خانم بهجتی اردکانی، همسر شهید عباسعلی وکیلی در گفتگو با سلام خبرنگار گفت: با جان و دل در خدمت شهید جانباز بودم و با عشق و با شیرینی مشکلاتشان را پذیرفتم.
به گزارش گروه سلام خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما میهمان این برنامه خانم بهجتی اردکانی همسر شهید عباسعلی وکیلی بود که درباره مراسم بزرگداشت و قدردانی از خانواده شهدای جانباز ۷۰ درصدی گفتگو کرد.
سوال: شما اشاره کردید به سختی‌هایی که خانواده‌های معظم شهدا خصوصاً آن‌هایی که سال‌های سال همسرشان جانباز بودند و از آن‌ها پرستاری می‌کردند، داشتید، شما به این موضوع اشاره بفرمایید و بفرمایید که شهید وکیلی چه زمانی به شهادت رسیدند؟
خانم اردکانی: شهید وکیلی یا حالا به هر حال تمام شهدا همه شهدا از ایثار و فداکاری از جمله شهید وکیلی که مرد جهاد و ایثار بود و تمام تلاشش را برای این نظام کرد و خدمات ارزنده‌ای داشت در عملیات. من ابتدا گذری کنم در چه زمانی و در چه عملیاتی، در عملیات فرمانده عملیات موسیان و دهلران را بر عهده داشتند و آنجا حتی در آنجا به شهادت رسیدند، اعلام کردند که جزو شهدا قرار گرفتند، ولی تقدیر الهی بود که برگردند و دوباره خدمات ارزنده‌ای انجام دهند و ایشان در این زمان خدمات زیادی داشتند که حالا من اشاره خیلی کوتاهی می‌کنم به آن خدماتی که حالا خاص بوده در کشور، مدیرکل ستاد امداد درمان جنگ بودند، رئیس ستاد آزادگان کشور بودند و بعد از آن هم مشاور معاون وزیر بودند؛ و این که ایشان سختی‌هایی که بر هر حال سختی‌های زیادی دارند ایشان هم شیمیایی بودند هم مشکل نخاع داشتند، البته در آن ابتدا بنده در ازدواجم با یک جانبا ازدواج کردم و این شرایط را آشنا بودم از این که ایشان جانبازند و مشکلاتشان و با جان و دل خریدار این مسائل بودم، مشکلاتشان و افتخار هم می‌کنم و با عشق و با شیرینی پذیرفتم این مشکلاتشان را و افتخارم این است که در کنارم بودند.
سوال: چه زمانی ایشان به شهادت رسیدند؟
خانم اردکانی: همان اوایل جنگ بود سال ۶۰ بود.
سوال: نگهداری از یک جانباز ۷۰ درصد حالا متفاوت هم هست هر کدام از جانبازان محترم مان شرایط متفاوتی را دارند، خانواده هایشان هم در شرایط متفاوتی هستند، شما از شرایط خودتان و زندگی که داشتید بفرمایید؟
خانم اردکانی: برای من هم باعث افتخارم بوده، هم سختی هایش برایم شیرینی و حل شده بود، ولی ایشان به هر حال شیمیایی بودند و قطع نخاع ابتدا از ناحیه پا و ۷۰ درصد بود و فردی بودند که بسیار قوی بودند و سعی می‌کردند یک فردی بودند که هیچ چیز برایشان غیر حل کردنی نبود و خودشان و مجموع کارهایشان را انجام می‌دادند، ولی بحث شیمیایی بودن و تنفس شان که مشکلات بحث عدیده‌ای داشت و من باید حواسم به همه چیز بود، ولی در آخرین روز‌های عمرشان که یعنی ماه‌های آخر ایشان قطع کلام، قطع نفس و قطع نخاع شدند و خیلی شرایط سختی داشتند که اینجا ما حالا هم آی سی یو در بیمارستان بودند و آی سی یو در منزل که با پرستار‌های بنیاد شهید زحمت کشیدند، خیلی لطف کردند هم وسایل را در اختیارمان گذاشتند و هم پرستار ویژه در اختیارمان گذاشتند.
سوال: من اشاره کنم که شهید وکیلی دوم آبان ماه ۱۳۹۷ به فیض شهادت نائل شدند. خانم اردکانی چه باید کرد برای خانواده‌های جانبازان که الان انجام نمی‌شود.
خانم اردکانی: همسر خودم همیشه تاکید داشتند که من به خاطر وطنم این کار را انجام دادم، به خاطر اعتقادم و هیچ شکوه و گلایه‌ای نداشتند و انتظاری نداشتند و برای ما هم همین تاکید را داشتند، ولی واقعیتش من به عنوان کسی که همسر یک جانباز بودم و لمس کردم مشکلات و شرایط شان را چه خوب است که رسیدگی بیشتر شود، چون شأن این عزیزان بیش از این است و باید آن مشکلات تهیه دارو، فراهم کردن آن شرایط، نگهداری‌های خاصی که دارند، بیمارستان یا این که به هر حال حتی آن آرامشی که ایجاد زمینه آرامش برای خانواده‌ها خیلی ضرورت دارد و ما ان شاءالله بتوانیم انجام دهیم.