نتایج یک مطالعه جدید نشان میدهد کشتیهای سطحی بدون سرنشین رباتیک یک راه حل بالقوه برای بررسی مناطق باستانی زیر آب ارائه میدهند.
پروفسور جورج پاپاتئودورو و همکارانش برای انجام این ماموریت، یک ربات به شکل نوعی قایق مجهز به سامانه رصد جانبی ساختند. این ربات در دو منطقه باستانی زیر آب در خلیج متونی یونان مستقر شد. سپس دادههای جمع آوری شده با دو نرم افزار پردازش شدند تا اطلاعات برای بازرسی و نقشه برداری هر دو منطقه ارزیابی شود.
در واقع این رباتها به ویژه در محیطهای آب کم عمق حدودا ۳ متری، که کشتیهای تحقیقاتی بزرگتر نمیتوانند کار کنند بسیار مناسب است.
لوی با اذعان به اینکه نقاط ضعف این روباتها شامل احتمال خرابی باتری یا بروز مشکلات الکترونیک و مکانیکی در شرایط میدانی است، خاطرنشان کرد که وسایل نقلیه رباتیک مزایای زیادی دارند. از جمله این موارد میتوان به کارکرد طولانی و مصرف کم انرژی آنها اشاره کرد. علاوه بر این، از آن جا که قایقهایی که بر روی بقایای باستان شناسی موجود در سواحل کمعمق غوطه ور هستند، میتوانند به این مناطق آسیب برسانند، این رباتها میتوانند اثرات زیست محیطی کمتری داشته باشند.
مطالعات پژوهشگران نشان میدهد در بیش از ۹۰ درصد از زمانی که بشر روی کره زمین زندگی کرده است، سطح آب دریاها ۴۰ تا ۱۳۰ متر پایینتر از سطح امروز بوده است. این بدان معناست که به دلیل سطح آب بالاتر فعلی، بخشهای زیادی از تمدنهای باستانی در زیر آب قرار دارد.
اگر چه باستان شناسی به نسبت سایر علوم، یک دانش نسبتا جدید محسوب میشود، اما شاخههایی از باستان شناسی از جمله باستان شناسی زیر آب جزو علوم بسیار جدید به شمار میروند. به طور کلی هزینه مطالعات باستان شناسی دریایی بسیار زیاد است و حتی کشتیهای تحقیقاتی کوچک در استقرار ابزارهای علمی به طور ایمن و مؤثر در آبهای کم عمق نزدیک ساحل مشکل دارند.