محققان انگلیسی در حال توسعه یک رانشگر موشک ماهوارهای به نام (ICE-Cube Thruster) هستند که تنها با استفاده از تکنیکهایی که برای ساخت تراشههای سیلیکونی طراحی شده است، ساخته میشود.
یکی از این مشکلات، ساخت رانشگرهای موشکی مناسبی است که با محدودیتهای کیوب ستها (CubeSats) یا ماهوارههای کوچک مکعبی کنار بیاید. این رانشگرها نه تنها باید کوچک باشند، بلکه باید ساده، بدون فشار و کم مصرف باشد، همچنین مواد سمی نیز در ساخت آنها به کار نرفته باشد.
ICE-Cube Thruster که توسط ESA تأمین مالی میشود، مطمئناً معیارهای قرار گرفتن در فضاهای کوچک را برآورده میکند. طول کل تراشه رانشگر تقریباً به اندازه یک ناخن است و محفظه احتراق و نازل آن تنها ۱ میلی متر طول دارد.
همچنین برای کار کردن تنها به ۲۰ وات جریان الکتریکی نیاز دارد. در یک آزمایش این رانشگر ۱.۲۵ میلینیوتن نیروی رانش را در یک تکانه ویژه ۱۸۵ ثانیهای در شرایط پایدار ایجاد کرد. برای در نظر گرفتن این موضوع، نیروی رانش نیم میلیارد برابر کمتر از موتورهای مورد استفاده در شاتل فضایی است.
با این حال، ترفند ICE-Cube Thruster این است که از آب معمولی به عنوان پیشران خود استفاده میکند، که تقریباً غیر قابل انفجار و غیر قابل اشتعال است. جریان الکتریکی داخل رانشگر، الکترولیز ایجاد میکند تا آب را به هیدروژن و اکسیژن تجزیه کند، سپس این ترکیبات برای احتراق وارد محفظه احتراق میشود و نیروی رانش برای حرکت کیوب ست ایجاد میکند.
استفاده از آب نه تنها بسیار دوستدار محیط زیست است، باعث کاهش بار نیز میشود، زیرا برای ذخیره سازی آن نیازی به فشار نیست، بنابراین سیستمهای ذخیره سازی و جابجایی میتوانند سبکتر و سادهتر باشند. با این حال، ساخت محفظه احتراق و نازل برای رانشگر نیاز به استفاده از فناوری میکرو الکترومکانیکی (MEMS) دارد که معمولاً برای ماشینکاری ویفرهای سیلیکونی برای پردازندههایی تا حد زیر میکرومتر استفاده میشود.