در روز بزرگداشت نیروی دریایی، مردم سمنان یاد و خاطره ناخدا محمدابراهیم همتی دریادار شهید این خطه کویری را گرامی داشتند.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما؛ مرکز سمنان،️ شهید امیر دریادار محمد ابراهیم همتی فرزند عباسعلی چهاردهم فروردین سال ۱۳۲۹ در خانواده‌ای متدین در محله‌ی کدیور سمنان به دنیا آمد.
او در خرداد سال ۱۳۴۸ در رشته ریاضی از دبیرستان رودکی موفق به اخذ دیپلم و در همان سال، در رشته مهندسی دانشگاه تهران قبول شد.
شهید همتی به دلیل عشق و علاقه وافری که به خدمت در نیروی دریایی و دریا داشت از تحصیل در رشته مهندسی انصراف داد و بعد از قبولی در آزمون ورودی، وارد نیروی دریایی ارتش شد.
وی به دلیل هوش و استعداد سرشارش، زمانی که به منظور طی کردن دوره‌های ناوبری و فرماندهی کشتی به آلمان اعزام شد در مدت ۲ ماه آموزش، زبان آلمانی را فراگرفت و در دانشکده دریایی آلمان در بین دانشجویان ۷۰ کشور جهان رتبه اول را به خود اختصاص داد.
وی پس از اتمام دوره‌های تخصصی ناوبری و فرماندهی کشتی که در آلمان به سر آمد، به ایران بازگشت و در منطقه دوم دریایی بوشهر مشغول به خدمت شد.
این شهید بزرگوار در سال ۱۳۵۷، در اواخر دوران سلطنت پهلوی و زمانی که تنها ۲۷ سال داشت، دوره تکمیلی را در فرانسه به اتمام رساند، وی ناوچه‌ای که به سفارش ایران در فرانسه ساخته شده بود؛ با عنوان ناوچه 'پیکان' ناخدایی کرده و به کشور ایران آورد.
این شهید والامقام در روز هفتم آذر ۱۳۵۹ در عملیات مروارید که یکی از بزرگترین عملیات‌های نیروی دریای ارتش بود به درجه‌ی والای شهادت نایل شد.
به مناسبت جان فشانی پرسنل دلیر این ناوچه خصوصا شهید ناخدا همتی، امام خمینی (ره) این روز را به نام روز نیروی دریایی نامگذاری کردند.
اگرچه در عملیات «مروارید»، ناوچه پیکان غرق شد و ۳۶ نفر از پرسنل این ناو به شهادت رسیدند و پیکرشان هیچ‌گاه پیدا نشد، ولی از آن به بعد تا پایان جنگ تحمیلی تمام خلیج فارس در اختیار نیروی دریایی ایران بود و عراق هیچ‌گاه فرصت پیدا نکرد حرکتی در دریا انجام دهد. به طوری که تا پایان جنگ هیچ شناوری از دشمن در دریا و خلیج فارس حضور نداشت و تنها پس از گذشت ۶۷ روز از آغاز جنگ طومار نیروی دریایی ارتش بعث عراق درهم پیچیده شد.
در قسمتی از وصیت نامه شهید امیردریادار محمد ابراهیم همتی آمده است، اگر ذره‌ای از خاک وطنم به پوتین سرباز دشمن چسبیده باشد، آن را با خونم در خاک وطن می‌شویم و مرگ در این راه را افتخار می‌دانم و اگر ارزشمندتر از جانم هدیه‌ای داشتم، حتما به این مردم خوب تقدیم می‌کردم.