برای نخستین بار، محققان از پلاستیک برای تولید صابون استفاده کردند. برای انجام این کار، تیمی به سرپرستی دانشمندان دانشگاه ویرجینیا تک از یک رویکرد جدید استفاده کردند.
این روش نوآورانه به آنها اجازه داد پلاستیکها را به مواد شیمیایی موسوم به سورفکتانتها که به طور گسترده در ساخت صابون و مواد شوینده مورد استفاده قرار میگیرند، تبدیل کنند. پلاستیکها از نظر ساختار شیمیایی شبیه اسیدهای چرب موجود در صابونها هستند.
به دلیل این شباهت، دانشمندان این فرضیه را مطرح کردند که پلی اتیلن میتواند به اسیدهای چرب و در نهایت به صابون تبدیل شود.
با این حال، این یک روند ساده نبود. محققان با یک مشکل بزرگ مواجه شدند: به نظر میرسد پلاستیکها در سطح مولکولی نسبتا بزرگ هستند و تقریبا سه هزار اتم کربن دارند، اما اسیدهای چرب بسیار کوچکتر هستند.
برای رفع این مشکل، محققان یک راکتور اجاق مانند از ابتدا ایجاد کردند که میتوان از آن برای سوزاندن ایمن پلاستیک استفاده کرد.
برای این منظور، کف اجاق تا درجه بالایی گرم شد تا زنجیرههای پلیمری شکسته شود، در حالی که قسمت بالایی آن در دمای پایین باقی میماند تا از شکسته شدن بیش از حد آنها جلوگیری شود. این فرآیند به عنوان گرماسازی گرادیان دمایی (شیب دمایی/یک کمیت فیزیکی که نشان میدهد دما در یک نقطه مشخص در چه جهتی و با چه مقداری با بیشترین سرعت تغییر میکند) شناخته میشود. حاصل این فرآیند تولید مادهای بود که از پلی اتیلن با زنجیره کوتاه، نوعی موم ساخته شده بود.
اعضای این تیم چند مرحله دیگر از جمله صابون سازی را به این روند اضافه کردند که به آنها اجازه داد نخستین صابون جهان را با استفاده از پلاستیک بسازند.
این فرآیند جدید برای پلی اتیلن و پلی پروپیلن، دو شکل پرکاربرد پلاستیک، قابل استفاده است.
آنها بیش از نیمی از زبالههای پلاستیکی را تشکیل میدهند که هر سال به حدود ۲۰۰ میلیون تن میرسد. بیش از ۸۰ درصد زبالههای پلاستیکی دور ریخته میشوند و کمتر از ۱۰ درصد آنها بازیافت میشوند.
ژن ژو، نویسنده اصلی مقاله در سخنانی اعلام کرد: تحقیق ما مسیر جدیدی را برای چرخه مجدد پلاستیک بدون استفاده از کاتالیزورهای جدید یا روشهای پیچیده نشان میدهد. در این کار، ما پتانسیل استفاده از یک راهبرد را برای بازیافت پلاستیک نشان داده ایم. این موضوع سبب میشود افراد متوجه شوند میتوان در آینده از طرحهای خلاقانه تری برای بازیافت استفاده کرد.