مجموعه‌های تلویزیونی «سنجرخان» «سوران» و «نون خ» با قصه‌هایی درباره دلاوری‌های قهرمانان کرد از شبکه‌های سیما یا در حال پخش است و یا بزودی پخش می‌شوند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، روایت رشادت‌های مردم دیار کردستان نمونه بارز آن «سنجر خان» تصویر گر پایداری مردم خطه کردستان در مبارزه با استعمار است.
آقای احسان ناظم بکایی کارشناس رسانه با حضور در استدیوی شبکه خبردرباره رعایت معیار‌ها و ویژگی‌های تصویر اقوام در مجموعه‌های تلویزیونی گفت: پژوهش و فیلمنامه و شخصیت پردازی مناسب اهمیت بسیاری نه تنها در حوزه اقوام که در همه مسائل دارد، دراماتیزه کردن درست یک قصه باعث می‌شود که ظرفیت‌های پنهان اقوام را بتوانیم ببینیم.
وی ادامه داد: ما نباید اینطور نشان دهیم که فقط می‌خواهیم یک گویش خاص و لباس خاص و لهجه خاصی را فقط به عنوان یک کاغذ کادو برتن بازیگر کنیم بلکه باید ابعاد مختلف شخصیتی آن شخصیت خاص را مورد بررسی قرار دهیم.
آقای ناظم بکایی افزود:توجه به خرده فرهنگ‌ها بسیار مهم است، در اقوام آذری رابطه عمیقی بین رابطه دایی و خواهر زاده وجود دارد که این رابطه در فیلم «آتابای» خودش را نشان می‌دهد، اگر ما بتوانیم این ظرفیت‌ها را نشان دهیم، آن وقت لهجه کمک کننده است، نکته دیگر که اهمیت دارد ظرفیت‌های استانی است، مراکز استانی یک سری ظرفیت بومی دارند، مثل سریال «سنجرخان» که از ظرفیت‌های بومی استفاده شده وقتی ما سراغ شخصیت‌های ملی می‌رویم مثل «سنجر خان» یا «بانوی سردار» ما باید پتانسیل‌های فنی ملی را برای این ظرفیت‌ها استفاده کنیم، اگرقرار است ما ابهت و عظمت کار را نشان دهیم باید از دوربین «کرین» و از دوربین‌های بزرگ و حتی از ظرفیت‌های هنری ملی استفاده کنیم؛ نکته مهم دیگر این که ما باید از پتانسیل‌هایی که در آن استانها هستند (شهرداری، فرمانداری، سازمان تبلیغات و.) و هر جایی که دغدغه فرهنگی دارند، چون پتانسیل‌های خوبی دارند، باید استفاده کرد.
این کارشناس رسانه ادامه داد: سریالی مانند «باجناقلار» محصول ارومیه در پخش اول در ارومیه پخش شدو سپس پخش ملی شد و مورد توجه قرار گرفت، سریالی مثل «پایتخت» از ظرفیت‌های ملی استفاده شد ولی ظرفیت‌های فرهنگی مازندران را نشان داد، ما نباید اینها را از هم تفکیک کنیم، تک تک این شخصیت‌هایی که امروز کاراکتر‌های ملی هستند، این ظرفیت را دارند که در کار‌های بومی هم بازی کنند.
وی افزود: ما اگرظرفیت‌های بومی را ادغام کنیم با پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های ملی، آن وقت شخصیت‌های ملی ساخته می‌شوند، اگر ما سریالی مثل «بانوی سردار» را با ظرفیت‌های فنی بالاتری کار می‌کردیم قطعا بهتر دیده می‌شد.
آقای ناظم بکایی در خصوص اینکه چرا در برخی موارد برخی از اقوام به تصویری که از آنها ارائه می‌شود معترض اند هم گفت:شاید یک بخش‌هایی مسائل سیاسی - اجتماعی روز جامعه است مثل اتفاقی که برای سریال «سرزمین کهن» در سال ۹۲ افتاد و نکته دیگر این که خود کسانی که می‌خواهند به موضوع بپردازند سردستی به قضیه پرداخت می‌کنند، فیلمنامه نویس، نویسنده و پژوهشگر باید توی آن زیست بوم بروند و دغدغه‌ها و مسائل و نکات مختلف را ببینند، ما در «نون خ» می‌بینیم که راجع به زلزله صحبت می‌شود، راجع به مسائل مختلف آن منطقه صحبت می‌شود و مردم بازنمایی قومیتی خودشان را در آن کار می‌بینند و آن را دوست دارند.
وی در پایان در خصوص شوخی هم گفت: شوخی برای هر قوم و فرهنگی متفاوت است، شوخی با قومیت‌ها باید منطق داشته باشد والا منجر به اعتراض می‌شود، سریال‌های «پایتخت و نون خ» نمونه خیلی خوب سریال‌های کمدی و طنز است چرا که پرداخت شخصیت‌ها بسیار خوب است و در خاتمه باید بگویم شخصیت پردازی و قصه و خوانش و این که شما فضای بومی منطقه را چطور رصد می‌کنید خیلی مهم است.