کتاب «نورچشمی» با حضور مهدیه جلالی نویسنده در کافه سمیه انتشارات سوره مهر به نقد و بررسی گذاشته شد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، کتاب «نورچشمی» رمانی است به قلم مهدیه جلالی که داستان نوجوانی به نام ماجد را روایت می‌کند. ماجد پس از آغاز جنگ تحمیلی در خرمشهر تصمیم می‌گیرد با دوربین عکاسی برای حفظ هویت شهدا و زخمی‌ها به خصوص مادران و فرزندانشان از چهره‌هایشان عکاسی کند.
نشست نقد و بررسی این رمان با حضور مهدیه جلالی نویسنده آن و سمیه جمالی کارشناس کتاب برگزار شد. در ابتدای این نشست مهدیه جلالی نویسنده کتاب درباره ایده اولیه کتاب گفت: رشته خودم عکاسی است و «نورچشمی» نوعی ادای دین به رشته‌ام محسوب می‌شود. مدتی قبل این ایده در ذهنم شکل گرفت.
وی افزود: در کتاب خاطراتی می‌خواندم که در زمان جنگ، مادری فرزندش را گم می‌کند و پس از جستجوی بسیار، از طریق مشاهده تصویر او در عکسی که پشت یک نیسان قرار داده شده بود، فرزندش را پیدا می‌کند. همین داستان موجب شد، برای نوشتن «نورچشمی» ترغیب شوم و سفری دو روزه به خرمشهر داشتم تا فضای کار د رذهنم مجسم شود.
نویسنده کتاب نورچشمی درباره مخاطبان اصلی کتاب گفت: قرار بر این بود مخاطب رمان من نوجوان باشد، اما تصور می‌کنم بزرگسالان و نوجوان می‌توانند مخاطب کتابم باشند.
وی در خصوص طنز موجود در کتاب با توجه به موضوع جنگ تحمیلی افزود: برای نوجوان از جنگ و تاریخ گفتن کمی سخت است، بنابراین سعی کردم به گونه‌ای بنویسم که جنگ خیلی تلخ روایت نشود و از مصاحبه‌هایی که با مردم خرمشهر داشتم، فهمیدم آن‌ها تصور جنگ طولانی نداشتند.
*نورچشمی نگاه تازه‌ای به جنگ دارد
سمیه جمالی منتقد کتاب درباره رمان نورچشمی گفت: این رمان روایت جنگ از زبان یک نویسنده دهه هفتادی است که جنگ را تجربه نکرده است، اما نگاهی تازه و جدید به آن دارد. در داستان شاهد هستیم که پدر ماجد به خاطر عرب بودن، با عرب‌های عراق احساس نزدیکی دارد و اصلا گمان نمی‌کند که جنگ رخ داده است. این نگاه را در رمان دیگری ندیده بودم.
وی افزود: نثر کتاب یک‌دست و روان است و بیرون‌زدگی ندارد. اگر کتاب را شروع کنید، خیلی زود به پایان می‌برید. این نشانه خوبی برای یک کتاب است. از دیگر نکات مثبت آن شروع ضربه زننده و کنجکاو برانگیزی است که مخاطب را جذب می‌کند.
این کارشناس کتاب گفت: «نورچشمی» رمانی برای بزرگسالان است. با کار بیشتر نویسنده، کتاب می‌توانست یک رمان خوب ویژه نوجوانان باشد. رگه‌هایی از طنز هم در داستان وجود دارد که به نظرم به شادابی رمان کمک کرده است. در داستان بیشتر نقل وارگی داریم، این اتفاق موجب شده است به جای این که مخاطب با سختی‌های جنگ همراه شود و خود را وسط میدان ببیند، فقط با جنگ از نگاه نویسنده مواجه شود.