محققان نشان دادند که چگونه با استفاده از یک نوع روش طیفسنجی میتوان عملکرد کاتالیستها را در حین کار بررسی کرد.
این رویکرد ماهیت واقعی گونههای فعال مسئول تبدیل کاتالیزوری و پایداری سایتهای روی کاتالیست در شرایط واکنش را روشن میکند. این روش به توسعه بیشتر مواد کاتالیزوری کمک میکند.
این موفقیت از طریق توسعه ستآپهایی برای آزمایش مواد جامد در راکتورهای فاز مایع و گاز تحقق یافته است. در شرایط فاز مایع، محققان ماهیت سایتهای Pd که توسط NiO پشتیبانی شده را مشخص کردند. این سایتها در کاتالیزورهای اکسیداسیون الکل و پایداری آنها اهمیت زیادی داشته و نتایج این پژوهش میتواند عوامل غیرفعال سازی مسئول کاهش عملکرد کاتالیست در طول مدت واکنش را نشان دهد.
استقرار یک دستگاه میکروسیالی امکان هستهزایی و رشد نانوذرات Pt را فراهم کرده است، ترکیباتی که بهطور گسترده در کاتالیستها مورد استفاده قرار میگیرند. در حالی که ماهیت گونههای آهن محلول، ناشی از خوردگی شیمیایی راکتور در حین گیراندازی CO ۲، نیز مورد بررسی قرار گرفته است.
به طور مشابه، مطالعات طیفسنجی اپراندو ماهیت سایتهای Nb را نشان داده است، که برای تولید پنتادین از زیست تودهها قابل استفاده هستند و ماهیت دینامیک سطوح نانوذرات Ni در هنگام گیراندازی CO ۲ و تبدیل آن به CO و متان را نشان میدهد.
این یافتهها مبانی طراحی کاتالیزورهای آینده را فراهم میکند تا امکان نانو مهندسی موثرتر از مواد کاتالیزوری را فراهم کند.