نویسنده کتاب «مهمان‌هایی با کفش‌های لنگه به لنگه» گفت: اگر بخواهیم درباره جنگ بنویسیم باید آن را به موضوعی ملموس و عینی تبدیل کنیم تا کودکان و نوجوانان با آن مواجهه داشته اند.
وی افزود: نوشتن این کتاب ایده مشترکی بین من و آقای اسماعیل الله‌دادی نویسنده دیگر این کتاب بود و ساخت محتوای طنز از جنگ کار بسیار سختی است، ولی پرداختن به آن نیاز به حضور در جنگ ندارد.
آقای دهریزی در پایان گفت: مواجهه نویسنده و نوع پرداختن او به جنگ ظرایفی دارد، اینکه نویسنده با چه نگاهی بپردازد که یادآور موضوع تاریخی باشد و نوجوانان را جذب کند.
ولی الله سلیمی منتقد کتاب هم در این مراسم گفت: موضوع این کتاب بیشتر جانباران قطع عضو هستند که ما قطع عضو را در کتاب به عنوان یک نقض نمی‌بینیم بلکه به عنوان یک سند افتخار از آن یاد می‌شود.
وی افزود: داستان‌های کتاب بیشتر ارجاعات بیرون متنی دارند و نوجوانی که دوران جنگ را ندیده باشد می‌تواند مطالعات تکمیلی درباره این داستان‌ها داشته باشد.
آقای سلیمی گفت: قالب کتاب، حکایت‌های روزمره است که هر کدامشان پایان غافلگیرکننده‌ای دارند. به عبارتی داستان‌های این کتاب به حکایت‌های لطیفه‌گونه نزدیک است که نویسنده آن‌ها را به صورت داستانک ارائه کرده است.
وی افزود: نوجوانان می‌توانند با تصویر کتاب خیال‌پردازی کنند، به عبارتی تصویر عاملی برای تخیل است، نویسنده در این کتاب برای مخاطبان نوجوان تبعات جنگ را نشان می‌دهد، نمایش تبعات جنگ از خود جنگ تاثیرگذارتر است و نویسندگان این اثر تلاش کردند برای مخاطبان خود جنگ را فضاسازی کنند.