جامعه‌شناس و کارشناس دین، به مناسبت سالروز شهادت مظلومانه حضرت امام حسن عسکری (ع) به تبیین نگرش و سیره آن امام همام پرداخته است.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما استان خوزستان، حجت‌الاسلام علیرضا قبادی گفت : در زعامت و امامت امام یازدهم (ع) محدودیت‌های شدیدی از سوی خلفای عباسی اعمال می‌شد؛ از این رو گویا دوران امامت حضرت عسکری میانه عصر حضور و غیبت بوده و مقطع مهمی در تاریخ تشیع است.
شایسته است شیعیان به نحوه مدیریت و امامت حضرت عسکری (ع) آشنا شده و در تحقق سفارش‌های آن حضرت اهتمام جدی به عمل آورند.
امام حسن عسکری (ع) در حالی‌که حدود چهار سال داشت، به همراه پدر به سامرا رفتند. در سن ۲۳ سالگی به امامت رسیدند. مدت پنج سال امامت و زعامت شیعیان را عهده‌دار بودند دوره امامت امام عسکری (ع) که با سه خلیفه عباسی همزمان بود، با محدودیت‌های بسیار شدید همراه بود تا آنجا که امام، اغلب از طریق نماینده خاص خود و با نامه‌نگاری با شیعیان ارتباط داشتند.
سرانجام امام حسن عسکری (ع) در سن ۲۹ سالگی با توطئه معتمد عباسی به شهادت رسید. مخالفت‌ها، ممانعت‌ها، مراقبت‌های نظامی و امنیتی حاکمان عباسی درباره امام به گونه‌ای بود که دیگر حضور امام در جامعه ممکن نبود. در چنین وضعیتی، زمینه و شرایط غیبت امام مهدی (عج) شد.
نگاهی اجمالی به سیره زندگی و سخنان آن حضرت نشان می‌دهد که امام عسکری (ع) مسیر‌های مشخصی را در ابعاد اعتقادی اخلاقی و اجتماعی ترسیم کردند.
در بعد اعتقادی، آن حضرت همانند امام رضا (ع)، حصول خداباوری و اعتقاد به اصول اساسی دین اسلام را از طریق تمسک به اهل بیت (ع) میسر می‌دانستند.
در بعد اخلاقی، آن حضرت به مانند امیرمؤمنان (ع)، پیروان خویش را به کوشش در دستیابی به تقوا، عمل صالح و سازنده توصیه می‌کردند، آن حضرت به خصوص در رعایت ویژگی‌های اخلاقی مانند راستگویی و ادای امانت تأکید داشتند.
همچنین آن حضرت شیعیان را به چهار عمل زیر بسیار توصیه می‌فرمودند: یاد خدای سبحان، یادآوری مرگ، تلاوت قرآن، صلوات زیاد بر پیامبر خدا (ص).
در بعد اجتماعی نیز شیعیان را به مدارا، حسن خلق و خوش رفتاری حتی نسبت به مخالفان دعوت می‌کردند.