موسسه تحقیقات علوم دامی کشور از امکان توسعه کسب و کار روستایی با استفاده از نژاد‌های اصلاح شده مرغ بومی خبر داد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، عضو هیات علمی موسسه تحقیقات علوم دامی کشور با اشاره به اهمیت کارآفرینی و ایجاد شغل در جوامع روستایی گفت: پرورش نژاد‌های اصلاح شده مرغ بومی با توجه به مزایایی که دارد، می‌تواند به توسعه کسب و کار در روستا‌ها کمک کند.
شعله قربانی حفظ این ذخایر ژنتیکی باارزش و ملی، بهبود تغذیه روستاییان، ایجاد اشتغال و بهبود درآمد آنان، کاهش بخشی از نیاز کشور به اقلام خوراکی وارداتی مانند سویا و ذرت به دلیل امکان تغذیه با استفاده از ضایعات کشاورزی و ته‌مانده سفره غذایی را از مزیت‌های پرورش نژاد‌های اصلاح شده مرغ بومی نام برد.
وی ادامه داد: تولید گوشت و تخم‌مرغ سالم بدون استفاده از آنتی‌بیوتیک، عدم نیاز به سرمایه‌گذاری زیاد برای جایگاه پرورش، مقاوم بودن به بیماری‌های شایع در محیط پرورش، امکان پرورش تعداد کم توسط هر خانوار در روستا، منبع درآمد مناسب برای جوانان و زنان روستایی و استفاده از فضولات مرغ بومی به عنوان کود برای زمین‌های باغی و زراعی از دیگر مزیت‌های پرورش نژاد‌های اصلاح شده مرغ‌های بومی به شمار می‌رود.
عضو هیات علمی موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، بیان کرد: تا سال ۱۳۳۲ پرورش مرغ در ایران فقط جنبه خانگی و روستایی داشت و در دهه ۵۰ به دلیل ورود مرغ‌های اصلاح نژاد شده خارجی، جمعیت مرغ‌های بومی از بالای ۳۰ میلیون قطعه در سال ۱۳۳۲ به مقدار ۱۱ میلیون قطعه تا سال ۱۳۵۳ کاهش پیدا کرده بود و این روند نزولی تا سال‌های اولیه پس از انقلاب ادامه داشت.
وی ادامه داد: از سال ۱۳۶۷ که طرح جمع‌آوری نژاد‌های مرغ بومی در روستا‌ها توسط جهاد سازندگی آغاز شد، تلاش‌های بسیاری برای حفظ و اصلاح نژاد این ذخایر صورت گرفت، به طوری که طبق آخرین آمار‌ها در سال ۱۳۸۳، جمعیت آنها با روندی افزایشی به ۴۳ میلیون قطعه رسید.
به گفته قربانی جامعه هدف (خانوار روستایی) با پرورش و نگهداری مرغ و خروس بومی علاوه بر تامین گوشت و تخم‌مرغ مورد نیاز خود، می‌تواند مازاد آن را به فروش برساند و بدین وسیله بخشی از پروتیین مورد نیاز جامعه نیز تامین خواهد شد.
وی اظهار کرد: استراتژی اصلاح نژادی بر روی توده‌های مرغ بومی با هدف بهبود صفات تولیدی و تولید مثلی از جمله افزایش وزن بدن، تعداد تخم‌مرغ، وزن تخم‌مرغ انجام و طی سال‌ها، انتخاب ژنتیکی موجب ایجاد نژاد‌های دو منظوره با پتانسیل تولید مناسب شده است.
قربانی ادامه داد: تولید گوشت و تخم‌مرغ در نژاد‌های اصلاح شده نسبت به توده‌های اولیه به طور میانگین ۵۵ تا ۶۵ درصد افزایش داشته است.
وی تاکید کرد: برنامه‌ریزی‌ها بر این ریل پایه‌گذاری شد که نژاد‌های مرغ بومی، نه رقیبی برای کسب خوراک صنعتی باشند و نه رقیب واردات مرغ‌های تجاری، بلکه آنها برای پرورش در محیط روستایی و تامین گوشت و تخم‌مرغ خانوار‌های روستایی اصلاح نژاد شده‌اند.
عضو هیات علمی موسسه تحقیقات علوم دامی کشور با بیان این که در حال حاضر شش نژاد مرغ بومی دومنظوره اصلاح شده در کشور معرفی و به ثبت رسیده است، گفت: این نژاد‌های اصلاح شده دومنظوره نسبت به مرغ‌های رنگی، دارای ترکیب ژنتیکی پایدار و تولید ثابت‌تری بوده و از شجره‌ای ۳۰ ساله برخوردارند.
وی در همین حال گفت: اگر اصلاح نژاد مرغ‌های بومی توسط محققان موسسه تحقیقات علوم دامی و کارشناسان ایستگاه‌های اصلاح نژاد مرغ بومی کشور صورت نمی‌گرفت، این ذخایر ارزشمند به مرور زمان از بین رفته و دیگر چیزی به نام مرغ بومی در کشور وجود نداشت.
قربانی تاکید کرد: با توجه به مقاومت بسیار بالای نژاد‌های مرغ بومی و نیز هزینه پایین نگهداری آنها، پرورش این نژاد‌ها برای روستاییانی که فضای باز قابل توجهی در اختیار دارند، بسیار مقرون به صرفه است.