۲۴ آبان ماه در کشور ما روز کتاب، کتابدار و کتابخوانی است و از ۲۳ تا ۳۰ آبان، هفته کتاب نامگذاری شده است.
به گزارش خبرگزاری صدا سیما ، در سال ۱۳۷۲ در تقویم رسمی کشور ۲۴ آبان، روز کتاب و کتابخوانی تعیین شد. این روز، یکی از روزهای هفته کتاب نیز هست. نخستین هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران در روزهای چهارم تا دهم دی ماه سال ۱۳۷۲ با پیام رهبر فرزانه انقلاب اسلامی برگزار شد.
کتاب وسیله ای است که دانش بشری به مدد آن از تباه شدن مصون می ماند و به آیندگان منتقل می شود. كتاب محصول تجربه هاي بشري و خلاقيت هاي ذهني و آموخته هاي دراز مدت انسان است. سهم كتاب در انتقال دانش ها، گاهي به مراتب بيشتر و فراتر از ديگر ابزار آموزشي است.
بی گمان آنان که گامهای بلندی در پیشرفتهای گوناگون برداشته اند، هرگز با کتاب و کتابخوانی بیگانه نبوده اند. به گفته کارشناسان تعلیم و تربیت، علاقه به کتاب و کتابخوانی، باید از کودکی به وجود آید؛ بنابراین بزرگ ترها همچنان که خود مطالعه میکنند، لازم است آثار کودکانه مناسبی را انتخاب و در فرصتهای مطلوب، برای کودکانشان بخوانند. این کار باعث میشود کودک، دوستدار کتاب و علاقهمند به کتاب خوانی پرورش یابد و این عشق و علاقه، به تدریج در وجودش نهادینه شود.
تأثیر عمیق کتاب در گسترش فرهنگ جامعه و سرعت بخشیدن به پیشرفت روزافزون آن، انکارناپذیر است و نمی توان توسعه و رشد همه جانبه جامعه را بدون در نظر گرفتن مطالعه و کتاب مورد بحث و نظر قرار داد. از این جهت، کتاب و کتاب خوانی، از مقوله های قابل توجه فرهنگی است که ترویج آن در جامعه ضروری است.
پیرایش فرهنگ از زاویه های زیان آور و آرایش آن با پاکی و خلوص و گسترش آن در همه سطوح و برای تمام قشرهای جامعه، به تلاش و هم بستگی همگانی نیازمند است که کتاب می تواند در این عرصه و میدان، به خوبی به کار گرفته شود و کارایی خود را به نیکی ظاهر سازد.
کتاب دارایی ارزشمند آدمیان است. دستاورد اندیشه ها و کاوش های ژرف و ره آوردعشق انسان به دانش و آرامش است. هر کجا کتاب هست، فکر هست و هر جا فکر هست، پویایی و آرامش و دوستی برقرار است.
کتاب به روان آدمیان خرمی و آرامش می بخشد و ازین رو پدیدآورندگان و دست اندركاران آن، منتشر کنندگان دانش و آرامش در جامعه اند. امروزه به رغم فن آوری های نوین و رشد برق آسای ابزارها و محمل های ارتباطی، کتاب همچنان به عنوان معتبرترین منبع اطلاعاتی و دانایی و آگاهی مطرح است. جامعه پویا و زنده و امیدوار با کتاب انس دارد.
بی شک باید همگان در تقویت این باور بکوشیم که کتاب غذای روح و مهمترین منبع فهم و ادراک بشری است و در کنار خوراک، پوشاک و مسکن، نیاز به کالاهای فرهنگی و در راس آن کتاب، نیاز فوری جامعه امروز ماست.
کتاب، دروازهای به سوی جهان گسترده دانش و معرفت است و ارائه کتابهای خوب، یکی از بهترین ابزارها برای به کمال رساندن انسان هاست و کسی که در این دنیای زیبا به زندگانی میپردازد، نمیتواند با دنیای کتاب بی ارتباط باشد.
مطالعه، غذای روح و درمان بیماریهای فکری است. کتاب، معلمی ساده و صمیمی و همیشه در دسترس است که بی ادعا و بدون تکلف و منّت، آنچه دارد در اختیار ما میگذارد. مطالعه، با نیّت خالص، عبادتی بزرگ است.
لحظهای نشستن در کتابخانه، حضور در محضر اندیشمندان قرون و فرزانگان زمان است. کتابخانه، معبد اهل علم و محراب پاک دانشجویی و علم آموزی است. هرکه از کتاب و مطالعه بیگانه است، غریب و بی مونس است.
محور هفته کتاب امسال کودکان و نوجوانان است و جشنوارههای ملی و منطقهای و نشستهای مختلف را در این هفته برگزار میشود. برنامههایی در سطح ملی، استانی و ستادی با کمک نهادها و وزارتخانه در این هفته برگزار میشود.
سی و یکمین دوره هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران با شعار «آینده خواندنی است» از بیست وسوم تا سی ام آبان ماه امسال برگزار می شود.
جالب اینکه روز ۲۴ آبان ماه، مقارن است با روز درگذشت علامه طباطبایی، یکی از بزرگترین مفسران قران کریم.
سید محمدحسین طباطبایی، معروف به علامه طباطبایی، عارفی روحانی، فیلسوف، مفسر قران و از مدرسان حوزه علمیه قم بود که از شاگردان وی میتوان به علامه مرتضی مطهری، آیت الله سید محمد بهشتی، آیت الله سیدعلی خامنهای رهبر معظم انقلاب و تعدادی دیگر از علمای عظام اشاره کرد. تفسیر المیزان، نهایةالحکمه، شیعه در اسلام و اصول فلسفه و روش رئالیسم از آثار علامه طباطبایی است.
اهمیت فعالیتهای علامه محمدحسین طباطبایی، به جهت زنده کردن حکمت و فلسفه و تفسیر در حوزههای تشیع، بعد از دوره صفویان بوده است.
علامه طباطبایی دو اثر شاخص دارد، که بیشتر از سایر آثار وی مورد توجه قرار گرفتهاند:
نخست تفسیر المیزان که در ۲۰ جلد و طی ۲۰ سال به زبان عربی تألیف شده است.
اثر مهم دیگر او، اصول فلسفه و روش رئالیسم است. این کتاب شامل ۱۴ مقاله فلسفی است، که طی دهههای ۱۳۲۰ و ۱۳۳۰ تألیف شده و توسط علامه مرتضی مطهری و با رویکرد فلسفه تطبیقی، شرح داده شده است.
از علامه طباطبایی اشعاری عرفانی باقی مانده که مشهورترین شعر وی غزل «کیش مهر» است:
همی گویم و گفتهام بارها بود کیش من مهر دلدارها
پرستش به مستیست در کیش مهر برونند زین حلقه هشیارها
به شادی و آسایش و خواب و خور ندارند کاری دلافگارها
بجز اشک چشم و بجز داغ دل نباشد به دستِ گرفتارها
کشیدند در کوی دلدادگان میان دل و کام دیوارها
چه فرهادها مرده در کوهها چه حلاجها رفته بر دارها
چه دارد جهان جز دل و مهر یار مگر تودههایی ز پندارها.
ولی رادمردان و وارستگان نیازند هرگز به مردارها
مهین مهرورزان که آزادهاند بریدند از دام جان تارها
به خون خود آغشته و رستهاند چه گلهای رنگین به جوبارها
بهاران که شاباش ریزد سپهر به دامان گلشن ز رگبارها
کشد رخت سبزه به هامون و دشت زند بارگه گل به گلزارها
نگارش دهد گلبن جویبار در آیینه آب رخسارها
رود شاخ گل دربر نیلوفر برقصد به صد ناز گلنارها
درد پرده غنچه را باد بام هزار آورد نغز گفتارها
به آوای نای و به آهنگ چنگ خروشد ز سرو و سمن تارها
به یاد خم ابروی گلرخان بکش جام در بزم میخوارها
گره را ز راز جهان باز کن که آسان کند باده دشوارها
جز افسون و افسانه نبود جهان که بستهاست چشم خشایارها
به اندوه آینده خود را مباز که آینده خوابیست، چون پارها
فریب جهان را مخور زینهار که در پای این گل بود خارها
پیاپی بکش جام و سرگرم باش بهل گر بگیرند بیکارها
به اندوه آینده خود را مباز که آینده خوابی است، چون پارها