مشکل کلیدی کشور، صنعتی نشدن بخشهای اصلی اقتصاد کشور است
دبیر شورایعالی هماهنگی اقتصادی سران قوا گفت:مشکل کلیدی کشور، صنعتی نشدن بخشهای اصلی اقتصاد کشور است.
محسن رضایی در این جلسه با نثار درود به روح شهیدان خطه آذربایجان غربی و تشکر از اقدامات مدیران استان گفت: یک مساله در کشور وجود دارد که ما با وجود صنایع متعدد، بدلیل جزیرهای بودن انها هنوز صنعتی نشده ایم و دوم اینکه منابع عظیم کشور، بدلیل خام فروشی خود عاملی بر سرکوب صنعتی شدن و تقویت تولید ملی در کشور شده است و عامل دوم دخالت تصدیگرایانه دولت و مجلس در اقتصاد است و عامل سوم تحریمهای اقتصادی است. این عوامل ریشههای وضعیت نامطلوب اکنون است.
وی با اشاره به وارد شدن پول دولتی به بخش اقتصاد کشور در دوران پهلوی گفت: عوامل سه گانه فوق دلایل اصلی اقتصاد تورمی ایران است که از پنجاه سال پیش شروع شده و کماکان ادامه دارد.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در توضیح صنعتی شدن گفت: درآمد حاصل از ارزش افزوده صنایع باید به زنجیره ارزش آن صنعت تزریق شود و یا در توسعه زیرساختهای همان صنعت سرمایهگذاری شود، حال آنکه صنایع کشور اکنون جزایر جداگانه و منفصل از هم هستند و زنجیرهای در این حوزه شکل نگرفته است.
وی با تاکید بر اینکه راه حل مشکلات کشور را باید در داخل جست خاطرنشان کرد: ایرانیان در چندین رویداد تاریخی بزرگ و سرنوشت ساز کشور دست به دامان کمک بیگانگانی، چون انگلیس و آمریکا شدند و نتیجه آن چیزی جز خیانت و عقب ماندگی دهها ساله کشور نبود، تا اینکه در انقلاب اسلامی سال ۵۷ با تدبیر امام خمینی (ره) بدون کمک عامل خارجی و با تکیه بر داخل، به پیروزی رسید.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با یادآوری موفقیت و پیشرفت شگرف جمهوری اسلامی ایران در حوزه نظامی و سیاسی اظهار داشت: این موفقیت مرهون تکیه بر استعداد داخلی است و این مهم باید در حوزه اقتصاد نیز محقق شود.
رضایی خطاب به مدیران اقتصادی استان آذربایجان غربی گفت: باید رویکرد اقتصادی در استان را ارتقا و بروزرسانی کرد و مردم از مصرفگرایی به تولید محوری تغییر رویه دهند و آموزش و پرورش آموزش سواد مالی را در کتابهای دبیرستان جای دهد. امروز نظام آموزشی کشور با تحول اقتصادی لازم، سنخیت ندارد.
وی در پایان با تاکید بر اهمیت استراتژیک مرزنشینان برای کشور گفت: باید برای موضوع اشتغال و معیشت این قشر اهمیت ویژه قائل شد و با بروکراسیهای پیچیده و بیهوده بر معضل خودتحریمی دامن نزد.