فروشی می‌خرید و به او می‌گویید من این را چند بار آب بدهم؟ او می‌گوید هفته‌ای سه بار آب بده، ولی از شما نمی‌پرسد که این را در پنجره جنوبی می‌گذارید؟ پنجره شمالی می‌گذارید؟ گیاهی که در بندرعباس است با آن حجم بالای تابش، میزان مصرف آبش فرق می‌کند با گیاهی که در شمال کشور است و هوش مصنوعی می‌آید این را تنظیم می‌کند. امکان دارد شما در روز‌های آفتابی گیاه تان روزی پنج مرتبه با دفعات پنج ثانیه آب بخورد در روز‌های ابری یک مرتبه که درک این مواردبا هوش مصنوعی امکان می‌پذیرد.
مدیرعامل مجتمع آموزشی کشاورزی دارالفنون گفت: اینها مشکلات کشور ما هستند و تنها راه نجات الگوسازی است، بطور مثال در بحث گلخانه‌ی یک الگو ساخته شود که دست مافیا و دلال‌ها هم کوتاه میشود به این شکل که دیگر آنها نیایند طرح‌های مختلفی از خود ابداع کنند که بنده این را به عینه میبینم آن هم به جهت تولید منافع و سود برای شرکت خود که منجر به ورشکستگی و بدهکاری بانکی اکثر تولید کنندگان گردیده. سازه گلخانه سه تن آهن می‌خواهد، آن شخصی که به هر حال در آن صنف بوده و آمده پنج تن استفاده کرده که اصلاً نیازی نیست، چون سازه، سازه ارزشمند و اقتصادی نیست، این سازه طی ۱۰ سال سرمایه گذاریش از بین می‌رود، چون نایلونی که روی آن گلخانه نصب می‌کند، طی سه سال درصد یووی از بین می‌رود و آن سرمایه هم متعاقباً از بین می‌رود که باید بدانیم به چه شکلی سرمایه گذاری کنیم.
محسن قزل سفلی افزود: تنها راه نجات ما؛ الگوسازی است. تیم هوش مصنوعی بیاید و شخصی که زبان گیاه را می‌داند مثل خانمی که داخل آشپزخانه است، حالا من خیلی با کلمات ساده توضیح می‌دهم، یک خانمی که آشپز است، می‌آید متریالی را می‌نویسد، تهیه میشود و یک غذای خوب تولید میشود. کسی که تخصص سازه دارد، نمی‌تواند هیچ وقت به واسطه تخصص سازه، گیاه سالم و خوب تولید کند، از این حیث مسئولین اعتماد کندد یک الگویی ساخته شود؛ اتفاقی که در کشور‌های پیشرفته دارد می‌افتد و همان الگو با همان بهای تمام شده‌ای که محاسبه شده در کشور تکثیر شود، خیلی راحت است که ما این را بار‌ها خواستیم و متأسفانه ترتیب اثری داده نشده، که این نکته می‌تواند به هر حال یک راه حل باشد و بتواند به کشورمان کمک کند.
وی گفت: ما باید قدر این نعمت‌های خدادادی را بدانیم. ما در پسته در دنیا اول بودیم، حالا امروز آمریکا آمده جای ما را گرفته، شدیم دوم، در خرما اول هستیم، حالا با مصر جایمان عوض میشود؛ الان در جایگاه دوم قرار داریم. چهارمین کشور تولیدکننده سیب هستیم با چهار و نیم میلیون تن در سال که یک میلیون تن هم اختصاص پیدا می‌کند به صادرات، در انجیر چهارم هستیم و اینها نشان می‌دهد که واقعاً در بهترین جای دنیا قرار داریم. ما در استان فارس اکوسیستمی داریم که تمام میوه‌های دنیا در یک اکوسیستم تولید میشود. این شاهکار خلقت است و ما باید واقعاً قدر بدانیم و نکته‌ای که مهم است این است که ما باید آموزش دهیم، چون انسان‌هایی که ما داریم؛ اینها به هر حال آن تمدن بشری را داشتند و سینه به سینه این فرهنگ درون آنها هست. من خود در خیلی از روستا‌ها بودم و این آموزش‌ها را داشتم و دیدم که مردم به چه شکلی همراهی میکنند. ما باید بیاییم آموزش درست بدهیم و نتیجه استفاده از این آموزش‌ها و این تکنولوژی‌های روز هم قطعاً منجر به سیر معکوس جمعیت به روستا‌ها و حفظ منابع کشور ما خواهد شد که این اختراعی هم که انجام گرفته (نانو فیتیله خود آبیار)، اگر اجرایی سازی شود در کشور، بنده نوید این را می‌دهم که کشور ما بتواند یک کشور صادرکننده آب باشد، ولی با روندی که متأسفانه الان پیش گرفتیم؛ میشود گفت که ما تا سال ۲۰۵۰؛ این اطلاعاتی است که ناسا اعلام کرده؛ ۸۰ درصد کشور ما غیرقابل سکونت خواهد بود، موردی بود که بنده پارسال در سیستان به عینه دیدم؛ از ۵۶۰ هزار نفر؛ ۲۵۰ هزار نفر مهاجرت کردند و تنها دو گونه گیاهی؛ گز شاهی و خارشتر آن جا مشاهده میشود که هم بحث تغییر اقلیم را در پی داشته، هم بحث تخلیه شدن مناطق مرزی که بنوعی اخطار عقب نشینی مرزی است و بنده صرفاً آن جا نبود مدیریت را دیدم. ما هوتَک‌هایی را داریم که هنوز داخل آنها آب است و کودکان در ان غرق می‌شوند که این را میشود تبدیل کرد به چاه سِپتیک؛ کاری که چین کرده، بنده سال ۹۲ به چین یک کمک علمی کردم و آن جا این را به عینه دیدم؛ و چاه سپتیک می‌تواند مزارع را تأمین آب کند که ان شاءالله در آینده بتوانیم با به کار بردن این موارد، شاهد توسعه باشیم.
قزل سفلی در مورد کاربرد اختراع به ثبت رسیده خود گفت: اوج هنر این اختراع؛ در ساده سازی آن بوده که قابلیت مصرف در همه مناطق کشور و برای تمامی اقشار را دارد که ما کشاورز‌های سنتی مان و حتی کشاورزان مدرن مان می‌توانند از این استفاده کنند و حتی در مناطقی که ما نه برق داریم و نه سیستم مخازنی داریم، می‌توانیم از این استفاده کنیم و سیستم عملکرد هم به این شکل است که زمانی که، خود گیاه هم از یک هوش بالایی بهره وری و استفاده می‌کند، زمانی که تنش اتفاق می‌افتد و گیاه نیاز آبی دارد، یعنی آن شوک اتفاق می‌افتد به واسطه بسته شدن روزنه‌ها و اِلسیتور‌ها می‌آیند فرمان را صادر میکنند که پمپ‌های اسمزی که درون درون تار‌های کشنده قرار دارند و فشار اسمزی که اتفاق می‌افتد، رطوبتی که در خاک است را جذب کنند، زمانی که این اتفاق می‌افتد این نانو فتیله در محل ریزوسفر ریشه قرار دارد و به واسطه آن، یک نوع همگرایی با ریشه‌ها و آن پمپ‌های گیاهی برقرار می‌کند، زمانی که این مکش اتفاق می‌افتد از سمت ریشه‌های مویین و تار‌های کشنده این مکش، یعنی در حقیقت این الیاف‌ها مثل یک نی عمل میکنند و آب منتقل میشود به ریزوسفر ریشه که رطوبت محیط افزایش پیدا می‌کند به ۶۵ درصد (حد سیراب شدن گیاه) و گیاه آب مورد نیاز خود را استفاده می‌کند که واقعاً نتایج طرح‌های اجرا شده بسیار عالی بودند و بدنبال استفاده آن دیگر ما علف‌های هرز را نداریم و متعاقباً آفات و بیماری‌ها کمتر میشود و، چون گیاه دچار تنش نمی‌شود، در سقف بالای عملکرد خود قرار می‌گیرد. البته یک سری موارد هم هست. این که خاک بافتش به چه شکلی باشد ولی در کل ما بیشترین تنش و کاهش عملکرد را به واسطه منابع آبی مان در کشور داریم، ولی نتایج ما در مورد گیاه مثمر و غیرمثمر در مقایسه با شاهدها، واقعاً عالی بوده. ان شاءالله اگر این در کشور اجرایی سازی شود، می‌توانیم بگوییم که ۷۰ درصد مدیریت منابع آبی اتفاق خواهد افتاد.
قزل سفلی درباره تاییدیه علمی اختراع خود افزود: ما توانستیم ثبت اختراع را از مرکز مالکیت معنوی بگیریم و در مرکز تحقیقات کشاورزی هم الان دارند دوستان کار میکنند و تأییدیه‌های اولیه را گرفته و، چون به هر حال این مطالعات در قالب طرح‌های مختلف آزمایشی قرار گرفته، این تأییدیه‌ها را هم با جلسه‌ای که با مرکز تحقیقات داشتیم، به زودی کسب میکنیم. من به تمامی موضوع‌ها اشاره داشتم، فقط خواسته بنده این است که یک مقدار توجه شود به دانشمندان کشور و به دوستانی که واقعاً دلشان می‌سوزد برای کشور و دوست دارند مثمر ثمر باشند. الان اتفاقی که افتاده، بنده از خودم بخواهم بگویم، بنده به چند کشور مشاوره داده ام، حالا اسم آن کشور‌ها را نمی‌آورم، اما در قرارداد‌ها هست، ولی متأسفانه در کشور ما هیچ توجهی نمی‌شود، یعنی بنده رفتم در کشور‌های دیگر پول درآوردم، آمدم یک مجتمعی ساختم برای کشور، رفته ایم دانش‌های فنی زیادی را در کشور‌های مختلف به فروش رساندیم، آمدیم برای کشور خودمان یک مجتمعی احداث کردیم و باورتان نمی‌شود طی این پنج سال بیشترین اذیت و آزار را ما دیدیم. همین جا به صراحت می‌گویم و خواهشی که دارم از مسئولین؛ این است که توجه کنند دیگر ما اکثر بچه هایمان را از دست دادیم. الان نخبگانی هستند که دلشان با پیشرفت کشور است. اگر این دوستان هم نیایند در رقابت با کشور‌های دیگر، چه اتفاقی می‌افتد؟ ما منابع مان را از دست می‌دهیم و به زودی بیگانگان می‌آیند و برای ما تصمیم گیر می‌شوند. ولی من خواهشی که دارم؛ یک توجهی بشود. ما در روستا هم نیستیم، ما در همین حاشیه تهران هستیم، داریم کار میکنیم و حرف برای زدن داریم. با مستندات علمی، یکی هم همین بحث نانوفتیله است، چرا؟ کشور حاشیه می‌گوید شما بیایید آن جا، چرا؟ خود مرا دعوت کردند آنجا، وزیر آن کشور آمده در ایران؛ دنبال من، مرا بردند مشکل آن کشور را حل کردم و مبلغ خوبی هم داد که ما توانستیم مجتمع را اینجا درست کنیم. ما عِرق داشتیم به کشور، ولی این جا ما مورد بی مهری قرار گرفتیم. از ساخت و ساز مجتمع پنج سال طول کشیده که چقدر اذیت و آزار بوده، تا به امروز که دستاورد‌های خیلی خوبی داشتیم ولی هیچ گونه توجهی نبوده، بنده خواهشی که دارم، واقعاً به دانشمندان بها و حیطه عمل داده شود. بگذارید در یک اکوسیستم و حیطه عملی علم خود را نشان دهندو به کشور خود خدمت کنند.
قزل سفلی درباره طرح‌های اجرا شده خود در کشور‌های دیگر گفت: پروژه‌ها مختلف بوده، چون ما به هر حال یک مجتمع دانش محور هستیم، در بیش از شش تا هفت کشور ما علم را فروختیم و بهای واقعی اش را نگرفتیم، چون تعصب داشتیم روی کشور خودمان که این کار را در کشور انجام دهیم و واقعاً بچه‌هایی که می‌آیند آن جا در شرایط مختلف کار میکنند، واقعاً نابغه هستند و ما داریم با کشور‌های های تک می‌جنگیم، آن هم در حیطه عمل، نه در بحث مقاله، اشاره‌ای که خود حضرت آقا داشتند؛ امروز به این نقطه رسیده ایم که ما دیگر نباید مقاله محور باشیم، رزومه افراد نباید بشود مقالات، باید افرادی باشند که در عمل ثابت کنند، یعنی شما این محصول را ببری در آن روستا بدهی به آن پیرمرد کشاورز ما و استفاده کند و نتایج آن را ببیند و ما کاری که میکنیم از چندین رشته استفاده کردیم، متخصصان هوش مصنوعی آمدند و این را در عمل به عینه دیدیم و واقعاً در شرایط سخت هم آزمایش‌ها را انجام می‌دهیم. سایر بخش‌های مجتمع شامل: کشت سلول‌های بنیادین، گیاهان دارویی وگلخانه الگو و واحد تولید دارو‌های نوترکیب برپایه متابولیت‌های ثانویه گیاهان دارویی و واحد فرآوری عسل و خرما.
بتازگی ما سیستم آکواپونیک را رونمایی کردیم، یعنی آبی که در مرزعه می‌رود؛ داخلش ماهی گرمابی یا سردابی استفاده می‌کند کشاورز عزیز ما و به واسطه ماهی‌ها غنی سازی گیاه بواسطه فضولاتی که دارند تامین میشود و این آب غنی سازی باعث میشود که دیگر ما از سموم شیمیایی استفاده نکنیم، ودر ابتدا یک ضدعفونی اولیه میشود با اشعه و می‌آید در مزرعه یا گلخانه از این طرف کشاورز هم تولید محصولات آبز‌ی خود را دارد که هم می‌تواند یک درآمدی از این تولید داشته باشد و بدنبال آن محصول خود را با استاندارد‌ها تولید می‌کند و در مزارع هم به همین شکل می‌توانند از کلونی‌های زنبور استفاده کنند، یعنی دیدِ بازی و علمی مدیر در تولید که در یک اکوسیستم فرد بتواند به بالاترین حد درآمد برسد، همراه با حفظ منابع.
آکواپونیک یک سیستمی است که این رویکرد‌ها باعث موفقیت میشود و این که ما بتوانیم از منابع مان به نحو احسن استفاده کنیم، اما در کشور ما، ما سوخت را رایگان استفاده میکنیم، در ترکیه دارند با چه مشقت و سختی از ذغال سنگ استفاده میکنند، ولی اگر بخواهید حساب کنید، بهایی که برای گاز می‌دهند گلخانه داران ما، یک بهای رایگانی است. وقتی که ما قانون و الگو نداریم؛ این اتفاق می‌افتد. درب گلخانه اش باز است، چون بهایی نمی‌دهد (در مقایسه با بهای واقعی)، ما این سوخت را اگر بیاییم صادر کنیم، درآمدش از آن محصول بیشتر است، آب به همین شکل. نکته‌ای که جالب بود، ما این تکنولوژی نانو فیتیله را در یک گلخانه آزمایش کردیم، مدیرگلخانهدید که در یک کیلوگرم کرفس؛ ۱۰۰ سی سی هم آب کرفس بیشتر بود درمقایسه با تولید سنتی خودش، بازمانده سم نداشت و عملکرد هم بیشتر شده بود. با ۷۰ درصد کاهش مصرف آب بنده آمدم به خود آن آقا و مدیر گلخانه گفتم که شما از تکنولوژی ما استفاده می‌کنید؟ گفت خیر، گفتم چرا؟ گفت، چون من آب دارم. واقعاً هم همان جا به فکر فرو رفتم، دیدم وقتی آب رایگان است و نظارتی نیست، یک شخص به خود اجازه می‌دهد که این اتفاق را رقم بزند و این یعنی بی عدالتی در حق آن کسی که در شهر زندگی می‌کند، کسی که در آپارتمان زندگی می‌کند، کشاورز از منابع ملی رایگان استفاده می‌کند، اتباع بیگانه‌ای هم که آموزش ندیده، آمده اند و با قانون ۵۰ درصد سودبا مالکین گلخانه‌ها و اراضی همکاری میکنند
این افراد تعهدی ندارند به سلامت مردم ما و فقط به فکر تولید بیشتر و درآمد بیشتر می‌باشند و این یک واقعیت است و برای تحقق این امر از کود و سموم شیمیایی خطرناک نیز استفاده میکنند این افراد چه حقی دارند که بیایند و شروع به تولید کنند؟ چه دوره‌ای دیده، این آقا به چه حقی می‌آید این سم را استفاده می‌کند که یک کسی که مریض دارد، خانمی که باردار است، الان سقط جنین را داریم، الان این به چه حقی می‌آید درکشورما و شروع به تولید غذا می‌کند کسی که آموزش ندیده، و حتی مجوز اقامت را نداردو مبادرت به تولید می‌کند و محصول این کجا گواهی میشود؟
بطور مثال ما در جامعه مراجعه میکنیم به نمایشگاه ماشین بر حسب درآمدمان یک ماشینی را انتخاب میکنیم، ولی شما برای سلامت تان نمی‌توانید در تره بار محصول ارگانیک انتخاب کنید. بحث انتقاد نیست، بحث این است که ما باید بنشینیم کنار هم، در کشور ما متأسفانه افراد، خوب انتقاد میکنند، ولی بحث ما این است که بنشینیم کمک کنیم و حل کنیم مشکلات را آن هم بصورت عملی و علمی. بنده می‌توانم مشاوره دهم، ساختارسازی کنم و همان برادران اتباع را هم بیاییم آموزش دهیم در قالب قانون، کسی که محصول سالم تولید می‌کند، برچسب محصول بگیرد و، قطعاً مردم ما این قدر با فرهنگ هستند که آن سیب را سه برابر قیمت هم باشد، بدانند سالم است کمتر می‌خرد و می‌آید آن را استفاده می‌کند، یک دسته هم باشد کود و سم خورده ولی آسیب به بدن انسان‌ها وارد نکند، آن که بیشتر از استاندارد است امحاء شود و برود آموزش ببیند یک دوره که اینها را ما می‌توانیم با الگوریتم‌های هوش مصنوعی اجرایی سازی کنیم، آن قسمت‌هایی از تولیدو فرآوری که ماشین می‌تواند به خوبی انجام دهد اجرا یی شود، چون ماشین تابع احساسات نیست و خسته نمی‌شود. در واقع آن قسمت‌هایی که ماشین می‌تواند کارآمدتر باشد و در حیطه سلامت صد درصد خروجی بدهد ما می‌سپاریم به ماشین، که بابت حفظ منابع ما میشود و این میراث میراثی است که ما باید انتقال بدهیم به نسل بعدی. ما باید این میراث را حفظ کنیم.