یافته‌های جدید ناسا دانسته‌های قبلی در زمینه اصول شکل‌گیری سیارات را زیر سوال می‌برد و نشان می‌دهد که شکل‌گیری سیارات بسیار پیچیده‌تر از آنچه که فکر می‌کردند، است.
ما صد‌ها سیاره را می‌شناسیم که به دور ستاره‌های غول سرخ می‌چرخند. یکی از این سیاره‌ها اورسی مینوریس بی ۸ نام دارد که به دور مشتری و در مداری که فقط نیمی از فاصله زمین از خورشید است، می‌چرخد. این سیاره در سال ۲۰۱۵ توسط تیمی از ستاره‌شناسان کره‌ای کشف شد.
نخستین چیزی که به چشم می‌خورد، ابعاد بزرگ این سیاره است. اکتشافات و بررسی‌های صورت گرفته نشان می‌دهد که سیاره در حدود دو برابر اندازه هر سیاره‌ای در منظومه شمسی ماست. اینکه چگونه یک سیاره به این اندازه می‌تواند در یک مدار استوایی در فضا قرار گیرد، یکی از پرسش‌های مهم است.
ستاره هر سیاره‌ای را که به دور خود می‌چرخد، می‌بلعد و می‌شکافد. با این حال این سیاره در مداری ثابت و تقریبا دایره‌ای باقی مانده؛ کشف این وضعیت به ظاهر غیرممکن، با تکیه بر اندازه‌گیری‌های دقیقی که ماهواره بررسی سیاره فراخورشیدی ناسا انجام داده، نشان می‌دهد که شکل‌گیری سیاره و تخریب آن احتمالاً بسیار پیچیده‌تر و غیرقابل پیش‌بینی‌تر از آن چیزی است که بسیاری از دانشمندان ممکن است تصور کنند.
در حال حاضر، دانشمندان هیچ توضیح قطعی از جنبه شکل‌گیری این سیاره ندارند. با این حال، یکی از فرضیات مورد بررسی این است که این سیاره ممکن است در یک سیستم خورشیدی دیگر شکل گرفته باشد و سپس به دلایلی ناشناخته به منظومه شمسی ما وارد شده باشد.
این سیاره در نزدیکی یک ستاره دیگر در مدار قرار دارد. راهش دورتر است و در فاصله یک واحد نجومی از آن قرار گرفته است. نزدیکی نسبتاً غیرمعمول این سیاره به ستاره خود، توجه دانشمندان را به خود جلب کرده و اکنون فرضیه‌ای مطرح است که این سیاره لزوماً به دلیل فشار شدید از ستاره مجاورش، مداری مشابه یکی از قمر‌های بسیار بزرگ منشعب کرده است.
این کشف جدید نشان می‌دهد که هنوز درک کامل ما از کیهان بسیار ناقص است و هیچ چیزی در مورد فراوانی و تشکیل سیارات در سایر جوامع فضایی مطمئن نیست.