یک مطالعه توسط تیمی از محققان نشان داد که به دام انداختن نور در مواد مغناطیسی خواص ذاتی آن را افزایش میدهد.
کار این تیم شامل یک فراماده یا متامتریال است که از کروم، گوگرد و برم ساخته شده است که متعلق به طبقهای است که به عنوان مواد مغناطیسی واندروالس شناخته میشود. ابررسانای مغناطیسی حاوی اکسیتونهای متصل به هم است که با برهمکنشهای نوری قوی شبه ذرات نامیده میشوند. به همین دلیل، این ماده توانایی جذب نور را به خودی خود دارد. این تحقیق نشان میدهد که حساسیتهای نوری این ماده به رویدادهای مغناطیسی بزرگتر از آهنرباهای معمولی است.
از آنجایی که نور در داخل آهنربا به جلو و عقب باز میگردد، برهمکنشها واقعاً افزایش مییابد. برای مثال، وقتی یک میدان مغناطیسی خارجی اعمال میکنیم، بازتاب نور نزدیک به فروسرخ بسیار تغییر میکند، ماده اساساً رنگ خود را تغییر میدهد.
کنترل پدیدههای الکترومغناطیسی هسته اصلی فناوری مدرن است. شما روی آهنرباها، نور، الکتریسیته، ذرات باردار یا هر ترکیبی از اینها کنترل دارید. از آنجایی که موقعیتهای زیادی وجود ندارد که نور و مغناطیس به این شدت با هم تعامل داشته باشند، بسیاری از سیستمهای مغناطیسی نوری نیاز به تشخیص نور حساس دارند.
نویسنده ارشد این طرح گفت: معمولاً، نور به شدت به مغناطیس پاسخ نمیدهد. به همین دلیل است که کاربردهای فناوری مبتنی بر اثرات مغناطیسی نوری اغلب به اجرای طرحهای تشخیص نوری حساس نیاز دارند.
محققان متوجه شدند که وقتی نور وارد فرا ماده میشود، برهمکنش با اکسیتونها را به گونهای نشان میدهد که در داخل آن به دام افتاده است. این باعث میشود ۱۰ برابر مغناطیسیتر شود.
محققان اعلام کردند؛ کاربردهای تکنولوژیکی مواد مغناطیسی امروزه بیشتر به پدیدههای مغناطیسی-الکتریکی مربوط میشود. با توجه به چنین فعل و انفعالات قوی بین مغناطیس و نور، اکنون میتوانیم امیدوار باشیم که روزی لیزرهای مغناطیسی ایجاد کنیم و ممکن است مفاهیم قدیمی حافظه مغناطیسی با کنترل نوری را مورد بازنگری قرار دهیم.