چهارشنبه آخرسال یکی از قدیمی‌ترین آیین‌های رایج در مهاباد

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز مهاباد، چهارشنبه آخر سال یا معادل آن به زبان کردی چوارشنبه سوری به معنی چوارکه همان عدد چهار است و سور به معنای: مهمانی، بزم، جشن و جشن عروسی آمده است.
مردم این خطه پیش از پریدن آفتاب، بوته‌های خار و گزنی را که از پیش فراهم می‌کنند در نقطه‌ای جمع کرده و با غروب آفتاب و نیم تاریک شدن آسمان، زن و مرد و پیر و جوان گرد هم جمع شده و بوته‌ها را آتش می‌زنند.
دراین هنگام از بزرگ تا کوچک هرکدام سه بار از روی بوته‌های افروخته می‌پرند، تا مگر ضعف و زردی ناشی از بیماری و غم و محنت را از خود بزدایند وسلامت و سرخی و شادی به هستی خود بخشند.
مراسم دیگری مانند فال گوش، آش نذری پختن، آب پاشی، بخت گشائی دختران، دفع چشم زخم ها، فال گرفتن هم در این شب جزو مراسم جالب و جذاب این روزاست.
درهنگام رسیدن شب چهارشنبه همه باید گندم برشته و آنرا به روزنه خانه‌های خود برای فرخندگی و فزونی بپاشند، زیرا باور دارند که از این راه روزی
آن خانه افزایش خواهد یافت.
یکی دیگر از مراسمی که در شب چهارشنبه آخرسال پس از آتشبازی و پریدن از روی آتش، بعد از تمام شدن جشن و سرور وشادی، جوان‌ها و نوجوانان و به پشت بام منازل روستا‌ها و آبادی‌های خود رفته و از روزنه وهواکش اتاق مرکزی با بازکردن (پشتیند) کمر بند‌های خود را از آن روزنه‌های به پایین آویزان می‌کنند.
درآن حال آنها با گفتن سخنان خنده دار از صاحبخانه می‌خواهند که به آنها عیدی بدهد.
صاحبخانه هم بدون عذر و بهانه آنچه در خانه دارد از قبیل شیرینی وآجیل و تنقلات و تخم مرغ به انتهای این کمر بند‌ها می‌بندند.
همچنین دربین جوانان مرسوم است دراین روز برای همدیگر یا عزیزانی که دوستشان دارند به رسم چشم روشنی به همدیگرکادو می‌دهند.
گستره‌ی برگزاری این جشن حوزه‌ی حضور فرهنک ایرانی را نشان می‌دهد.
این گستره نه تنها کشور ایران بلکه از سرزمین‌های شرق عراق و شمال آن (کردستان غربی)، شمال سوریه، شرق ترکیه، جنوب روسیه (داغستان و چچنستان)
آذربایجان و قفقاز، ارمنستان، غرب پاکستان، افغانستان، جنوب ترکمنستان، تاجیکستان، ازبکستان، قرقیزستان، غرب و شمال هند وغرب چین تشکیل می‌شود.