رژیم صهیونیستی از همدلی گزینشی غرب به عنوان سلاحی برای تشدید خشونت‌ها علیه فلسطینیان استفاده می‌کند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از میزان ؛ حمایت غرب از رژیم صهیونیستی در روز‌های اخیر و پس از عملیات مقاومت فلسطین، در تمامی ابعاد و سطوح در جریان است.
از مقام‌های ارشد سیاسی گرفته تا نهاد‌های داخلی، آمریکا و کشور‌های اروپایی به شیوه‌های مختلف حمایت خود را از رژیم صهیونیستی و جنایت‌های این رژیم اعلام کرده‌اند.
۲ روز پس از آغاز عملیات طوفان الاقصی، پایگاه مجله آمریکایی «سلامت زنان» مستقر در نیویورک دستورالعمل‌هایی را در مورد «چگونه با این جنگ کنار بیایید»، منتشر کرد.
این دستورالعمل‌های مجله آمریکایی در حمایت از رژیم صهیونیستی و صهیونیست‌ها منتشر شده است.
رویکرد گزینشی نهاد‌های غربی در قبال رژیم صهیونیستی
البته جای تعجب نیست که تروما صرفا به عنوان واکنشی به عملیات غافلگیرکننده مقاومت فلسطین به اراضی اشغالی از سوی این مجله آمریکایی شناسایی شده، اما به عنوان مثال خشونت ۷۵ سال گذشته رژیم صهیونیستی و پاکسازی قومی فلسطین به تروما منجر نشده است.
در حقیقت وحشی‌گری انباشته رژیم صهیونیستی علیه فلسطین در طول سال‌ها در وهله اول باعث این عملیات از سوی مقاومت فلسطین شده است.
انحصار رژیم صهیونیستی در قربانی کردن و غیرانسانی جلوه دادن فلسطینیان به این معنی است که تصاویر و ویدئو‌های مربوط به اقدامات تروریستی مداوم این رژیم در غزه هرگز رسانه‌های آمریکایی را مجبور به تجویز «گام‌هایی برای محافظت از سلامت روانی» برای فلسطینیان نکرده است.
در بخشی از مقاله این مجله آمریکایی به نقل از یک روانشناس بالینی درباره اینکه چرا مواجهه با تصاویر خشونت‌آمیز در رسانه‌های اجتماعی می‌تواند بسیار ناراحت کننده باشد، ادعا می‌کند: ما مردمی همدل هستیم، ما می‌توانیم خودمان را به جای دیگران تصور کنیم.
اما این همدلی گزینشی آن‌ها به هیچ عنوان عمومی و کلی نیست؛ این همدلی تنها در مواردی مانند وضعیت اخیر در اراضی اشغالی صورت می‌گیرد.
انحصار رژیم صهیونیستی در قربانی کردن فلسطینیان، منطق و واقعیت را به چالش می‌کشد و قرار دادن رژیم صهیونیستی در نقش قربانی، کمی شبیه اعطای وضعیت قربانی به یک سلاح تهاجمی است.
الگوی خون‌بار اقدامات رژیم صهیونیستی
باید این نکته را به خاطر داشت که قسمت اساسی مناقشه میان رژیم صهیونیستی و فلسطین مربوط به اقدامات خشونت‌آمیز این رژیم در سال ۱۹۴۸ است که به تخریب حدود ۵۳۰ روستای فلسطینی، کشتار ۱۵ هزار فلسطینی و اخراج ۷۵۰ هزار نفر منجر شد؛ این الگوی خونین از آن زمان تاکنون ادامه یافته است، فلسطینیان به‌طور مداوم و نامتناسبی شهید و یا مجروح می‌شوند، اما به‌عنوان «متجاوز» معرفی می‌شوند؛ در حمله رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۱۴ ارتش این رژیم ۲ هزار و ۲۵۱ نفر از جمله ۵۵۱ کودک را در نوار غزه طی ۵۰ روز به شهادت رساند.
در نوامبر ۲۰۱۲، ارتش رژیم صهیونیستی ۱۶۷ فلسطینی را به شهادت رساند؛ در پایان سال ۲۰۰۸ رژیم صهیونیستی تجاوز خشونت‌باری در غزه به راه انداخت که در پی آن بیش از هزار و ۴۰۰ فلسطینی، عمدتا غیرنظامیان، به شهادت رسیدند که در میان آن‌ها ۴۰۰ کودک وجود داشتند.
پس از حمله رژیم صهیونیستی به غزه در سال ۲۰۱۲، «گیدئون لوی»، روزنامه‌نگار صهیونیست، با ارجاع به رسانه‌های عبری‌زبان گزارش داد که از سال ۲۰۰۱ در پی حملات رژیم صهیونیستی بیش از ۴ هزار و ۷۰۰ فلسطینی به شهادت رسیده‌اند.
موضوع بسیار نگران‌کننده این است که روایت‌های نادرست، فلسطینی‌ها را تا حدی غیرانسانی جلوه می‌دهد که عملا حق رنج عاطفی و روانی را از آن‌ها سلب می‌کند، از سویی دیگر رژیم صهیونیستی از تلفات خود به عنوان ابزاری برای جلب همدلی بیشتر استفاده می‌کند.
اکنون که ارتش رژیم صهیونیستی در حال بمباران غزه است و هزاران فلسطینی را به شهادت رسانده و بیش از ۱۰ هزار نفر دیگر را مجروح کرده است، «همدلی» همچنان در زرادخانه این رژیم مستحکم است و در واقع یک سلاح مرگبار به شمار می‌رود.