یکی از سنت های قدیمی این مرز و بوم، برف چال به معنای گودال برف است که در گویش مازندرانی به آن وَرفِ چال می گویند.
به گزارش سرویس عکس خبرگزاری صدا و سیما ؛ این آیین، ریشه ای تاریخی و مذهبی دارد و پیشینه آن به دوره آل بویه در طبرستان، باز می گردد. امروزه این مراسم در منطقه اسک وشِ شهرستان لاریجان همچنان گرامی داشته می شود و اهالی اجرای آن را مهم می شمارند. ساکنان این منطقه از جمله اهالی روستای آب اسک، نیاک و … گرد هم می‌آیند و در روزی معین از فصل بهار، بقایای برف‌های زمستانی را از کوهستان برداشته و در جایی مشخص در دامنه کوه دماوند انبار می‌کنند. حضور چشمه‌های شفا دهنده و آب‌های معدنی جوشان در روستای آب اسک از عوامل مهم تداوم و تقویت باور به قداست آب است و همین مساله انجام مراسم برف چال را بیش از پیش مهم جلوه می‌دهد. زمان اجرای این مراسم مشخص نیست چرا که روز اجرای آن بسته به عوامل طبیعی و آب و هوایی و بر اساس وجود برف در منطقه مشخص می‌شود. مراسم برف چال تعاون و همیاری روستاییان ناحیه را به نمایش می‌گذارد و به کینه‌ها و کدورت‌ها نیز پایان می‌بخشد. این مراسم موجب تامین آب مورد نیاز دام داران در تابستان می‌شود و از این رو به رونق دام داری در منطقه نیز کمک می‌کند. این سنت از سال‌های دور به یادگار مانده و هنوز هم در قلب مردم جایگاهی ویژه دارد.