طراحی، ساخت و دستیابی به تکنولوژی سامانه هوشمند هدایت پذیر خودران(AGV) در نتیجه همکاری صنعت و دانشگاه در گروه صنعتی تراکتورسازی محقق و ۵۰ تا ۸۰ هزار دلار در هر دستگاه صرفه جویی ارزی شد.
دستگاه‌های (AGV) در واقع به سیستم‌های حمل مواد یا جابجایی بار با هدایت شوندگی مستقل بدون نیاز به راننده یا اپراتور اطلاق می‌گردد که از طریق نشانگر سیمی با نواری و سیستم بینایی سنجی با لیزر هدایت می شوند و تقریبا در تمام صنایع مانند مواد غذایی، پارچه، دارو، قطعات، ماشین آلات راهسازی و کشاورزی، خودرو سازی کاربرد دارند که انواع مدل‌های آن در بازار موجود می‌باشد و می‌توانند برای جابجایی محصولات در خطوط مونتاژ، حمل و نقل کالا‌ها در سراسر کارخانه یا انبار، تحویل بار و محموله مورد استفاده قرار گیرند.
معاون فنی و توسعه گروه تراکتورسازی ایران درباره مزیت‌های کلان این سیستم و کاربرد‌های آن گفت: کاهش هزینه ها، افزایش کیفیت، حذف گلوگاه‌های توقفی در خطوط تولید، آمارگیری و گزارش دهی آنلاین، مهیا شدن زمینه افزایش تولید از مهمترین مزیت‌های استفاده از این سیستم در واحد‌های صنعتی می‌باشد و در همه صنایع کاربرد و کارآیی دارد و منحصر به صنعت خودرو یا صنایع مانند تراکتورسازی نمی‌باشد.
جدیری فیضی با تاکید بر اینکه تراکتورسازی با پیش قدم شدن در این زمینه و سرمایه گذاری برای طراحی و تولید این نوع سامانه در کشور نه تنها بروزرسانی و تکنولوژیک کردن خطوط تولیدی خود را ممکن ساخته بلکه در اصل زمینه را برای خودکفایی کشور در تولید سیستم هوشمند نقلیه خودران هدایت پذیر یا به اختصار (AGV) را فراهم آورده است.
وی با اشاره به اینکه تراکتورسازی برای طراحی دو نمونه از این سیستم بیش از ۶۲ میلیارد ریال اعتبار اختصاص و در اختیار دانشگاه آزاد قرار داده گفت: برای خرید نمونه مشابه خارجی این دستگاه با در نظر گرفتن مسائلی همچون گذشتن از سد تحریم‌ها و هزینه‌های دستیابی به دانش و تکنولوژی صرفا برای خرید دستگاه بین ۵۰ تا ۸۰ هزار دلار ارز نیاز بود.
جدیری فیضی اضافه کرد: در کنار تمامی مزیت‌ها نباید از موضوعی به نام بومی سازی و استفاده از توان و ظرفیت‌های داخلی به راحتی گذشت چرا که دیگر تولید کنندگان در اقصی نقاط کشور دغدغه‌ای به نام خرابی و خوابیدن خطوط تولید به واسطه تامین قطعه مورد نیاز از سازنده خارجی و مهمتر از همه تنگنا‌های مباحث ارزی و تحریم‌ها را ندارند.
مدیرتکنولوژی تولید و مونتاژ گروه تراکتورسازی ایران که در واقع مسئولیت اجرای این پروژه را نیز بر عهده دارند از پیشینه شرکت‌های دارای تکنولوژی این نوع سیستم برایمان گفت و افزود: در دنیا ۲۳۹ شرکت تولید کننده سامانه‌های (AGV) وجود دارد که آمریکا و چین صدرنشین این تولیدکنندگان محسوب می‌شوند.
مختاری با تشریح وضعیت خطوط تولیدی تراکتورسازی و سیستم آن که مربوط به بدو تاسیس این مجموعه و نهایتا اواخر دهه ۷۰ می‌باشد اضافه کرد: از معایب استفاده از گاری‌ها در خط مونتاژ می‌توان به عدم امکان کنترل سرعت خط، عدم امکان افزایش تولید، عدم امکان رعایت اصول ایمنی، ایرادات ارگونومیکی ایستگاه‌های کاری، عدم امکان انتقال قطعات به طرف دیگر خط با توجه با اختلاف ارتفاع سطح در سیستم گاری و کانوایر زمینی، غیر مکانیزه بودن ثبت و ردیابی سوابق مونتاژی، عدم انعطاف پذیری خط مونتاژ اشاره کرد که با تبع در سیستم هوشمند با رفع این نواقص به مزایای همچون انعطاف پدیری خط به منظور انجام هر گونه تغییرات، قابلیت عملیات اضافی و سفارشی نمودن محصول، امکان مونتاژ همزمان چند محصول متفاوت در یک خط، رفع نقص موضعی بدون نیاز به توقف خط، عدم نیاز به کار‌های زیربنایی در سالن‌ها و خطوط مورد نیاز، سهولت در تغییر وظیفه و موقعیت کاری (AGV)، دسترسی به حجم وسیعی از اطلاعات مدیریت- کنترل و بازدید و ردیابی تولیدات در هر زمینه امکان بکارگیری در عملیات و تغذیه خط، کاهش حرکات اضافی اپراتور مونتاژ، امکان ارتقای ایمنی در عملکرد، مدیریت فضای کاری دست می‌یابیم.
وی اظهار داشت: در پروژه نهایی برای یکی از خطوط مونتاژ تراکتورسازی که گاری‌های سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرد به ۳۴ دستگاه از این سامانه نیاز داریم که سفارش طراحی و ساخت ۲ دستگاه آن با دانشگاه آزاد صورت گرفته و با طی مراحل آزمایشی تست عملیاتی و عملی در تراکتورسازی و دستیابی به نتیجه نهایی تولید ۳۲ دستگاه دیگر در برنامه ریزی‌های بعدی انجام خواهد شد.