متخصصان ایرانی با تولید انواع مختلف کاتالیست‌های نانویی نیاز به واردات را مرتفع کرده اند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، سه دسته مهم از کاتالیست‌های یک شرکت ایرانی در پالایشگاه‌های ایلام، هاشمی‌نژاد، فاز‌های مختلف پارس جنوبی و پتروشیمی خارک مورد استفاده قرار گرفته است.
ترکیبات گوگرددار نظیر دی‌سولفید هیدروژن، سمی و خورنده هستند و باید از ترکیبات نفتی جداسازی شوند و برای شیرین‌سازی گاز‌های ترش باید ترکیبات گوگرددار را از فرآورده‌های نفتی حذف کرد. یکی از روش‌ها سوزاندن گوگرد است که اثرات زیست‌محیطی به همراه دارد و به جای آن می‌توان از بازیابی گوگرد استفاده کرد.
مهم‌ترین فرایند گوگردزدایی در صنایع پتروشیمی و پالایشگاه‌ها، فرایندی به نام کلاوس است که در آن گوگرد از هیدروژن سولفید موجود در گاز طبیعی و در گاز‌هایی که به‌عنوان فراورده‌های جانبی طی پالایش نفت خام تولید می‌شوند، استخراج می‌شود.
بازیابی به روش کلاوس می‌تواند ۹۲ تا ۹۵ درصد گوگرد را حذف کند. محصول گوگرد به دست آمده از این روش هم قابل استفاده و از نظر اقتصادی به‌صرفه است. با بهبود‌های صورت گرفته در آلومینای فعال و استفاده از فناوری نانو، گونه‌های پیشرفته‌ای از این محصول به‌عنوان کاتالیست اصلی در فرایند بازیابی گوگرد به روش کلوس مورداستفاده قرار می‌گیرد.
آلومینای فعال (Activated Alumina) از پرکاربردترین مواد جاذب در صنایع مختلف است و از دیرباز در صنایع هوای فشرده، اکسیژن‌سازی، حذف کلر، فلوئور و آرسنیک از ترکیبات گازی و مایع مورداستفاده قرار گرفته است.
این شرکت صنعتی انواع کاتالیست‌ها، لاینرهای ضدسایش، انواع سرامیک آلومینایی و سیلیکاتی را تولید و به بازار عرضه می‌کند که این محصولات راهبردی در صنایع نفت، گاز، پتروشیمی، صنایع کانی غیر فلزی، فولاد و معادن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
(لاینرها یا قطعات ضد سایش در صنایع مختلفی از قبیل صنعت سیمان، فولاد و معادن طراحی و ساخته می شوند که به صورت مستقیم با مواد سخت در تماس هستند. این تماس بهمرور باعث ساییدگی و از بین رفتن قطعه می شردد. در این موارد طراحان ماده مورد مصرف در ساخت این قطعات را از جنس فولاد‌های سخت و ضد سایش در نظر می گیرند.)
این محصولات به لحاظ کارایی، ویژگی‌های منحصر به فردی دارند و جایگزین بسیاری از محصولات قبلی وارداتی در صنایع مختلف شده‌اند.
کاتالیزور، کاتالیست (Catalyst) یا کنش‌یار، ماده‌ای است که اگر به مخلوط واکنشی افزوده شود، سرعت رسیدن ماده به حالت تعادل در سامانه را، بدون آنکه خود دستخوش تغییر شیمیایی پایدار شود، تغییر می‌دهد و معمولاً آن را افزایش می‌دهد.