سیاهچاله ها منبع درخشش، درخشان‌ترین کهکشان‌های فضا
بگفته اخترشناسان نوسانات در نور شعله ور درخشان‌ترین کهکشان‌های جهان می‌تواند رازی باشد که در سیاهچاله های این کهکشان ها باید یافت.
به گزارش
خبرگزاری صدا و سیما، به نقل از وبگاه مجله Astrophysical، بر اساس یک تحلیل جدید از نوعی کهکشان معروف به بلازار، بهترین توضیح برای تغییرات غیرعادی در درخشش آنها، وجود یک جفت سیاهچاله بسیار پرجرم است که در مداری در حال فروپاشی قفل شده اند.
یک تیم بین المللی از پژوهشگران به رهبری سیلک بریتزن (Silke Britzen) ستاره شناس موسسه ماکس پلانک در آلمان، ۱۲ کهکشان بلازار را مورد مطالعه قرار داده و دریافتند که تفسیر سیاهچاله‌های در حال چرخش می‌تواند برای همه آنها اعمال شود.
این پژوهشگران می گویند: این یافته‌ها می‌تواند سرنخی از این باشد که چگونه سیاهچاله‌های کلان جرم میلیون‌ها تا میلیارد‌ها برابر جرم خورشید به چنین اندازه عظیمی می‌رسند. تعداد زیادی از سیاهچاله‌های دوتایی عظیم به ادغام غول پیکر در طول تاریخ کیهان اشاره می‌کنند.
بگفته بریتزن، ما شواهدی را ارائه داده و در مورد این احتمال بحث می‌کنیم که این نور در واقع منبع جت بوده که یا توسط یک سیاهچاله دوتایی فوق‌جرم در نقطه‌پایی جت ایجاد شده است یا توسط یک کره برافزایشی منحرف شده در اطراف یک سیاهچاله منفرد ایجاد شده است.
بر اساس دانش نجوم، درخشان‌ترین اجرام شناخته شده در کیهان، اختروش‌ها هستند، کهکشان‌هایی با سیاه‌چاله‌ای عظیم در مرکز آن که به طور فعال مواد را از یک دیسک داغ و عظیم که مانند آب در زهکشی دور آن می‌چرخد، بیرون می‌کشد.
بریتزن در این باره می‌گوید: بلازار نوعی کوازار است که جهت گیری خاصی دارد. همانطور که مواد روی سیاهچاله می‌چرخند، مقداری از آن در امتداد خطوط میدان مغناطیسی خارج از افق رویداد به سمت قطب‌ها منحرف شده و شتاب می‌گیرد، جایی که به عنوان جت‌های پلاسما به سرعت نور به فضا پرتاب می‌شود. در کهکشان‌های بلازار، یکی از آن جت‌ها درست به سمت ما نشانه رفته است.
به گفته محققان، فرآیند‌های دیگری مانند حباب‌ها و شوک‌ها نیز ممکن است وجود داشته باشند، اما نباید در توضیح اینکه چرا جت‌ها به همان شکلی هستند که ظاهر می‌شوند، جهش اساسی را نادیده گرفت.
بریتزن می گوید: ما در حال حاضر فاقد ابزار دقیق با وضوح بالا برای مشاهده معماری دیسک هستیم که این سیاهچاله‌های دوتایی را آشکار می‌کند، اما نظارت مستمر و همچنین مشاهده طولانی مدت سایر بلازارها، می‌تواند اطلاعاتی درباره وجود آنها به دست دهد.