بیست و هفتم شهریور، سالروز درگذشت شهریار، شاعر ایرانی، روز ملی شعر و ادب فارسی نامیده شده است.
زبان فارسی، زبان حوزه فرهنگ و تمدن ایرانی با هزاران آثار ارزشمند در زمینه‌های مختلف ادبی، عرفانی، فلسفی، کلامی، تاریخی، هنری و مذهبی است که همواره مورد توجه و اعتقاد ایرانیان و مردمان سرزمین‌های دور و نزدیک بوده است.
هزاران کتاب و مقاله درباره آثار جاودان و جهانی ادب فارسی از جمله شاهنامه فردوسی، خمسه حکیم نظام گنجوی، گلستان و بوستان شیخ اجل، مثنوی مولانا جلال الدین بلخی، غزلیات خواجه حافظ شیرازی و رباعیات حکیم عمر خیام ترجمه و تالیف شده است.
نگاهی کوتاه به زندگینامه شهریار
سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، شاعر ایرانی است که سال ۱۲۸۵ هجری شمسی در روستای خشگناب تبریز در خانواده‌ای فرهنگی و مذهبی به دنیا آمد.
او بعد از گذراندن تحصیلات دوره متوسطه راهی تهران شد و در سال ۱۳۰۳ تصمیم گرفت به مدرسه طب برود و در رشته پزشکی تحصیل کند، اما به دلیل عدم علاقه به این رشته، قبل از اخذ مدرک دکتری دانشگاه را ترک کرد و به سرودن شعر پرداخت.
استاد شهریار به زبان‌های آذری و فارسی در قالب‌های غزل، قصیده، قطعه و رباعی شعر سروده است. او شعر را فرصتی برای بیان اندیشه‌های ژرف انسانی در همه موضوعات می‌دانست.
یکی از بزرگترین اثر‌های استاد شهریار منظومه حیدر بابایه سلام است که شاعر در این مجموعه از زیبایی‌های روستای خشگناب بستان آباد تبریز گفته و حیدربابا نام کوهی در این روستا است.
گفتنی است این مجموعه در کنار اشعار مدرن قرار گرفته و همچنین به بیش از ۸۰ زبان زنده دنیا ترجمه شده است.
سادگی، بیان لطیف، جذابیت کلام و روان بودن اشعار همگی از ویژگی‌های شعر شهریار است که البته گاهی شاعر در کنار اصطلاحات لطیف با شجاعت تمام، جملاتی محاوره‌ای هم در اشعار خود به کار می‌برد.
شهریار معتقد بود باید تحول و تجدید حیاتی در عرصه شعر به وجود بیاید که می‌توان به صراحت، آثاری نوگرایانه در شعر‌های این شاعر مشاهده کرد. او هراسی از نوآوری و بلندپروازی در شعر‌هایش نداشت و در زمینه نوآوری بسیار موفق و خلاق بود.
محمدحسین در نوشتن انواع شعر فارسی همچون غزل، رباعی، قصیده، شعر نیمایی، مثنوی مهارت داشت، اما بیشتر در نوشتن اشعار در قالب غزل مشهور بود که علی‌ای همای رحمت و آمدی جانم به قربانت، دو غزل معروف شهریار است.
از نظر شهریار، شعر راه خوبی برای معرفی مذهب، میهن و ملت به جهانیان است.
محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار در بامداد ۲۷ شهریور ۱۳۶۷ درگذشت و پیکر این شاعر گرانقدر در مقبره شعرای تبریز که بسیاری از شاعران نامی دیگر در آن مکان آرمیده اند، به خاک سپرده شد.