میلاد عقیله بنی هاشم ، پرچمدار نهضت عاشورا، حضرت زینب (س) و روز پرستار گرامی باد.
به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مازندران، ۱۱ دی (پنجم جمادی الاول)، روز ولادت با سعادت حضرت زینب (س) بانوی قهرمان کربلا و پرچمدار نهضت عاشورا، سومین فرزند حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) را روز پرستار نامیدند.
علت نام گذاری روز پرستار این است که حضرت زینب پرستاری امام زمانش حضرت زین العابدین علیه السلام و دیگر بیماران و مصیبت زدگان کربلا را بر عهده داشت و ضمن این که رسالت مهم نگهداری و تبلیغ نهضت حسینی را به خوبی انجام داد، با وجود تحمل آن همه سختی‌ها و ناملایمات، با پرستاری از بیماران کربلا تا آخرین رمق، دِین خود را به مکتب و رهبرش ادا کرد.
بنا به اقوال مورخان؛ ولادت حضرت زینب سلام الله علیها در مدینه طیبه در سال پنجم یا ششم هجرى ثبت شد.
پدر بزرگوار آن حضرت، امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)، و مادر گرامى اش حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا (س) است. همسر آن حضرت، عبد الله بن جعفر بن ابى طالب (ع)، و فرزندان آن حضرت، على، عون، عباس، محمد و ام کلثوم هستند که عون و محمد در کربلا شهید شدند.
هنگام ولادت آن حضرت، پیامبر (صلى الله علیه و آله) در سفر بودند. امیر المؤ منین (علیه السلام) براى نامگذارى این مولود فرمودند: بر پیامبر (صلى الله علیه و آله) سبقت نمى گیرم. تا آنکه حضرت آمدند و منتظر وحى شدند. جبرئیل نازل شد و عرض کرد: خداوند سلام مى رساند و مى فرماید: ((این دختر را زینب نام بگذار، چه اینکه نام را در لوح محفوظ نوشته ایم)).
حضرت زینب در طول زندگی با مصائب زیادی روبرو شد. اما حضور ایشان در کربلا و دیدن آن صحنه های دلخراش و از دست دادن برادران و فرزندان و فرزندان برادر از همه مصیبتها دردآورتر و ناگوارتر بود. چرا که در یک روز همه عزیزانش خصوصاً برادرش امام حسین علیه السلام را از دست داد. هنگام مصیبت جانگداز کربلا حضرت زینب سلام الله علیها ۵۵ ساله بود.
در بزرگواری آن حضرت سلام الله علیها همین بس «زمانی که در عصر روز عاشورا دو پسرش را شهید کردند از خیمه پای بیرون نگذاشت» در حالی که هنگام شهادت سایر شهدا از خیمه بیرون می‌آمد و امام حسین علیه السلام را دلداری می‌داد، ولی اینجا برای این که برادرش حسین علیه السلام خجالت نکشد از خیمه بیرون نیامد.
حضرت زینب(س) نقش نگهداری از قیام خون بار حسینی را بر عهده داشت که قطعا اگر او این بار را بر دوش نمی گرفت، خون امام حسین(ع) پایمال می شد و بسیار دشوار بود که نهضت ابی عبد الله علیه السلام به مردم اعلام و ابلاغ گردد.
شاید بدون اسارت خاندان رسول الله و پیش تازی زینب کبرا(س) در رسوا نمودن هیئت حاکم، و تبلیغ او از انگیزه قیام برادرش، یزیدیان به هدف پلید خود نائل می آمدند و نام رسول الله(ص) را نه تنها از مناره های مساجد بلکه از تاریخ، پاک و محو می کردند.
حضرت زینب(س) با مجاهدت و قیام شجاعانه خویش در برابر زورگویان و همچنین فریب خوردگان زمانش، آن چنان از قیام حسین دفاع کرد که تا قیام رستاخیز، همانند او نه در مردان و نه در زنان، وجود نخواهد داشت.
حضرت زینب سلام الله علیها دارای القاب و کنیه های زیادی است. «یکی از القاب آن حضرت «عقیله» یا «عقیله بنی هاشم» است که به معنای زن ارجمند و گرامی در فامیل خود، می باشد.» از دیگر القاب آن حضرت می توان «صدیقه صغری» «عارفه» «عالمه» «فاضله» «کامله» و «عابده آل علی» را نام برد.
حضرت زینب سلام الله علیها تا زمانی که امیر المؤمنین علیه السلام در مدینه بود با شوهرش عبدالله بن جعفر در مدینه زندگی کردند و زمانی که حضرت امیر المؤمنین علیه السلام پایتخت حکومت اسلامی را به کوفه منتقل کردند به کوفه نقل مکان کرد. «حضرت زینب در کوفه به ارشاد و تعلیم زنان کوفه اشتغال داشت» .
اسوه حلم و بردباری
در حماسه حسینی آن کسی که بیش از همه درس تحمل و بردباری را آموخت و بیش از همه این پرتو حسینی بر روح مقدس او تابید، خواهر بزرگوارش زینب سلام الله علیها بود.
عبادت آن حضرت
زینب کبری سلام الله علیها، در تمام مدت اسارت تهجد و نماز شبش تعطیل نشد به طوریکه شب زنده داری حضرت زینب مانند تمام عمرش حتی در شب یازدهم محرم هم ادامه داشت.
سخن ور کربلا
خطبه های آتشین و زیبای حضرت زینب در کوفه و شام که یزید و یزیدیان را رسوا ساخت در حد اعلای فصاحت و بلاغت بود.
زمانی که حضرت زینب سلام الله علیها خطبه پرمحتوا و آتشین خود را در بازار کوفه ایراد نمود، امام سجاد علیه السلام در تأیید مقام علمی زینب سلام الله علیها فرمود: الحمدلله تو دانشمند و عالمه ای بدون معلم و بانوی خردمندی بدون استاد می باشی». این سخن امام سجاد علیه السلام نشان دهنده علم لدنی آن حضرت می باشد.
در بزرگواری آن حضرت سلام الله علیها همین نکته بس که «زمانی که در عصر روز عاشورا دو پسرش را شهید کردند از خیمه پای بیرون نگذاشت» در حالی که هنگام شهادت سایر شهدا از خیمه بیرون می آمد و امام حسین علیه السلام را دلداری می داد ولی اینجا برای این که برادرش حسین علیه السلام خجالت نکشد از خیمه بیرون نیامد.
تاریخ وفات حضرت زینب
این بانوی بزرگوار در شب یک شنبه چهاردهم ماه رجب سال ۶۲ هجری درگذشت. هر چند اقوال دیگری نیز در مورد ماه وفات ایشان وجود دارد. اما قول مشهور همان ۱۴ ماه رجب سال ۶۲ هجری است.