نتایج یک تحقیق نشان میدهد پدرانی که وقت خود را به انجام فعالیتهای سرگرم کننده و تعاملی با پسر یا دختر خود میگذرانند، موجب بهبود عملکرد فرزندانشان در دوران تحصیل میشوند.
مادران نیز میتوانند مهارتهای تحصیلی فرزند خود را تقویت کنند، اما به گفته محققان، تأثیر مادران بر رفتارهای عاطفی و اجتماعی کودکان بیشتر است.
به گفته محققان دانشگاه لیدز، پدران میتوانند «تأثیر منحصر به فردی» بر رشد فرزندان خود داشته باشند، اما اغلب به دلیل نیازهای شغلی خود، احساس میکنند کمتر قادر به انجام این کار هستند. این مطالعه جدید توسط دکتر هلن نورمن، محقق دانشکده بازرگانی دانشگاه لیدز انجام شد.
او گفت: مادرها هنوز هم تمایل دارند که نقش مراقبت کننده اصلی را بر عهده بگیرند و بنابراین تمایل دارند بیشترین مراقبت از کودک را انجام دهند. اما اگر پدران نیز به طور فعال در مراقبت از کودکان شرکت کنند، احتمال اینکه کودکان در مدرسه ابتدایی نمرات بهتری کسب کنند به طور قابل توجهی افزایش مییابد.
به همین دلیل است که تشویق و حمایت پدران برای سهیم شدن مراقبت از کودک با مادران در مراحل اولیه زندگی کودک، حیاتی است.
محققان در این پژوهش ادعا میکند که پدرها چیزهای متفاوتی را برای رشد کودک به ارمغان میآورند، چرا که نسبت به مادران، به روشهای متفاوتی با فرزندان خود ارتباط برقرار میکنند.
به عنوان مثال، پدران تمایل بیشتری به درگیر شدن و فعالیت فیزیکی دارند که به ایجاد رفتار ریسک پذیر و حل مسئله در کودکان کمک میکند.
این تیم دریافت که مشارکت پدر در پیش دبستانی یعنی زمانی که کودکان سه ساله است، به افزایش عملکرد آنها در مدرسه در پنج سالگی، در زمینههایی مانند ریاضیات و مهارتهای حرکتی کمک میکند. همچنین مشارکت پدران در سن پنج سالگی نیز به بهبود نمرات در ارزیابیهای کودکان هفت ساله کمک کرد.
در همین حال، مشارکت مادران ارتباط شدیدی با کاهش مشکلات رفتاری در کودکان و رفتارهای اجتماعی بهتر مانند مهارتهای اجتماعی خوب و توانایی به اشتراک گذاری آسان را نشان داد.
محققان توصیه میکنند که پدران تا آنجا که میتوانند زمان خود را به شرکت در فعالیتهای تعاملی با فرزندان خود اختصاص دهند.